Παιδιά

ΠΑΙΔΙΑ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ;

Παιδιά: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Ποια είναι αυτά που κατά κύριο λόγο έχουν ανάγκη τα παιδιά; Η αγάπη των γονιών τους θα μου πείτε. Πολύ σωστά. Δεν είναι μόνο αυτό. Μπορεί η αγάπη να είναι το κυριότερο, αλλά η διασκέδαση, η μάθηση και η καλή διαχείριση του εαυτού τους είναι εξίσου σημαντικό θέμα. Ας πάρουμε όμως αυτά τα θέματα με τη σειρά.

ΠΑΙΔΙΑ: Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Η διαχείριση του εαυτού τους είναι ένα θέμα που το παιδί δεν μπορεί να το κάνει μόνο του με τον καλύτερο τρόπο. Έχει ανάγκη το γονιό του, κυρίως, για να το συμβουλέψει. Για αυτά που θα φάει, για το πότε πρέπει να πλύνει τα χέρια του, για το πώς θα ντυθεί, για να μην έρθει σε επαφή με μικρόβια. Τα θέματα είναι πολλά και η επιστήμη της δημόσιας και ατομικής υγιεινής ασχολείται με αυτά επισταμένα. Τι μπορεί να κάνει ένας γονιός;

«Παιδιά: Ο άνθρωπος μπορεί ένα θέμα να το γνωρίσει

σε μεγάλο βάθος όταν η φαντασία προστίθεται

στη γνώση που δίνει το σχολείο.»

Το κυριότερο μπορεί και θα πρέπει να είναι συνεργάτης του παιδιού του, να μην το πιέζει αφόρητα και να του μαθαίνει με ήπιο τρόπο. Αυτά τα θέματα τα διδάσκει η ψυχολογία και οι γονείς, αν έχουν κάποιο πρόβλημα, θα πρέπει να συμβουλεύονται κάποιον ειδικό. Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να ξέρουμε ότι η πίεση μπορεί να φέρει αρνητικά αποτελέσματα. (Διαβάστε σχετικά άρθρα.) Το κυριότερο αρνητικό μπορεί να είναι η απώθηση κάποιων σωστών θεμάτων και, κυρίως, του ίδιου του γονιού.

Παιδιά

ΠΑΙΔΙΑ: Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Πριν να πούμε για τη μάθηση θα πρέπει να μιλήσουμε για τη διασκέδαση. Η γνώση επιτυγχάνεται και με τη φαντασία. Ο άνθρωπος μπορεί ένα θέμα να το γνωρίσει σε μεγάλο βάθος όταν η φαντασία προστίθεται στη γνώση που δίνει το σχολείο. Αυτό κάποιοι το ονομάζουν συναισθηματική νοημοσύνη. Η επιστήμη έχει αποκαλύψει ότι ο άνθρωπος κατάφερε να επεξεργαστεί τη φύση επειδή είναι το μόνο είδος που έχει ανεπτυγμένο το συναίσθημα, όποιο και αν είναι αυτό, ως συναισθηματική νοημοσύνη.

Είναι γνωστό ότι η φαντασία είναι ένα στοιχείο που έχει να κάνει κυρίως με τις Τέχνες. Κατά συνέπεια, η διασκέδαση παίζει καθοριστικό ρόλο στην πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Αν αυτή είναι ποιοτική του δημιουργεί ερωτήματα που θέλουν απάντηση και, έτσι, εξελίσσεται πνευματικά με γρηγορότερο ρυθμό. Μπορούμε να διακρίνουμε τη διασκέδαση σαν ένα αποτέλεσμα διάφορων δραστηριοτήτων. Του παιχνιδιού, απλού ή σύνθετου, μιας ταινίας, ενός θεατρικού έργου, μιας δημιουργικής απασχόλησης.

«Παιδιά: Στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί

φορείς που ασχολούνται με την εκμάθηση του παιδιού

σε θέματα που θα τον απασχολήσουν στον ελεύθερο χρόνο του.»

Όλα αυτά βοηθούν στην ανάπτυξη της ευφυΐας του παιδιού. Μπορεί να κάνει απλές συνεπαγωγές, στην αρχή, και περίπλοκες σκέψεις, στη συνέχεια. Ανακαλύπτει τον κόσμο και εδώ η συνεργασία με το γονιό και το δάσκαλο είναι καθοριστική. Μπορούμε να επιλέξουμε τα διάφορα αφηγηματικά έργα για το παιδί μας διαβάζοντας κριτικές τους. (Μπορείτε να διαβάσετε κριτικές για τον κινηματογράφο και το θέατρο.)

Παιδιά

ΠΑΙΔΙΑ: Η ΜΑΘΗΣΗ

Η γνώση συμβαδίζει με τη φαντασία. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η μάθηση είναι το αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων στο σχολείο και σε ιδρύματα εξωσχολικά, δημόσια ή ιδιωτικά. Το παιδί μπορεί να εξασκηθεί στα βασικά μαθήματά του, στις ασκήσεις που θα πρέπει να λύσει. Όμως τις γνώσεις του μπορεί να τις συμπληρώσει με εξωσχολικές δραστηριότητες.

Στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί φορείς που ασχολούνται με την εκμάθηση του παιδιού σε θέματα που θα τον απασχολήσουν στον ελεύθερο χρόνο του. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, ο χορός, η μουσική, η ζωγραφική, η μικρογλυπτική είναι κάποια από αυτά τα θέματα. Οι Δήμοι και ιδιωτικοί φορείς δραστηριοποιούνται και είναι πλέον εφικτό ένα παιδί να αποκτήσει ικανότητες σε περισσότερους από ένα τομείς. Το μυαλό του πλέον κινείται σε παράλληλα πεδία και μπορεί έτσι να αναπτύξει την κριτική σκέψη που είναι απαραίτητη για την απόκτηση της γνώσης, στο σχολείο.

Παιδιά

ΠΑΙΔΙΑ: Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Είναι το πιο σημαντικό θέμα η διαχείριση και η ανάπτυξη του οργανισμού του ανθρώπου. Εκατοντάδες είναι τα πράγματα που μπορεί κάποιος να κανονίσει στη ζωή του και, πολύ περισσότερο, σε αυτή ενός παιδιού. Το πεδίο είναι τεράστιο και όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτό είναι πάρα πολλοί. Η ποικιλία των προϊόντων που προτείνονται είναι πολύ μεγάλη, άρα είναι πολλά που μπορούμε να γράψουμε για αυτό το θέμα.

«Παιδιά: Να ξεναγηθούμε στον κόσμο

της φαντασίας και της αφήγησης που γοήτευε

και θα γοητεύει όλα  τα παιδιά.»

Ρούχα, ανταλλακτικά, έπιπλα, αντικείμενα που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, προϊόντα που μας προστατεύουν από κάποια προβλήματα, φαινομενικά ασήμαντα. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Αρκεί κάποιος να κάνει μία βόλτα σε ένα από αυτά τα μαγαζιά και το σίγουρο είναι ό,τι θα χαθεί. Είναι όλα αυτά χρήσιμα; Αυτή η ερώτηση που κάποιος μπορεί να κάνει έχει μία απάντηση: Όλα είναι ένα παιχνίδι φαντασίας και πραγματικότητας, το αποτέλεσμά του είναι η προσωπική ιδέα που σχηματίζουμε.

Ας προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε αυτή την πελώρια βεντάλια και να δείξουμε τις επιλογές που παρουσιάζονται μπροστά μας. Ακόμη το αποτέλεσμα της φαντασίας των σχεδιαστών που πάντα μας ξαφνιάζουν.

Αυτές οι ενότητες θα μας δώσουν την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον κόσμο του παιδιού με ένα διαφορετικό τρόπο. Να μπούμε στην αγορά, στα προϊόντα, να δούμε τις προσδοκίες και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Να ξεναγηθούμε στον κόσμο της φαντασίας και της αφήγησης που γοήτευε και θα γοητεύει όλα  τα παιδιά.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved