ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
ΔΕΘ η αντιπολίτευση: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης
Έχοντας δει τον ψεύτικο λόγο της κυβέρνησης μπορούμε να μιλήσουμε για το ρόλο της αντιπολίτευσης. Το ψεύτικο του λόγο της κυβέρνησης μπορούμε να τον δούμε σε σύγκριση με τις πράξεις στη θητεία της. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης, όλο αυτό τον καιρό, περιοριζόταν σε κορώνες. Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος ούτε αριστερός ούτε προοδευτικός.
ΔΕΘ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
Θα περίμενε κάποιος να υπήρχε μια ιδεολογική διεργασία. Δυστυχώς από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση μέχρι σήμερα αυτή η δουλειά στη βάση δεν έχε γίνει. Όταν λέμε βάση εννοούμε τόσο τα κομματικά μέλη όσο και τον κόσμο που μπορεί εν δυνάμει να είναι κοινό του κόμματος. Αυτή η διεργασία είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Έτσι όπως την ξέρουμε από την αιτωλική συμπολιτεία, την αθηναϊκή δημοκρατία μέχρι τη σύγχρονή μας εποχή.
Σε όλες τις ιστορικές περιόδους αυτή η μέθοδος διακυβέρνησης του δήμου βάζει τα θεμέλια μιας σύγχρονης κοινωνίας. Υπάρχει ο διάλογος μεταξύ βάσης και ηγεσίας. Ο ένας ακούει τον άλλο, συμφωνούν και εκτελούν, σε αρμονική συνεργασία, αυτό που έχει αποφασιστεί. Αυτή η συλλογική εργασία είναι στον πυρήνα της δημοκρατίας. Όταν αυτή δεν γίνεται τότε ελάχιστα διαφέρει αυτή η πολιτική διεργασία με την άλλη ενός συντηρητικού κόμματος.
«ΔΕΘ η αντιπολίτευση: δεν είναι
αριστερό κόμμα όπως αυτά της Ευρώπης.»
Για να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι κατ΄αρχήν προοδευτικό κόμμα πρέπει κάποια στιγμή να λειτουργήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Να δικαιολογήσει το «ΠΣ» που έχει στον τίτλο του. Αν αυτό δεν γίνει τότε έχουμε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με κεντρώες τάσεις. Μέχρι τότε εμείς θα επιμένουμε σε αυτή τη θέση μας.
ΔΕΘ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Λέγοντας αυτά δεν θέλουμε να πούμε ότι η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο πράγμα. Η ΝΔ έχει δείξει το ακροδεξιό χαρακτήρα της. Τόσο με τις πράξεις καταστολής όσο και με τις αυταρχικές πολιτικές της. Αυτό έχει σημασία και όχι οι τρεις υπουργοί της που έχουν έκδηλα ακροδεξιά στοιχεία: Ο Θάνος Πλεύρης, η θητεία του δίπλα στον φασίστα πατέρα του, Ο Άδωνης Γεωργιάδης, οι λόγοι και οι πράξεις του στο ΛΑΟΣ, ο Μάκης Βορίδης, το κυνηγητό με το τσεκούρι για να πάρει την κάλπη. Σαφώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν τη ΝΔ.
Αυτή η διαφορά όμως δεν μας επιτρέπει να πούμε ότι είναι αριστερό κόμμα. Σαφώς είναι πιο διαλεκτικό από άλλα κόμματα της ελληνικής αριστεράς. Δεν είναι αριστερό κόμμα όπως αυτά της Ευρώπης, απ΄όπου έχει, υποθετικά, τις καταβολές του. Θα ήταν τέτοιο αν δούλευε διαλεκτικά και αν χρησιμοποιούσε την μαρξιστική θεωρία μόνο σαν εργαλείο ανάλυσης και σύνθεσης.
Είναι λοιπόν αναγκαίο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεκινήσει μια τέτοια διεργασία. Για να δικαιολογήσει επιτέλους αυτό το αριστερό προφίλ που διαλαλεί. Μέχρι τότε εμείς θα θεωρούμε το σωστό, ότι είναι ένα κεντροαριστερό κόμμα.
ΔΕΘ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: ΤΟ ΒΕΛΤΙΣΤΟ
Μέχρι τότε υπάρχει η λογική που λέει ότι το καλύτερο είναι αυτό που δεν είναι χειρότερο. Αυτό βέβαια όσον αφορά στη σύγκριση της ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός όμως ο συλλογισμός δεν έχει στοιχεία προοδευτικά. Υπάρχει ένας συντηρητισμός που είναι επικίνδυνος για την ελληνική κοινωνία: Διατηρεί μια λογική που δεν αναπτύσσει την κοινωνία, αντίθετα φρενάρει την εξέλιξή της.
«ΔΕΘ η αντιπολίτευση: ποια ήταν
η αριστερά στην Ελλάδα μέχρι σήμερα;»
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναπτυχθεί η διαλεκτική μεταξύ του κόμματος και του λαού. Να ανοιχθεί το κόμμα και να επιτελέσει το ρόλο του ως η κινητήριος δύναμη για εξέλιξη των δομών στην ελληνική κοινωνία. Μέχρι τότε θα μιλάμε για ένα κεντρώο κόμμα που έρχεται σε αντίθεση με την ακροδεξιά ΝΔ, με την οποία δεν συμφωνούν πολλά μέλη και στελέχη της.
Η πρότασή μας είναι να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική που έχουν χαράξει τα προοδευτικά ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Αυτή θα οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα άλλο πεδίο. Εκεί βρίσκεται το ερώτημα: Ποια είναι η αριστερά στην Ελλάδα; Ή, πιο καλά, ποια ήταν η αριστερά στην Ελλάδα μέχρι σήμερα;
ΔΕΘ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Το θέμα, λοιπόν, που ανοίγει είναι ο χαρακτήρας της αριστεράς στην ελληνική πολιτική σκηνή. Με αυτή την έννοια ο προβληματισμός μας θα πιάσει όλα αυτά τα κόμματα ή τις οργανώσεις που θεωρούν ότι ανήκουν στον αριστερό χώρο. Να ανακαλύψουμε στο τέλος αν όντως συμβαίνει αυτό ή το αριστερό πεδίο είναι μια φαντασίωση.
Το γεγονός είναι ότι η αριστερά είναι ο αντίπαλος πόλος της δεξιάς και το αντίστροφο. Άρα αν ορίσουμε και καταλάβουμε την αριστερά, τότε καταλαβαίνουμε και τη δεξιά μέχρι ενός βαθμού. Ισχύει, φυσικά, και το αντίστροφο. Στα επόμενα σημειώματά μας θα θέσουμε κάποιους προβληματισμούς και θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε σε ένα σημείο. Είναι βέβαιο ότι η άποψή μας έχει μεγάλη δόση υποκειμενικότητας. Αυτό είναι λογικό. Άρα ο αναγνώστης δικαιούται και είναι ελεύθερος να συνθέσει τη δική του άποψη.
Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε για ποιο λόγο είμαστε υπέρ μιας δεξιάς ή αριστερής αντίληψης και γιατί. Τότε αυτή η κουβέντα θα έχει νόημα. Ο πολιτικός μας λόγος δε θα είναι ανόητος. Οι ιδεολογικές διεργασίες στον ελληνικό κοινωνικό χώρο θα μας οδηγούν στην πρόοδο και όχι στην οπισθοδρόμηση. Οι τοποθετήσεις μας θα έχουν κάποιο πρακτικό νόημα, δε θα γίνονται επειδή θα πρέπει κάτι να πούμε, άρα μηχανικά. Η αριστερά θα μπορεί να αντιπαρατεθεί σε μια δεξιά που, ουσιαστικά, δεν έχει επιχειρήματα που να αφορούν στην πρόοδο.
