ΔΕΗΣΙΣ

ΈΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΞΕΝΑΚΗ

Η Myrό Galleryέχει την τιμή να παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της ζωγράφου Δήμητρας Ξενάκη στην Θεσσαλονίκη, υπό τον τίτλο «Δέησις» και μας προσκαλεί στα εγκαίνια της που θα λάβουν χώρα την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016 στις 8.00 μμ, στην Κεντρική Αίθουσα της Myrό Gallery, Νικηφόρου Φωκά 8, περιοχή Λευκού Πύργου, κέντρο Θεσσαλονίκης. Την έκθεση επιμελείται ο Πάρης Καπράλος.

Το έργο της Δήμητρας Ξενάκη συνολικά είναι κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρικό. Ωστόσο τα θέματα που κυριαρχούν στα έργα της σειράς που παρουσιάζεται στην έκθεση «Δέησις», στην Κεντρική Αίθουσα της Myrό Galleryξεφεύγουν από την απλή αποτύπωση του ανθρώπινου στίγματος ή των ιδιαιτεροτήτων της προσωπικότητας, προς βαθύτερες υπαρξιακές ατροπούς. Φορμαλιστικά τα έργα προσδίδουνν στο κοσμογονικό άγχος της ύπαρξης μια ξεχωριστή υπόσταση. Με επίκεντρο το υπαρξιακό βάρος που φέρει ο άνθρωπος εξαιτίας της επίγνωσης της θνητότητας του, η ζωγραφική της πάλλεται ανάμεσα στις ρευστές λαζούρες, το βίαιο dripping και τα λεπτά πλασίματα, ενώ μια ιδιαίτερη τεχνική, που αξιοποιεί με βάση το ίχνος που αφήνει το τούλι, δημιουργεί εξογκώματα που αιχμαλωτίζουν το φως, το οποίο η καλλιτέχνις χειρίζεται με μαεστρία.

Σε statementγια την σειρά η καλλιτέχνις σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η παρούσα θεματική, απόρροια ενός μακρινού ταξιδιού μέσα σε εσωτερικές διεργασίες και στην ασκητική προσήλωση στην πνευματικότητα, κρύβει και αποκαλύπτει το εσώτερο φως… Αυτό που όλοι έχουμε και όλοι απολύουμε, αυτό που διψούμε και μας καταλύει ταυτόχρονα. Ο Βάκχος και ο Απόλλων του Νίτσε, που δεν κρύβονται και αντιπαλεύουν μόνο μέσα στον καλλιτέχνη, αλλά και μέσα σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος, στην ουσία του είναι ον πρωτίστως δημιουργικό. Και δημιουργεί, όπως υπογραμμίζει και ο Ισπανός ανθρωπιστής φιλόσοφος Miguel de Unamouno, για να αφήσει το στίγμα του στην αιωνιότητα, καθώς το μεγαλύτερο βάρος που φύσιν φέρει το ανθρώπινο ον είναι η επίγνωση της θνητότητάς του… Και αυτό είναι μία απ” τις εκδοχές της τραγικότητας της ύπαρξης.

Το υποσυνείδητο άγχος που γεννά αυτή η επίγνωση, αποβαίνει γενεσιουργό. Ο έρωτας και ο θάνατος μοιάζουν σαν το δίπολο που σχηματίζει έναν άξονα, γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα και κτίζουν τις δομές του κοσμικού χώρου. Μέσα σ’όλο αυτό το πλέγμα η έννοια της ματαιότητας, που τόσο εύλογα ενσκήπτει ενώπιον της προσωρινότητας της ύλης και της φθοράς της λόγω της υποβάθμισης της ενέργειας, μοιάζει να καταλύεται και να αποκτά μια άλλη υπόσταση. Δημιουργώ, ακριβώς επειδή είμαι φθαρτός και πεπερασμένος. Και επίσης δημιουργώ γιατί τότε νιώθω ότι ξεπερνώ τα ανθρώπινα όρια μου και επιστρέφω στις απαρχές… Στις απαρχές που δεν είναι άλλες απ’τη θεία φύση μου, η οποία είναι τέλεια, παντογνώστης, άφθαρτη και άχρονη. […]

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πνευματικών αναζητήσεων αναδύονται τα έργα της παρούσας θεματικής, τα «κοσμογονικά», όπως την ονομάζω, που ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, ανάμεσα στο ρεαλιστικό, το ονειρικό και το μεταφυσικό… Αν θα μπορούσα να δώσω έναν ορισμό, με βάση την εικαστική ορολογία, που να περιγράφει το έργο μου, θα το ονόμαζα ονειρικό ή μεταφυσικό ρεαλισμό. Το φως παύει να έχει την πραγματική του διάσταση και υλικότητα, διασπάται και αποκτά εξω-πραγματικές, υπερ-φυσικές, ή μάλλον, καλύτερα, μεταφυσικές διαστάσεις. Υπερβαίνει το εδώ και τώρα, το προσωρινό και το πεπερασμένο και μεταβαίνει στο Eίναι. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται ή συγκαλύπτεται, ή, πιο σωστά, κρύβεται και φανερώνεται. Και αυτό ακριβώς το φως, το τόσο ιδιαίτερο, χαρακτηρίζει το έργο μου, είτε πρόκειται για πορτρέτα, είτε για «εσωτερικά πορτρέτα», όπως θα περιέγραφα τα έργα αυτής της θεματικής. Μοιάζει να δίνει υπόσταση στα πάντα, μέσω της απουσίας του. Η μορφολογία ακολουθεί, παλλόμενη ανάμεσα στις ρευστές λαζούρες, το βίαιο dripping και τα λεπτά πλασίματα, ενώ μια ιδιαίτερη τεχνική που χρησιμοποιώ με βάση το ίχνος που αφήνει το τούλι, δημιουργεί εξογκώματα που αιχμαλωτίζουν το φως, υπερτονίζοντάς το. Οι μορφές ικετεύουν, αναδιπλώνονται, κουρνιάζουν, σφαδάζουν, διψούν να γευτούν αυτό το εσώτερο φως, αλλά ταυτόχρονα μοιάζουν να καταλύονται από αυτό.».

Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ

Η Δήμητρα Ξενάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Αποφοίτησε από το τμήμα Θεατρικών Σπουδών  της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην συνέχεια σπούδασε Καλές Τέχνες στο Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και δράσεις, στην Ελλάδα και την Κύπρο, μεταξύ άλλων στην 8η Μπιενάλε των φοιτητών Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας που έγινε στο ίδρυμα Θεοχαράκη το 2014, ενώ το 2015 επελέγη έργο της «Ικεσία», από την Μπιενάλε της Φλωρεντίας. Έχει τιμηθεί με τρεις τιμητικούς τίτλους για το έργο της ενώ το 2013 κέρδισε το βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός για το πορτρέτο της «Φοίβης». Σαν καλλιτέχνις μελετά τη σχέση μεταξύ της ζωγραφικής και του θεάτρου αλλά και μεταξύ των άλλων τεχνών (ποίηση, μουσική), τόσο θεωρητικά, μέσω της συγγραφής διαφόρων μελετών, όσο και πρακτικά, μέσα από την εκπόνηση διάφορων projects, σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες. Ζει και εργάζεται στην Φλώρινα, συνεισφέροντας πολιτιστικά στον τόπο, ενώ είναι υπεύθυνη του παιδικού τμήματος του θεατρικού εργαστηρίου της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 16 Απριλίου 2016. Η MyroGallery θα είναι ανοικτή για το κοινό Πέμπτη, Παρασκευή 11.00-14.00 & 17.00 – 21.00, και Σάββατο 11.00-15.00 στην διάρκεια της έκθεσης. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Η MYRO GALLERY

Η  Myrό Gallery ιδρύθηκε από τον Σταύρο Μυρωνίδη στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του στον χώρο του Πολιτισμού και των εικαστικών τεχνών ( Myrό AntiquesHouse, GreekMarbleInitiative, κ.α.) τον Σεπτέμβριο του 2011. Καλλιτεχνικά διευθύνεται από τον Πάρη Καπράλο, Εικαστικό Επιμελητή. Πέντε διακριτοί χώροι συναποτελούν την Myrό Gallery, με κοινή κεντρική είσοδο στην διεύθυνση: Νικηφόρου Φωκά 8, περιοχή Λευκού Πύργου, Κέντρο Θεσσαλονίκης. Αυτόνομα ο καθένας φιλοξενεί εκθέσεις σε μηνιαία βάση, με κοινές ημερομηνίες εγκαινίων. Ο χώρος δίνει σε νέους ανερχόμενους Έλληνες δημιουργούς, ευνοεί συνεργατικά σχήματα μεταξύ καλλιτεχνών, παρουσιάζει πολλά projectsκαι concept εκθέσεις, και παρουσιάζει συχνά εκθέσεις σύγχρονης γλυπτικής και σε συνεργασία με την GreekMarbleInitiative. Περισσότερες πληροφορίες.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved