ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΟΨΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗ ΧΑΡΑ
Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Είτε μένεις σε αυτή την πόλη είτε έρθεις σαν επισκέπτης δεν μπορείς να μη χαρείς τη γιορτινή της όψη. Τι θέλουμε αυτά τα σκέρτσα; Θα ρωτούσε κάποιος. Είναι απαραίτητα, θα του απαντούσαμε. Αναγκαία για να νοιώσει ο άνθρωπος τη χαρά και την απόλαυση. Αυτά τα δύο συναισθήματα είναι απαραίτητα για να ζήσει ο καθένας. Να χαρεί τη ζωή του, να νοιώσει το περιβάλλον στο οποίο ζει.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
Βγαίνεις από το σπίτι σου ή από το ξενοδοχείο. Τα σπίτια «φορούν» τα γιορτινά τους. Ξεχωρίζουμε τις μέρες. Χριστούγεννα: είναι μία γιορτή που έχει τη δική της σημασία. Μπορείτε να διαβάσετε για την αφηγηματική των Χριστουγέννων, για τον Ήλιο, έτσι όπως εμφανίζεται μέσα στην Ιστορία (διαβάστε εδώ). Με αυτό τον τρόπο επιχειρούμε την ανάλυση του αφηγήματος των Χριστουγέννων. Δε θέλουμε την απομυθοποίησή τους. Αυτό θα κατέστρεφε τη μαγεία.
Η μαγεία κάθε γιορτής έχει τη σημασία της. Είναι ένα εφαλτήριο για την ανάπτυξη του ψυχισμού του ανθρώπου. Το ίδιο συμβαίνει, φυσικά, και για τα Χριστούγεννα. Ξεκινώντας από αυτή την ονείρωση και την ιδέα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Να κάνουμε ένα φανταστικό ταξίδι. Να πάμε σε μέρη που δεν τα έχουμε σκεφτεί ξανά. Να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να ανασυνθέσει την πραγματικότητα, αυτή που ζούμε. Να δομήσει τη δική του πραγματικότητα, αυτή που η ψυχή του έχει ανάγκη. Ο εορτασμός είναι μόνο η αρχή.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΦΗΓΗΣΗ
Δε χρειάζονται πολλά. Κατεβαίνουμε στην πόλη. Κατά προτίμηση με τα πόδια. Έτσι βιώνουμε τη γιορτή. Μπαίνουμε σιγά-σιγά σε αυτό το κλίμα, μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης. Σπίτια, μπαλκόνια, μαγαζιά, όλα μας φωνάζουν ότι είναι μέρες γιορτής. Αφήνουμε τις εξηγήσεις κατά μέρος. Επιτρέπουμε στη φαντασία μας να δημιουργήσει. Αφηνόμαστε σε αυτό το ταξίδι. Όχι, δεν είναι αυτή η διαδικασία μόνο για τα παιδιά. Είναι ανάγκη για κάθε άνθρωπο, σα μία τελετή. Είναι τα Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη.
Φτάνουμε στην πλατεία Αριστοτέλους. Το κάτω μέρος της είναι γιορτινό. Το δέντρο είναι φωτισμένο. Κάτω από την Εγνατία αρχίζει η θεματική εορταστική ατμόσφαιρα. Κάθε κομμάτι της είναι μία ευχή ή ένα συναίσθημα. Ας αφήσουμε το σώμα μας να ακολουθήσει αυτό που θέλει η ψυχή. Μη ρωτάμε πολλά. Ας είμαστε σιωπηλοί για να εισπράττουμε όσο πιο πολλά γίνεται. Μετά θα τα καταλάβουμε. Όχι τώρα. Μετά θα τα ανακαλέσουμε για να φτιάξουμε τη δική μας αφήγηση.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Όσο μπορεί ο καθένας να μη χρησιμοποιεί μηχανικά μέσα για αυτό το ταξίδι. Επιβάλλουν το δικό τους ρυθμό. Δημιουργούν τη δική τους αφήγηση, αυτή που είναι ξένη με το βίωμα του ανθρώπου. Το σώμα μας μπαίνει μέσα στο εορτάζοντα σώμα της πόλης. Γίνεται μέρος της. Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι σε καθημερινή βάση. Την καταλαβαίνει. Τη σέβεται και την αγαπά. Δίνει, με αυτό τον τρόπο, ένα άλλο νόημα στη ζωή του.
Αυτό δεν είναι λίγο. Μπαίνουμε σε μία διαδικασία που μας οδηγεί στο δωμάτιο. Όπως σε αυτό που είχε σκεφθεί ο Αντρέι Ταρκόφσκι, στο «Stalker». Το δωμάτιο που είναι το ασυνείδητό μας. Αυτή η δεξαμενή από την οποία θα αντλούμε κάθε φορά αυτά τα στοιχεία για να καταλάβουμε αυτό που λέμε πραγματικότητα. Για να φτιάξουμε το δικό μας πραγματικό κόσμο. Για να καταλάβουμε, τελικά, ποιοι είμαστε. Το έχουμε ανάγκη.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΕΥΧΗ ΜΑΣ
Στο τέλος θα σταθούμε. Θα κοιτάξουμε αυτό που η ψυχή μας βλέπει. Θα το παρατηρήσουμε καλά. Θα το καταλάβουμε. Έχουμε τελειώσει αυτό το ταξίδι. Μπορούμε τώρα να ευχηθούμε στον εαυτό μας πρώτα. Μετά αυτή η ευχή θα γίνει κάτι άλλο. Μία άλλη ευχή που θα την απευθύνουμε στον συνάνθρωπό μας. Θα νοιώσουμε άνθρωποι.
Θα καταλάβουμε ότι γέννηση του Ήλιου είναι γεγονός αναστάσιμο. Αυτά τα γεννητούρια. Κάθε χρόνο έρχονται για να μας υπενθυμίσουν ότι η ζωή συνεχίζεται. Μας καλούν να την κάνουμε καλύτερη, όσο μπορούμε. Όσο θέλουμε.