Δονούσα

ΔΟΝΟΥΣΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Αλήθειες και ψέματα

Δονούσα: γράφει η Ρένα Κουβελιώτη

Πάμε τώρα να μιλήσουμε για το τι ακριβώς έγινε στην Δονούσα για να καταλάβουμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που για άλλη μια φορά επιχείρησαν να κρύψουν τα κενά και την υποστελέχωση του ΕΣΥ. Από τύχη ζούμε και χάρη στην αλληλεγγύη που ευτυχώς υπάρχει μεταξύ των συνανθρώπων μας.

Δονούσα: Το περιστατικό

Στις 11 Ιουλίου 2025 επί μιάμιση ώρα η 40χρονη τραυματίας με καρφωμένη την ομπρέλα στο πόδι της περίμενε να βρεθεί τρόπος να μεταφερθεί με ασφάλεια σε κάποιο νοσοκομείο που θα μπορούσε να γίνει η αφαίρεση του κονταριού της ομπρέλας .

Η γιατρός με την νοσηλεύτρια έφτασαν στην παραλία με καΐκι που καθημερινά αφήνει κόσμο εκεί για μπάνιο. Επειδή όμως δεν υπάρχει μόλος για να δέσει καΐκι όπως οι τουρίστες έτσι και η γιατρός και η νοσηλεύτρια αναγκάστηκαν να βραχούν και να περπατήσουν μέσα στη θάλασσα προκειμένου να φτάσουν στην ακτή.

Δονούσα: Το ψέμα

Ακούσαμε τον Υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, να μιλάει για σκάφος του λιμενικού! Δεν είναι αλήθεια. Κανένα σκάφος του λιμενικού δεν έφτασε ποτέ στην παραλία .Δεν κολύμπησαν πέφτοντας από το σκάφος του λιμενικού λοιπόν !!!

Μετά τις πρώτες βοήθειες , πολίτες κρατούσαν το κοντάρι σταθερό στο πόδι της 40χρονης γιατί δεν υπάρχει τραματιοφορέας στο νησί! Όπως δεν υπάρχει και πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης για τέτοιες περιπτώσεις!!!

Επόμενο βήμα η μεταφορά της γυναίκας ! Αφού έπρεπε να είναι ακίνητη με το κοντάρι σταθερό πως θα έφτανε στο καΐκι; Ή πως θα πήγαινε στο λιμάνι; Πάλι η λύση δόθηκε από έναν ιδιώτη με φουσκωτό! Απούσα και εδώ η πολιτεία!

Δονούσα: Η συνέχεια

Στη Νάξο δεν μπορούσε να πάει γιατί δεν εφημέρευε το ακτινολογικό! Έτσι έγινε αεροδιακομιδή στην Αθήνα 4 ώρες μετά το ατύχημα! Δεν χρειάζεται να σας πω πως αν είχε χτυπήσει την μηριαία αρτηρία δεν θα μιλούσαμε για ατύχημα 4 ώρες μετά….

Όπως και αν υπήρχε χειρουργός στο νησί θα γινόταν αυτό που έγινε στον Ερυθρό Σταυρό, δηλαδή λίγα ράμματα και επιστροφή στο σπίτι .

Δονούσα

Δονούσα: Οι ελλείψεις

Για να δούμε όμως τις ελλείψεις του ΕΣΥ που το περιστατικό έφερε στην επιφάνεια ξανά στις άγονες περιοχές.

Το ιατρείο της Δονούσας είναι πολυδύναμο περιφερειακό που σημαίνει πως έχει θεωρητικά θέση ειδικού γιατρού, θέση αγροτικού γιατρού, θέση νοσηλευτή, θέση τραυματιοφορέα και θέση διοικητικού.

Στην πραγματικότητα τώρα: Έχει την γιατρό που κάνει το αγροτικό της, μια νοσηλεύτρια και έναν οδηγό ασθενοφόρου !

Αυτά !

Δονούσα: Ο Πρόεδρος

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Δονούσας:

«H κοπέλα βοηθήθηκε πάρα πολύ από την αλληλεγγύη και το φιλότιμο που δείξανε και οι παραθεριστές και οι κάτοικοι του νησιού και τις εξαιρετικές προσπάθειες που έκανε εδώ πέρα το ιατρικό προσωπικό .

Μεταφέρθηκε με δικό μας μέσο στο λιμάνι της Δονούσας και από εκεί ήρθε ελικόπτερο και την πήγε απευθείας στην Αθήνα. Τραυματιοφορέας δεν υπάρχει. Ποτέ δεν υπήρχε .

Μέσα από αυτό το περιστατικό πρέπει να υπάρξει ένα πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης σε τέτοιες περιπτώσεις, το οποίο δεν υπάρχει.»

Δονούσα: Η γιατρός

Σύμφωνα με την γιατρό που χειρίστηκε με αυτοθυσία το περιστατικό :

«Θα μιλούσαμε για τελείως διαφορετικό περιστατικό αν είχε πληγεί η μηριαία .Το ιατρείο είναι πολυδύναμο περιφερειακό που σημαίνει πως έχει θέση ειδικού, θέση αγροτικού, θέση νοσηλευτή και θέση διοικητικού. Εγώ καλύπτω τη θέση του διοικητικού, του ειδικού και του αγροτικού .Δεν υπάρχει μέριμνα να σταλεί κάποιος ειδικός .

-Χρέη τραυματιοφορέα καλύπτει ο πολίτης;

– Ναι.

Τα κενά είναι γενικότερα στο ΕΣΥ δεν είναι μόνο στην άγονη γραμμή.»

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που  έχουμε δημοσιεύσει

Κοινωφελείς επιχειρήσεις

Κοινωφελείς υπηρεσίες

Το Yes στην Θεσσαλονίκη

Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved