ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ

58ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΡΙΤΗ 7/11/2017

του Γιάννη Φραγκούλη

Πολλές οι καλές ταινίες και την Τρίτη & Νοεμβρίου 2017, στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διαλέξαμε, από αυτές που είδαμε, και σας τις προτείνουμε.

«Ξενοδοχείο Occidental» (73΄)

(Φρίντα Λιάππα, Τρίτη 13.30, Ανοικτοί Ορίζοντες)

Στο Παρίσι, σε ένα ξενοδοχείο δύο αστέρων, συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πελάτες είναι κάποιοι Άγγλοι και δυο άντρες, μάλλον Ιταλοί, που είναι ομοφυλόφιλοι. Αυτό το τελευταίο κάνει έξω φρενών την υπεύθυνη του ξενοδοχείου, η οποία καλεί την αστυνομία, την ίδια ώρα που χιλιάδες έχουν ξεσηκωθεί και διαδηλώνουν στους δρόμους, όπου διαδραματίζονται επεισόδια. Η ταινία έχει θεατρικό παίξιμο για να δείξει το παράξενο της υπόθεσης, το ρατσισμό και την ομοφωβία. Όμορφη ταινία, με σεναριακές αλλαγές που κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή.

«Νύφη του ISIS» (78΄)

(Σταύρος Τορνές, Τρίτη 15.30, Beyond Borders)

Μία γυναίκα ήταν αιχμάλωτος του ISIS, βιάστηκε, έμεινε έγκυος και, όταν δραπέτευσε, ο πατέρας της την κλείδωσε στο σπίτι, επειδή θεωρούσε αυτή την εγκυμοσύνη ντροπή. Με τη βοήθεια της μάνας της κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα όπου περιμένει να γεννήσει το παιδί της. Κάποια γυρίσματα έχουν γίνει στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, στη Θεσσαλονίκη. Η ταινία είναι μία καταγγελία ενάντια στο ρατσισμό και στον εθνικισμό, της λείπει όμως η φινέτσα των ιρανικών ταινιών, τέτοιου είδους.

«Ο γιος της Σοφίας» (111΄)

(Ολύμπιον, Τρίτη 18.00, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου)

Η Σοφία είναι από τη Ρωσία. Έχει έρθει στην Ελλάδα και παντρεύτηκε έναν Έλληνα, διάσημο ηθοποιό, μεγαλύτερης ηλικίας από αυτήν. Ο γιος της είναι 11 χρόνων, φτάνει στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν ξέρει τη γλώσσα και βιώνει, στην εφηβεία του, τον κόσμο των μεγάλων, με όσες τραυματικές εμπειρίες σημαίνει αυτό. Καλή αφήγηση, προσεγμένη σκηνοθεσία, αναλύει τους χαρακτήρες, φτιάχνει μία εικόνα της ελληνικής κοινωνίας και του κομματιού της που περιλαμβάνει και τους μετανάστες.

«The cakemaker» (109΄)

(Τζων Κασσαβέτης, Τρίτη, 20.00, Εκτός Συναγωνισμού)

Η ιστορία ενός ζαχαροπλάστη που γνωρίζει έναν Ισραηλινό, γίνονται εραστές, αλλά, όταν μαθαίνει ότι έχει πεθάνει, λόγω ενός δυστυχήματος, στην Ιερουσαλήμ, πάει να γνωρίσει την οικογένειά του, τη γυναίκα  και το παιδί του. Όταν θα μάθουν για αυτή τη σχέση του θα τον αναγκάσουν να φύγει άρον-άρον. Πολύ καλή ταινία, συγκινητική, πολύ καλό σενάριο, η σκηνοθεσία δεν έχει κάτι που να περισσεύει, σε καθηλώνει.

«Αυτοί που είναι καλά» (71΄)

(Φρίντα Λιάππα, Τρίτη, 23.00, Ανοιχτοί Ορίζοντες)

Εδώ έχουμε μία ταινία από την Ελβετία που αναφέρεται στην απατεωνιά που έκανε μία νεαρή, εξαπατώντας ηλικιωμένους για να τους αποσπάσει λεφτά. Θα γίνει αντιληπτή και θα την πιάσει η αστυνομία. Η αφήγηση είναι απλή, το μοντάζ περιγραφικό, σε κρατά με την ηθογραφία που δημιουργεί. Μας δείχνει ένα πρόσωπο της Ελβετίας που δεν ξέραμε, μία εικόνα που είναι παγκόσμια.

(Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ στο www.filmandtheater.gr)



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved