Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΟΨΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗ ΧΑΡΑ

Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Είτε μένεις σε αυτή την πόλη είτε έρθεις σαν επισκέπτης δεν μπορείς να μη χαρείς τη γιορτινή της όψη. Τι θέλουμε αυτά τα σκέρτσα; Θα ρωτούσε κάποιος. Είναι απαραίτητα, θα του απαντούσαμε. Αναγκαία για να νοιώσει ο άνθρωπος τη χαρά και την απόλαυση. Αυτά τα δύο συναισθήματα είναι απαραίτητα για να ζήσει ο καθένας. Να χαρεί τη ζωή του, να νοιώσει το περιβάλλον στο οποίο ζει.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Βγαίνεις από το σπίτι σου ή από το ξενοδοχείο. Τα σπίτια «φορούν» τα γιορτινά τους. Ξεχωρίζουμε τις μέρες. Χριστούγεννα: είναι μία γιορτή που έχει τη δική της σημασία. Μπορείτε να διαβάσετε για την αφηγηματική των Χριστουγέννων, για τον Ήλιο, έτσι όπως εμφανίζεται μέσα στην Ιστορία (διαβάστε εδώ). Με αυτό τον τρόπο επιχειρούμε την ανάλυση του αφηγήματος των Χριστουγέννων. Δε θέλουμε την απομυθοποίησή τους. Αυτό θα κατέστρεφε τη μαγεία.

Η μαγεία κάθε γιορτής έχει τη σημασία της. Είναι ένα εφαλτήριο για την ανάπτυξη του ψυχισμού του ανθρώπου. Το ίδιο συμβαίνει, φυσικά, και για τα Χριστούγεννα. Ξεκινώντας από αυτή την ονείρωση και την ιδέα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Να κάνουμε ένα φανταστικό ταξίδι. Να πάμε σε μέρη που δεν τα έχουμε σκεφτεί ξανά. Να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να ανασυνθέσει την πραγματικότητα, αυτή που ζούμε. Να δομήσει τη δική του πραγματικότητα, αυτή που η ψυχή του έχει ανάγκη. Ο εορτασμός είναι μόνο η αρχή.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΦΗΓΗΣΗ

Δε χρειάζονται πολλά. Κατεβαίνουμε στην πόλη. Κατά προτίμηση με τα πόδια. Έτσι βιώνουμε τη γιορτή. Μπαίνουμε σιγά-σιγά σε αυτό το κλίμα, μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης. Σπίτια, μπαλκόνια, μαγαζιά, όλα μας φωνάζουν ότι είναι μέρες γιορτής. Αφήνουμε τις εξηγήσεις κατά μέρος. Επιτρέπουμε στη φαντασία μας να δημιουργήσει. Αφηνόμαστε σε αυτό το ταξίδι. Όχι, δεν είναι αυτή η διαδικασία μόνο για τα παιδιά. Είναι ανάγκη για κάθε άνθρωπο, σα μία τελετή. Είναι τα Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη.

Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη

Φτάνουμε στην πλατεία Αριστοτέλους. Το κάτω μέρος της είναι γιορτινό. Το δέντρο  είναι φωτισμένο. Κάτω από την Εγνατία αρχίζει η θεματική εορταστική ατμόσφαιρα. Κάθε κομμάτι της είναι μία ευχή ή ένα συναίσθημα. Ας αφήσουμε το σώμα μας να ακολουθήσει αυτό που θέλει η ψυχή. Μη ρωτάμε πολλά. Ας είμαστε σιωπηλοί για να εισπράττουμε όσο πιο πολλά γίνεται. Μετά θα τα καταλάβουμε. Όχι τώρα. Μετά θα τα ανακαλέσουμε για να φτιάξουμε τη δική μας αφήγηση.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Όσο μπορεί ο καθένας να μη χρησιμοποιεί μηχανικά μέσα για αυτό το ταξίδι. Επιβάλλουν το δικό τους ρυθμό. Δημιουργούν τη δική τους αφήγηση, αυτή που είναι ξένη με το βίωμα του ανθρώπου. Το σώμα μας μπαίνει μέσα στο εορτάζοντα σώμα της πόλης. Γίνεται μέρος της. Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι σε καθημερινή βάση. Την καταλαβαίνει. Τη σέβεται και την αγαπά. Δίνει, με αυτό τον τρόπο, ένα άλλο νόημα στη ζωή του.

Αυτό δεν είναι λίγο. Μπαίνουμε σε μία διαδικασία που μας οδηγεί στο δωμάτιο. Όπως σε αυτό που είχε σκεφθεί ο Αντρέι Ταρκόφσκι, στο «Stalker». Το δωμάτιο που είναι το ασυνείδητό μας. Αυτή η δεξαμενή από την οποία θα αντλούμε κάθε φορά αυτά τα στοιχεία για να καταλάβουμε αυτό που λέμε πραγματικότητα. Για να φτιάξουμε το δικό μας πραγματικό κόσμο. Για να καταλάβουμε, τελικά, ποιοι είμαστε. Το έχουμε ανάγκη.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΕΥΧΗ ΜΑΣ

Στο τέλος θα σταθούμε. Θα κοιτάξουμε αυτό που η ψυχή μας βλέπει. Θα το παρατηρήσουμε καλά. Θα το καταλάβουμε. Έχουμε τελειώσει αυτό το ταξίδι. Μπορούμε τώρα να ευχηθούμε στον εαυτό μας πρώτα. Μετά αυτή η ευχή θα γίνει κάτι άλλο. Μία άλλη ευχή που θα την απευθύνουμε στον συνάνθρωπό μας. Θα νοιώσουμε άνθρωποι.

Θα καταλάβουμε ότι γέννηση του Ήλιου είναι γεγονός αναστάσιμο. Αυτά τα γεννητούρια. Κάθε χρόνο έρχονται για να μας υπενθυμίσουν ότι η ζωή συνεχίζεται. Μας καλούν να την κάνουμε καλύτερη, όσο μπορούμε. Όσο θέλουμε.

 

Διαβάστε τα άρθρα λαογραφίας

Διαβάστε για μία άλλη εκδοχή των Χριστουγέννων



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved