ΜΠΑΜΠΗΣ ΒΕΛΛΗΣ
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2020
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Στα αντιλαϊκά πλαίσια ΕΕ, κυβερνήσεων και κεφαλαίου κινήθηκε και αυτή τη χρονιά ο προϋπολογισμός του Δήμου.
Χρόνο με το χρόνο μειώνεται η κρατική επιχορήγηση (ΚΑΠ) προς τους Δήμους και αντικαθίστανται από δημοτικούς φόρους και τέλη. Την τελευταία πενταετία χάθηκαν από τους ΚΑΠ προς το Δήμο μας 6.7 εκατομμύρια ευρώ και την ίδια περίοδο η διοίκηση του Δήμου μάζεψε με ένα μόνο δημοτικό φόρο (γιατί υπάρχουν και άλλοι) 6,4 εκατομμύρια. Ότι, δηλαδή, κόβουν οι κυβερνήσεις, αυτοί τα αρπάζουν από τις τσέπες των λαϊκών οικογενειών.
Μειώνεται σταθερά το κονδύλι για τα τεχνικά έργα. Την τελευταία πενταετία μειώθηκε κατά 60%. Το 2015 είχαν για τεχνικά έργα ένα κονδύλι της τάξης 24,3 εκατομμύρια ευρώ και για το 2020 έχουν μόλις 9,4 εκατομμύρια.
Η υλοποίηση ακόμα και αυτού του ελάχιστου τεχνικού προγράμματος, παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το 2015 υλοποιήθηκε το 11,87%, το 2016 κατέβηκε στο 10,22%, το 2017 έπεσε ακόμη χαμηλότερα μόλις στο 5,06% και μόνο τις προεκλογικές χρονιές 2018 και 2019 ανέβηκε κάπως στο 15,42% και 20,07%, αντίστοιχα.
Η μεταφορά τομέων εργασίας και υπηρεσιών του Δήμου, σε μεγαλοεπιχειρηματίες, συνεχίζεται με γρηγορότερους ρυθμούς. Δεκάδες εκατομμύρια δίνονται σε εργολάβους για έργα που κοστίζουν πανάκριβα και αμφιβόλου ποιότητας. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δίνονται σε άλλους εργολάβους για την κοπή αγριόχορτων, συντήρηση πάρκων κ.λπ.
Ακόμη και το παραθαλάσσιο οικόπεδο στην Ποτίδαια Χαλκιδικής, που έχει ο Δήμος στην κατοχή του, αντί να το μεταμορφώσει σε ένα χώρο διακοπών, ξεκούρασης και αναψυχής για τους δημότες, το δίνει σε ιδιώτη για εκμετάλλευση.
Αντί της κατάργησης του αντιλαϊκού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), αυτοί ζητάνε να έρθει στους Δήμους, υποσχόμενοι εντατικούς ελέγχους στα μέτρα των λαϊκών σπιτιών, για να μη χάσουν κανένα ευρώ.
Ματώνουν τις λαϊκές οικογένειες και εξυπηρετούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που η σημερινή διοίκηση του Δήμου, όχι μόνο κλείνει τα μάτια της σε τεράστιες οφειλές μεγαλοεπιχειρηματιών του Δήμου, αλλά προσπαθεί κιόλας να τα σβήσει.
Την ίδια στιγμή, παίρνει νομικά μέτρα είσπραξης σε χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, για πολύ μικρότερα ποσά οφειλής.
Γνωστές οι περιπτώσεις επιχειρηματιών που κλείνουν πεζοδρόμια, καταπατούν δημόσιους χώρους, με την ανοχή και τη στήριξη της διοίκησης, ενώ την ίδια στιγμή αυξάνουν κατά 50% τα τέλη κοινόχρηστου χώρου, σε καντίνες και μικροπωλητές.
Μέτρα πτωχοκομείου για τις οξυμένες ανάγκες φτωχών, λαϊκών νοικοκυριών. Κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, συσσίτια που να συντηρούνται με εράνους, εθελοντικές προσφορές και με κονδύλια ψίχουλα, από το πλούσιο, κατά τα άλλα, ταμείο του Δήμου, περιμένοντας το πότε και αν έρθουν τρόφιμα από κάποιο πρόγραμμα της Περιφέρειας, εξίσου ψίχουλα και αυτά. Θέλουν να δίνουν βοήθεια με το σταγονόμετρο και μόνο όταν η λαϊκή οικογένεια έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης.
Όσο για το ταμείο του Δήμου, παραμένει ακόμα και σήμερα υψηλό, όχι λόγω της δήθεν «νοικοκυροσύνης» της διοίκησης, όπως τους αρέσει να λένε, αλλά λόγω των πολύ χαμηλών ποσοστών υλοποίησης των τεχνικών προγραμμάτων και της μη αντιμετώπισης των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων.
Μέσα σε μία παρατεταμένη οικονομική κρίση, όπου λαϊκά νοικοκυριά ζουν χωρίς ρεύμα και χωρίς θέρμανση, η διοίκηση του Δήμου προτιμά να βοηθά την «ανακεφαλαίωση» των τραπεζιτών αντί να αυξάνει τα ποσά βοήθειας προς τους άπορους και φτωχούς συνδημότες μας.
Η μόνη απάντηση στους αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς κυβέρνησης και Δήμου είναι ο ίδιος ο λαός, με τους αγώνες του να επιβάλλει μία πολιτική που να βάζει μπροστά τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματιών.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εκτός των τειχών», του Δήμου Νεάπολης-Συκεών, τ. 157, Φεβρουάριος 2020, σ. 58.
