Δυστύχημα στα Τέμπη

ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ;

Δυστύχημα στα Τέμπη: γράφει ο Μιχάλης Τρεμόπουλος

Ήταν λάθος του σταθμάρχη, όπως επέμεναν στην αρχή; Αυτό είναι δεδομένο. Χρειάζεται όμως μια σειρά από «λάθη» για να συμβεί ένα ατύχημα με 57 νεκρούς. Χρειάζεται, όμως, και μια σειρά από παραλείψεις.

Δυστύχημα στα Τέμπη: Αυτό που δεν έγιναν

Θα γίνει όταν δεν λειτουργούν τηλεδιοίκηση, ETCS, φωτοσήματα, όταν η Ελλάδα δεν αναγράφεται καν στον πίνακα ευρωπαϊκής έκθεσης για τη χρήση των συστημάτων TPS, δηλ. των αυτοματοποιημένων συστημάτων στις σιδηροδρομικές γραμμές. Όταν από τον Μάιο του 2024 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων έχει προειδοποιήσει με έκθεση ότι στην Ελλάδα υπάρχει «λανθασμένη εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τη σιδηροδρομική ασφάλεια».

Ήταν λάθος της Hellenic Train ή των ελεγκτικών μηχανισμών, που δεν εντόπισαν την παράνομη μεταφορά εύφλεκτων υλών στην αμαξοστοιχία; Το ξυλόλιο είχε εντοπιστεί σε βαγόνι ήδη από τις 4.5.2023 από το Γενικό Χημείο του Κράτους. Επιπλέον, έχουμε σειρά επιθέσεων σε βενζινάδικα, ακόμη και δολοφονίες από τους λαθρέμπορους των καυσίμων, σκηνικό που συγκρίνεται με το λαθρεμπόριο ναρκωτικών.

Δυστύχημα στα Τέμπη: Τα συμφέροντα

Κάποιοι, που πρέπει να κατονομαστούν, βγάζουν κέρδη με τα υλικά της νοθείας πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Φέρνουν χημικούς διαλύτες κυρίως από τη Βουλγαρία (αλλά και από τη Ρουμανία κ.α.) και με νοθεία ως και 50% δεν εντοπίζονται στον έλεγχο. Και ξέρουμε ότι η Ελλάδα φιγουράρει στην κορυφή της λίστας των χωρών με τη μεγαλύτερη διαφθορά στην Ευρώπη, πάνω από τη Βουλγαρία και την Ιταλία.

Δυστύχημα στα Τέμπη

Μήπως το «λάθος» είναι ότι δεν διδασκόμαστε έμπρακτα από την Ιστορία; Από το 1948 ξεκινάει στην Ελλάδα και στη Δυτική Ευρώπη η επιβολή του αμερικάνικου μοντέλου της απαξίωσης των τρένων και των τραμ προς όφελος των οδικών μεταφορών και του πετρελαϊκού λόμπι, με υπουργό μεταφορών τον Κ. Καραμανλή. Ένας σιδηρόδρομος που το 1950 εξυπηρετούσε σχεδόν το 50% των επιβατικών και εμπορευματικών μεταφορών της χώρας, το 1990 θα μεταφέρει μόνον το 6% των επιβατών και λιγότερο από το 6% των εμπορευμάτων. Οι νταλίκες θα εκτιναχθούν στο 57% και τα λεωφορεία των Κ.Τ.Ε.Λ. στο 35%.

Δυστύχημα στα Τέμπη: Η απαξίωση

Εξοντωτικός ανταγωνισμός, μηδέν εκσυγχρονισμός οδήγησαν στο γονάτισμα! Και όταν μετά το 1986 άρχισε να κινείται κάτι, ξεκίνησε η μαζική κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, ο δανεισμός για τον Ο.Σ.Ε. και οι κυβερνήσεις να εμποδίζουν ή να μη χρηματοδοτούν τη στήριξή του. Από το 1995 ως το 2021 το μήκος των αυτοκινητοδρόμων της χώρας αυξήθηκε κατά 417% ενώ το μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου μειώθηκε πάνω από 40%.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2014 διέθεσε 700 εκατ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ελλάδα που σπαταλήθηκαν. Ταυτόχρονα διαχώρισε την «Υποδομή» από την «Εκμετάλλευση».

Οι μνημονιακές πολιτικές από το 2010 υποτίθεται πως διευκόλυναν τις επενδύσεις κεφαλαίων που «λιμνάζουν» αλλά οδήγησαν στα Τέμπη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο απόγονος Καραμανλής απλώς συνέχισαν το πλάνο. Το 2024 περιέκοψαν σχεδόν τα 2/3 των έργων στον σιδηρόδρομο που είχε δρομολογήσει η ίδια η ΝΔ ως κυβέρνηση, το 2019-2023.

Δυστύχημα στα Τέμπη: Άλλη πολιτική

Επείγει μια άλλη πολιτική στήριξης για τον σιδηρόδρομο, που απαιτεί 7 φορές λιγότερη ενέργεια από τις οδικές μεταφορές για το ίδιο μεταφορικό έργο.

Αποτελεί βασικό μέρος της λύσης απέναντι στην κλιματική κρίση.

Απαιτούνται υποδομές για συνδυασμένες μεταφορές με κορμό τον σιδηρόδρομο και επαναλειτουργία των γραμμών που έκλεισαν.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Φαντασία ή γνώση

Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Η πίστη και η έρευνα

Έκτακτη επικαιρότητα



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved