Ονομασία

ΟΝΟΜΑΣΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ονομασία: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Η αρχαιότερη ονομασία της Κύπρου ήταν Αλασία. Με το όνομα αυτό αναφέρεται σε κείμενα των ανατολικών λαών, όπως και στην αλληλογραφία του φαραώ Ακενατόν (Αμέναφη Δ΄, 14ος αιώνας π.Χ.) με τον βασιλιά της Αλασίας, πινακίδες της Τελ-ελ-Αμάρνα.

Ονομασία: Ο Απόλλωνας

Η αλληλογραφία μεταξύ των δύο βασιλιάδων υπάρχει σε ένα χετιτικό κείμενο των αρχών του 12ου αιώνα π.Χ. που μνημονεύει μια νίκη των Χετταίων σε ναυμαχία εναντίον του στόλου της Αλασίας, σε πήλινες πινακίδες της Ουγκαρίτ, που χρονολογούνται στην εποχή της επιδρομής των «λαών της θάλασσας», 12ος αιώνας π.Χ.

Σχετική θα πρέπει να είναι και η ονομασία «Αλασιώτας» του θεού Απόλλωνα, όπως αναφέρεται στην επιγραφή «Απολλώνι τω, Αλασιώτα», σε βάθρο αγάλματος που βρέθηκε στην Ταμασσό.

Ονομασία: Κύπρος

Η προέλευση και η ακριβής σημασία της ονομασίας αυτής δεν είναι βεβαιωμένη. Η άποψη, πάντως, ότι προέρχεται από το πελοποννησιακό τοπωνύμιο Αλασίον, που το μετέφεραν στο νησί ομάδες Αρκάδων αποίκων τον 14ο αιώνα π.Χ., αμφισβητείται.

Για την προέλευση της ονομασίας Κύπρος, αυτής που επικράτησε τελικά από την αρχαιότητα, έχουν γραφτεί έως τώρα πάρα πολλά. Αρχικά και για πολλά χρόνια πίστευαν ότι η ονομασία προερχόταν από το φυτό κύπρος που σημαίνει την χένα (κνα). Καθώς όμως η παραγωγή του συγκεκριμένου φυτού στην Κύπρο ήταν πολύ περιορισμένη -ακόμη και σήμερα με δυσκολία βρίσκει κανείς μερικά φυτά χένας-, η ερμηνεία αυτή δεν μπορεί να είναι πειστική.

Ονομασία: Η κόρη του βασιλιά

Ο Στέφανος Βυζάντιος αποδίδει την ονομασία στην κόρη του μυθικού βασιλιά Κινύρα, η οποία  ονομαζόταν Κύπρος. Άλλοι στο γιο του Κινύρα που είχε, κατ’αυτούς, το όνομα Κύπρος.

Έχει ακόμα γραφτεί πως το όνομα προέρχεται από μια αρχαία πόλη της Κύπρου που βρισκόταν μεταξύ Κερύνειας και Ακανθούς, αυτή λεγόταν Κύπρος, κατά τον Ισίδωρο. Οι Ζωναράς και Νόννος σημειώνουν πως η ονομασία προέρχεται από το Κύπρις, ένα από τα επίθετα της Αφροδίτης.

Ονομασία

Ονομασία: Ο χαλκός

Ο G. Dossin ερμηνεύει το όνομα της Κύπρου από το σουμεριακό zubar, που σημαίνει τον χαλκό, ή το kubar, που σημαίνει τον ορείχαλκο. Ο Κ. Χατζηιωάννου σημειώνει ότι ίσως το μέταλλο του χαλκού, στην γλώσσα των Ετεοκυπρίων, να λεγόταν κύπρος, ή κάτι παρόμοιο, και από αυτό ονομάστηκε το νησί Κύπρος. Ο χαλκός σε πολλές γλώσσες έχει ονομασία που συνδέεται με την λέξη «Κύπρος», όπως cuprum, kupher, cuivre, copper κ.ά.

Όπως, λοιπόν, φαίνεται από τα παραπάνω Κύπρος και χαλκός είναι δύο έννοιες συνώνυμες από πολύ νωρίς, καθώς μάλιστα το νησί ήταν γνωστό για την πλούσια παραγωγή του σε χαλκό. Η Κύπρος, πιθανώς, πήρε το όνομά της από μια ετεοκυπριακή ή σουμεριακή λέξη που σήμαινε τον χαλκό, την δάνεισε σε άλλες γλώσσες, κυρίως ευρωπαϊκές. Οι διάφορες άλλες ετυμολογίες που κατά καιρούς προτάθηκαν θα πρέπει μάλλον να εγκαταλειφθούν.

Ονομασία: Ο Όμηρος

Πάντως, πρώτος ο Όμηρος χρησιμοποίησε στην ελληνική γλώσσα το όνομα Κύπρος, το οποίο, έτσι, παραγκώνισε την παλιότερη ονομασία Αλασία. Στην Ιλιάδα (λ15-23) διαβάζουμε ότι ο πολύτιμος θώρακας του Αγαμέμνονα ήταν δώρο του Κινύρα, μυθικού βασιλιά της Κύπρου, στην οποία είχε φτάσει το μεγάλο νέο της εκστρατείας των Αχαιών κατά της Τροίας («πεύθετο γαρ Κύπρον δε μέγα κλέος…»).

Συχνές αναφορές έχουμε και στην Οδύσσεια, όπως στην ραψωδία δ, στίχος 83, όπου η Κύπρος αναφέρεται ως ένας από τους τόπους στους οποίους περιπλανήθηκε ο Μενέλαος, μετά την άλωση της Τροίας («Κύπρον, Φοινίκη τε και Αιγυπτίους επαληθείς…»).

Στην ραψωδία θ και στους στίχους 359-364, όπου αναφέρεται ότι στην Κύπρο κατέφυγε η Αφροδίτη όταν ο Ήφαιστος έλυσε τα δεσμά που την κρατούσαν δεμένη με τον Άρη («η δ’άρα Κύπρον ίκανε φιλομμειδής Αφροδίτη, ες Πάφον…») και στην ραψωδία ρ στίχοι 442 και 443 σε μια ψεύτικη διήγηση Οδυσσέα.

 

Διαβάστε τα άρθρα σχετικά με την ιστορία που έχουμε δημοσιεύσει

Έλληνες στην Αμερική

Η γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Κοκκινιά

Βερμίλιο: η νύφη του βουνού


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved