ΤV Screen Makes You Feel Small…

Η τηλεοπτική γωνιά του «Φιλμ Νουάρ»

The Last Man on Earth

Δημιουργός: Γουίλ Φορτέ

Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Φορτέ, Κρίστεν Σάαλ, Τζένουαρι Τζόουνς

Δίκτυο: Fox

Ένας φονικός ιός εξαπλώνεται στη Γη και, ως επακόλουθο, η ανθρωπότητα αφανίζεται σύσσωμη από τον πλανήτη. Εκτός από τον Φιλ Μίλερ. Ο ήρωάς μας επιδεικνύει κάποιου είδους ανοσία στον ιό και είναι ο μοναδικός επιζών. Έτσι, από τη μια μέρα στην άλλη, γίνεται ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη! Το σκηνικό γνωστό και χιλιοπαιγμένο. Η προσέγγιση της σειράς, όμως, φρέσκια, αναζωογονητική και αυθεντικά αστεία. Το πρώτο διπλό επεισόδιο είναι πιθανότατα ό,τι πιο τολμηρό, καινοτόμο και καλτ έχω δει τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση, καθώς παρακολουθούμε τον Φιλ να γεμίζει τις μέρες του σε μια άδεια πόλη. Μένοντας σε ένα μέγαρο, παίζοντας κάτι ανάμεσα σε σκοποβολή και συγκρουόμενα με αληθινά αυτοκίνητα, ανοίγοντας μια τρύπα στο βατήρα και χρησιμοποιώντας την πισίνα του για τουαλέτα, κάνοντας χαβαλέ με ενυδρεία και φλογοβόλα και γενικότερα, επιχειρώντας ό,τι πιο παιδιάστικο και ακραίο μπορεί να σκεφτεί, αφού πια δεν υπάρχει κανένα νόημα, καμιά σύμβαση να τον περιορίζει. Αγαπημένο αξεσουάρ, η φουσκωτή πισινούλα γεμάτη με κάθε λογής αλκοόλ αντί για νερό, στην οποία φυσικά περνά πολύ από τον ελεύθερό του χρόνο. Ο Γουίλ Φορτέ (του «Saturday Night Live») δείχνει πως ναι, είναι δυνατόν μία σειρά να σταθεί περήφανα απέναντί μας μόνο με ένα πρωταγωνιστή και την ματαιότητα της μοναξιάς που οδηγεί σιγά-σιγά το μυαλό του στην παράνοια. Και μετά, όλα πήγαν στραβά.

Καθώς ο Φιλ Μίλερ μαθαίνει ότι δεν είναι ο μόνος άνθρωπος στη Γη (έστω κι αν, αρχικά τουλάχιστον, παραμένει ο μόνος άνδρας), το «Last Man on Earth» μοιάζει αυτόματα να χάνει λάδια, καύσιμα και φαντασία και μετατρέπεται, γρήγορα και επώδυνα, σε άλλη μια κωμωδιούλα της σειράς. Ανέμπνευστη, άνευρη και επαναλαμβανόμενη. Ο Φορτέ κατορθώνει να μας συστήσει σε μερικούς από τους πιο ανόητους και ενοχλητικούς χαρακτήρες της μικρής οθόνης, προεξάρχοντος του κεντρικού χαρακτήρα που ο ίδιος υποδύεται, χαρακτήρες που καταφέρνουν κάτι το ασύλληπτο: διαθέτουν τόνους ανωριμότητας, χωρίς ούτε μια στάλα γοητείας.

Οι ελάχιστες στιγμές που οι καταστάσεις επιτρέπουν στον Φορτέ να δείξει λίγο από το αδιαμφισβήτητο κωμικό του ταλέντο δεν είναι σε καμιά περίπτωση αρκετές. Η Κρίστεν Σάαλ υποτίθεται ότι είναι μια πολύ ταλαντούχα κωμικός, εδώ όμως η ερμηνεία της δεν υπερβαίνει σε τίποτα τα επίπεδα της διεκπεραίωσης μιας απλής καρικατούρας. Όσον για την Τζένουαρι Τζόουνς, εντάξει,  είναι ένας επί Γης άγγελος και, όπως και να ‘χει, από μένα κακό λόγο για αυτήν δεν θα διαβάσετε. Μόνο που μοιάζει να μην είναι καν εδώ.

Παραμένει η Μπέτι Ντρέιπερ του «Mad Men», και θα παραμένει για πάντα μέχρι να καταφέρει να συμμετάσχει σε ένα project ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο. Και το «Last Man on Earth», δυστυχώς, δεν είναι τέτοιο.

Ήθελα πάρα πολύ να μου αρέσει η σειρά, ειλικρινά. Ενθουσιάστηκα από τα πρώτα δείγματα, εντυπωσιάστηκα από τον πιλότο. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν την απογοήτευσή μου με τον τρόπο που επέλεξε να πορευτεί, αποκηρύσσοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που την έκαναν να μοιάζει ρηξικέλευθη για χάρη της πεπατημένης, του κλισέ, της καρικατούρας.

Απογοήτευση που μεγεθύνεται ακόμα περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς την άγονη γραμμή της σύγχρονης τηλεοπτικής κωμικής πραγματικότητας. Για κάποιον περίεργο λόγο, δύο επεισόδια πριν το φινάλε της πρώτης σεζόν, η σειρά ανανεώθηκε από το Fox και για δεύτερη. Το αν υπάρχει ακόμα σφυγμός και ελπίδα, μένει να φανεί. Όπως και να ‘χει, ωστόσο, ο Φορτέ είχε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία. Και την πέταξε στα σκουπίδια.

Γρηγόρης Μυστιλιάδης

Next

Την Πέμπτη 30 Απριλίου αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Εκδικητές: Η εποχή του Ultron» (Avengers: AgeofUltron) του Τζον Γουίντον, με τους Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Κρις Ίβανς και Σκάρλετ Τζοχάνσον, «1001 γραμμάρια» (1001 Gram) του Μπεντ Χάμερ, με τους Άνε Νταλ Τορπ, Λοράν Στοκέρ και Χίντεγκουν Ρίισε και «Mommy» του Ξαβιέ Ντολάν, με τους Αν Ντορβάλ, Σουζάν Κλεμάν και Αλεξάντρ Γκογιέ.

Την Πέμπτη 7 Μαϊου αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Demonic» του Γουίλ Κάνον, με τους Μαρία Μπέλο, Φρανκ Γκρίλο και Κόντι Χορν, «Awake: The Life of Yogananda» των Πάολα ντι Φλόριο και Λίζα Λίμαν (ντοκιμαντέρ) και «Το τίμημα της δόξας» (La rançon de la gloire) του Ξαβιέ Μποβουά, με τους Μπενουά Πελβούρντ, Ρόσντι Ζεμ και Πίτερ Κογιότ.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved