Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ

30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Είχαμε εκφράσει τις σκέψεις μας όσον αφορά στην εορτή μόνο της Επετείου του Όχι. Εστιάσαμε στο ότι δεν εορτάζεται η απελευθέρωση της Ελλάδας με την ίδια λαμπρότητα. Δύο μέρες αργότερα έρχεται η απάντηση. Η 30η Οκτωβρίου 2022 είναι η επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης. Από το 2016, βάσει Προεδρικού Διατάγματος εορτάζεται επίσημα στη Θεσσαλονίκη. Από το 2014 ανεπισήμως.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Η ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗ ΠΛΑΚΑ

Η πλάκα που μας θυμίζει αυτό το γεγονός βρίσκεται ανάμεσα στον Λευκό Πύργο και στο Βασιλικό Θέατρο. Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπήκαν στη Θεσσαλονίκη. Υπήρχε πληροφορία ότι πριν αποχωρήσουν οι Γερμανοί θα έκαναν σαμποτάζ σε σημεία της πόλης: Στο σταθμό του ηλεκτρισμού, στη δεξαμενή του νερού κ.α.

Ο Μάρκος Βαφειάδης έστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα: «Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας. Τμήματά μας εισήλθον Θεσσαλονίκη σήμερον 3ην μετά μεσημβρίαν. Λαός Θεσσαλονίκης έξαλλος από ενθουσιασμόν διατρέχει οδούς πόλεως εναγκαλιζόμενος αντάρτες. Εργοστάσια ηλεκτροφωτισμού και μύλος Αλλατίνι κατόπιν επεμβάσεως Ε.Λ.Α.Σ διασώθηκαν. Εστία εθνοπροδοτών ΧΑΝ παρέδωσε βαρύν οπλισμόν. Θα αναγκαστεί εις παράδοσιν. Τμήματά μας προσανατολίζονται προς δυτικόν τμήμα πόλεως για χτυπήματα… Παρόν τηλεγράφημα παρακαλώ δοθεί ΠΓ του ΚΚΕ. Αναμένω. Μάρκος 30.10.44».

«Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης: οι Γερμανοί

αναγκάστηκαν να επιταχύνουν την απομάκρυνσή τους

από τη Θεσσαλονίκη.»

Οι αρχηγοί του ΕΛΑΣ, Βαφειάδης και Μπακιρτζής, έχουν σώσει βασικές δομές της πόλης. Παράλληλα δεν έχει γίνει το αιματοκύλισμα της Αθήνας επειδή η πόλη έχει Διοίκηση. Αυτή η ημέρα θα πρέπει να εορτασθεί με λαμπρότητα από τις αρχές της πόλης. Όπως ακριβώς η 28η Οκτωβρίου. Έτσι θα αποδοθεί η ιστορική αλήθεια!

Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΕΔΕΣ

Η εφημερίδα «Η Φωνή της Ελλάδος» ήταν το όργανο του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ). Αυτός ήταν στο πλευρό της δεξιάς παράταξης. Η δραστηριοποίησή του ήταν στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία κυρίως. Στην υπόλοιπη Ελλάδα είχε μικρότερες δυνάμεις. Δεν είχε κάποιο λόγο να εκθειάσει τον ΕΛΑΣ. Αντιθέτως, ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ ήταν αντίπαλα αντάρτικα τμήματα με ένοπλες συγκρούσεις. Αυτές σταμάτησαν γύρω στο 1944.

Αναφέρει, λοιπόν, η εφημερίδα σε πρωτοσέλιδο, ανάμεσα σε άλλα: «Η Θεσσαλονίκη ελεύθερη» ήταν ο τίτλος. Αναφέρεται ότι οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να επιταχύνουν την απομάκρυνσή τους από τη Θεσσαλονίκη «κάτω από τη συνεχή πίεση που ξαπόλυσε πάνω τους ο ΕΛΑΣ». Ότι ο λαός της Θεσσαλονίκης «που με λαχτάρα και αγωνία παρακολουθούσε την εξέλιξη της επιχειρήσεως. Ξεχύθηκε αμέσως σαν χείμαρρος στους δρόμους για να υποδεχτεί τους ηρωϊκούς αντάρτες μας». Τονίζει: «Οι Γερμανοί κάτω από τη συνεχή πίεση που ξαπόλυσε πάνω τους ο ΕΛΑΣ (…) αναγκάστηκαν να επιταχύνουν τη φευγάλα τους. Στις 3 το απόγευμα η Θεσσαλονίκη μας είχε ξεκαθαριστεί ολότελα κι’απ’το τελευταίο ίχνος των νατζήδων». Για να καταλήξει: «Ζήτω η λευτεριά, ζήτω οι αντάρτες μας, ζήτω ο λαός της Θεσσαλονίκης, ζήτω η γλυκιά μας πατρίδα.».

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Αυτά είναι τα γεγονότα όπως τα αποτυπώνουν οι ιστορικοί. Μπορεί κάποιος να διαβάσει για αυτό που έγινε εκείνη την ημέρα, αλλά και για όσα προηγήθηκαν. Όπως επίσης και για το δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Φωνή της Ελλάδας» με σχόλια ιστορικού μελετητή.

«Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης: σε εμάς

δε μένει παρά να ακολουθήσουμε αυτή τη λογική.»

Αν, λοιπόν, κάποιοι «πατριώτες» επιμένουν στην παραποίηση της πραγματικότητας είναι θέμα χρόνου να απομονωθούν. Όταν το επίσημο κράτος, με Προεδρικό Διάταγμα, αλλά και αντιστασιακές οργανώσεις που δεν ήταν κομουνιστικές το αναφέρουν, τότε μιλάμε για εμπάθεια. Επειδή όλοι γνωρίζουμε λίγο ή πολύ τι έγινε με τους απελευθερωτές της Θεσσαλονίκης, καταλαβαίνουμε που αυτοί οι μηχανισμοί παραποίησης της ιστορίας πηγαίνουν το θέμα.

Εμείς εκφράσαμε την άποψη μας για το λόγο που αυτή η μέρα δεν είναι αρεστή στα κέντρα εξουσίας της δεξιάς παράστασης. Μένει στον αναγνώστη να ερευνήσει το θέμα και να αποκρυσταλλώσει την άποψή του: Ποιοι ήταν οι πραγματικοί πατριώτες; Ποιοι ήταν οι προδότες, αυτοί που παρέδωσαν την Ελλάδα σε άλλα κέντρα εξουσίας; Μετά την εθνική συμφιλίωση που έγινε μετά το 1981, με τους αρχηγούς ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ να δίνουν τα χέρια, σε εμάς δε μένει παρά να ακολουθήσουμε αυτή τη λογική.

 

Διαβάστε τα άρθρα ιστορίας

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved