Αριστερή πολιτική

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ

Αριστερή πολιτική: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Αν η ποίηση  μπορεί να είναι και ανατρεπτική το αποδεικνύει αυτό το έμμετρο του Γιώργου Σουρή (1853-1919). Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια που αυτό το ποίημα έχει δημοσιευθεί, παραμένει όμως επίκαιρο. Έχουμε αναφερθεί σε αυτό το ποίημα και στις προεκτάσεις του στο σήμερα. Ο προβληματισμός που η ανάγνωσή του συνεπάγεται είναι η αφορμή για αυτό το σημείωμα. Ειδικά μετά τις νέες εξελίξεις στην ελληνική πολιτική σκηνή και ενόψει των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών τον Οκτώβρη 2023.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ

Η μηδενιστική σκέψη δε βοήθησε ποτέ κανένα. Για να δικαιολογήσει κάποιος τις αναγκαστικές επιλογές του καταφεύγει στο μηδενισμό. Ο Σουρής κατακρίνει τα γαϊδούρια της πολιτικής, αλλά σοφά δεν αναφέρει ότι όλοι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Στην εποχή του κυριαρχούσαν οι κοτζαμπάσηδες και οι μεγαλοπαπάδες. Η επανάσταση του 1821, όπως αναφέρει και ο Γιάννης Σκαρίμπας, για αυτό το λόγο δεν πέτυχε.

Αυτοί που κυβερνούσαν επί τουρκοκρατίας συνέχισαν να κυβερνούν τυραννικά, μετά την επανάσταση. Η κοινωνική τους αναλγησία και η αδιαφορία για το μέλλον της Ελλάδας ήταν, κυρίως, η αφορμή να τους χαρακτηρίσει γαϊδούρια. Αντίθετα με τα συμπαθή τετράποδα που υπηρετούν πιστά τον άνθρωπο, αυτά τα αντιπαθή δίποδα δεν υπηρετούσαν παρά, δουλικά, μόνο τα αφεντικά τους.

«Αριστερή πολιτική: απειλή φέρνει

η μηδενιστική παραδοχή, «είναι όλοι ίδιοι».»

Δεν ήταν ίδιοι με τους αγωνιστές του 1821. Δεν είναι όλοι ίδιοι! Τα βέλη του Σουρή απευθύνονται σε αυτούς και όχι στους αγνούς πολεμιστές του 1821: Ο Κολοκοτρώνης, ο Ανδρίτσος, ο Γκούμας, ο Παπαφλέσσας κ.ά. δεν ήταν προδότες του έθνους όπως τα γαϊδούρια του Σουρή.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΑΝΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Αν σκεφτούμε την κατάσταση που ζούμε στην εποχή μας θα δούμε ότι δε διαφέρει καθόλου με αυτή που ζούσε ο Γιώργος Σουρής. Κατά συνέπεια, ο χαρακτηρισμός «γαϊδούρια» πλανάται ως ένα απειλητικό σύννεφο στην ατμόσφαιρα της σύγχρονης Ελλάδας. Εξίσου απειλή φέρνει η μηδενιστική παραδοχή, «είναι όλοι ίδιοι».  Δεν είναι!

Δεν είναι όλοι προδότες των ελπίδων των πολιτών. Δεν έχουν πάρει όλοι οι δήμοι ένα πακτωλό χρημάτων και δεν έχουν κάνει τίποτε. Τα αποτελέσματα φαίνονται ορισμένες φορές τραγικά. Πρόσφατα στο Βόλο και στα μέρη γύρω από τη Λάρισα είχαμε μια παρόμοια εικόνα. Φάνηκε η εντιμότητα του Λαμπρούλη, τέως Δημάρχου Λάρισας, που προτίμησε να κάνει έργα παρά έργα βιτρίνας ή γιορτές πανηγυριών, με την κακή έννοια. Η Λάρισα δεν πνίγηκε όπως ο Βόλος του Μπέου.

Αριστερή πολιτική

Δεν είναι λοιπόν όλοι ίδιοι. Υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν. Η Πάτρα είναι ένα τρανό παράδειγμα. Το πιο σωστό είναι να προσέξουμε πολύ καλά τι θα ψηφίσουμε. Να ανακαλύψουμε το ποιόν των συνδυασμών από το δυστοπικό περιβάλλον άλλων συνδυασμών. Δεν είναι δύσκολο. Απαιτεί να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να ερευνήσετε. Το διαδίκτυο σας προσφέρει ένα τεράστιο πεδίο. Λίγο χρόνο, απλά, θέλει!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Θα μιλήσουμε για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Είναι η πόλη που βάλλεται πρώτα απ’όλα από τα γαϊδούρια (κατά Σουρή) που έχει εκλέξει για Δημάρχους και Περιφερειάρχες.

«Αριστερή πολιτική: υπάρχουν

κάποιοι που ξεχωρίζουν.»

Μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος αν ένας συνδυασμός είναι στόχος των βελών του Σουρή από το χαρακτήρα που προτείνει. Αν κάποιος προβάλλει εμφανώς το εγώ του παρά το «εμείς», αν λειτουργεί ατομικά και όχι συλλογικά, τότε θα είναι ένας πιθανός στόχος των σουρείων βελών.

Ο συνδυασμός Η Πόλη Ανάποδα στη Θεσσαλονίκη κινείται στο πεδίο όπου υπάρχει η ευγένεια, ο σεβασμός, ο πολιτισμός, η καθαρή σκέψη. Δεν υπάρχει η αυθεντία, η ενός αντρός (ή γυναικός) εξουσία. Υπάρχει η συλλογική σκέψη. Καταλαβαίνουμε ότι από αυτόν κάτι καλό θα βγει. Η ψήφος σας θα πιάσει τόπο.

Στη Νεάπολη και τις Συκιές, Η Πόλη Αλλιώς κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Σε ένα δήμο που δεν έχουν γίνει ακόμα ουσιαστικά έργα, που ρημάζει δίπλα στο κέντρο, που η διαβίωση του πολίτη είναι ένα πρόβλημα σε πολλά θέματα, η ψήφος σας θα πιάσει τόπο.

Απλά, σκεφτείτε και διερευνήστε πριν δώσετε την ψήφο σας. Λίγες μέρες έμειναν. Αυτό το χαρτί είναι το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτει ο πολίτης. Ας το χρησιμοποιήσουμε συνετά.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved