ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Γιώργου Αγγελόπουλου που αφορά στην ταλαιπωρία δύο μαθητών στη Θέρμη. Είναι χαρακτηριστική η αδιαφορία του κράτους που εξοργίζει τον πολίτη. Διαβάστε το.

Γράφω για δύο μόνο μαθητές. Για το δικαίωμα δύο μόνο μαθητών ανάμεσα στις πολλές δεκάδες χιλιάδες που στερούνται την κάλυψη βασικών αναγκών τους εδώ και 5 χρόνια στη χώρα μας. Αν όμως δεν προασπιστούμε το δικαίωμα των δύο, ή ακόμα και του ενός μαθητή, δεν ισχύουν τα δικαιώματα κανενός άλλου.

Πολλά λέγονται και γράφονται για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όσες οικογένειες δεν μπορούν, λόγω της κρίσης, να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των παιδιών τους. Υπάρχουν μηχανισμοί του κράτους που προσπαθούν να συμβάλουν σ’ αυτή την προσπάθεια. Υπάρχουν όμως ταυτόχρονα κενά και αδυναμίες στις προκλήσεις του παρόντος. Πως θα σας φαινόταν αν τα παιδιά μιας άπορης οικογένειας, που δικαιούνται μεταφοράς στο δημοτικό σχολείο, περπατούν κάθε πρωί και απόγευμα περισσότερο από ένα χιλιόμετρο, με τις όποιες καιρικές συνθήκες, από το σχολείο στο σπίτι; Χθες και προχθές περπατούσαν για 40 λεπτά υπό συνεχή βροχή (20 για τη μετάβαση και 20 για την επιστροφή από το σχολείο). Ποια ομπρέλα και τι είδους παπούτσια μπορούν να αντέξουν σε συνεχή δυνατή βροχή; Μήπως θα είχε κάποια αξία να επισημάνουμε ότι αυτά τα παιδιά περπατούν πάνω στην οδό Θέρμης – Πανοράματος στη Θεσσαλονίκη που αφενός δεν έχει πεζοδρόμια και αφετέρου χαρακτηρίζεται από την κίνηση αυτοκινήτων με μεγάλες ταχύτητες; Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι υποθετικά. Η οικογένεια αυτή υπάρχει. Το πρόβλημά της οικογένειας είναι κοινό με αυτό ορισμένων ακόμα οικογενειών στο 1ο Δημοτικό Σχολείο της Θέρμης.

Το θεσμικό πλαίσιο ορίζει ότι για να δικαιούται ένας μαθητής μεταφορά πρέπει το σπίτι του να απέχει πάνω από 1.200 μέτρα από το Δημοτικό Σχολείο. Αν η διεύθυνση του σχολείου δεν μπορεί να υπολογίσει την απόσταση, παρεμβαίνουν οι Τεχνικές Υπηρεσίες των Δήμων εκδίδοντας γεωαναφορά μέτρησης. Στο Δήμο Θέρμης οι Τεχνικές Υπηρεσίες παρέχουν μετρήσεις γεωαναφοράς «κατά προσέγγιση». Η διεύθυνση του εν λόγω Δημοτικού Σχολείου θεωρεί ότι τα πιστοποιητικά που εκδίδει η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου αναφέρονται σε κυριολεκτικές μετρήσεις. Έτσι ορισμένες οικογένειες που έχουν «κατά προσέγγιση» μέτρηση γεωαναφοράς στα 1.200 μέτρα εξαιρέθηκαν από το δικαίωμα μεταφοράς των παιδιών τους. Η διεύθυνση απευθύνθηκε στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για το ζήτημα και δεν έλαβε γραπτή απάντηση.

Τι μπορεί να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Ελπίζουμε η Περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας, η διεύθυνση του σχολείου και οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου να καταλήξουν λογικά σε μια κοινή απόφαση για το ποιος είναι ο σωστός υπολογισμός των αποστάσεων. Οι μαθητές και οι οικογένειες τους δεν ζητούν χάρες. Αναμένουν το αυτονόητο: δεν είναι δυνατόν να απαιτείται από τους πολίτες γεωμέτρηση με ακρίβεια μέτρου αλλά να χορηγούνται βεβαιώσεις γεωμέτρησης «κατά προσέγγιση». Ο Σύλλογος Γονέων έκανε ότι ήταν θεσμικά απαραίτητο καταθέτοντας έγγραφα αιτήματα στη διεύθυνση του σχολείου, στο Δήμο Θέρμης, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και στο Υπουργείο Παιδείας. Θα επιμείνουμε μέχρι να πρυτανέψει το δίκαιο και η ανθρωπιά για κάθε μαθητή και μαθήτρια για την υπεράσπιση του αυτονόητου δικαιώματός τους στην ανεμπόδιστη πρόσβαση στην εκπαίδευση. Ακούει κανείς στο Υπουργείο Παιδείας;

Γιώργος Αγγελόπουλος

(Για την αντιγραφή Γιάννης Ιωαννίδης)


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved