ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Το Ελληνικό Πανόραμα του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ξεχειλίζει από συμμετοχές και επιλογές και ιδού μια συνοπτική ανάπτυξη των βασικών του θεματικών ενοτήτων

Κρίση και πάλι κρίση!

Έχουμε και λέμε: το Agora: Από τη Δημοκρατία στις Αγορές, ένα ημερολόγιο καταστρώματος της ελληνικής κρίσης, το We Are Fucked Sunshine!, πορτρέτο μιας χαμένης γενιάς, το Non Omnis Moriar, για απεργίες της Ελληνικής Χαλυβουργίας, το Emery Tales,  για τα λατομεία της Νάξου. Το Ψάρι στο βουνό – Πέραμα εξετάζει την κατάρρευση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, ενώ το Εγώ και οι άλλοι μας μιλά για την παύση λειτουργίας του Ζάννειου Ιδρύματος Παιδικής Προστασίας και Αγωγής. Το Oppression εξερευνά τη δημοσιογραφία εν καιρώ κρίσης και το Burning from the Inside φέρνει κοντά Βερολίνο και Αθήνα. Η κόλαση των μεταναστών και των Ρομά αντιστοίχως, είναι τα θέματα των Μίλαντ, Ο πλανήτης μου και Sam Roma – Είμαστε Τσιγγάνοι, ενώ το Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί επικεντρώνεται στις χαμένες παραδόσεις. Τέλος, το WHAT POLITICA – μια απολιτίκ ποδοσφαιρική ιστορία συσχετίζει το γήπεδο με την πολιτική.

Ιστορικό παρελθόν, περιβάλλον και πολιτική

Οι θηριωδίες των ναζί στη νότια Κρήτη σε πρώτο πλάνο στο Πυρπόληση γυναικών στην Καλή Συκιά – Ολοκαύτωμα από Γερμανούς Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής, ενώ την ίδια περίοδο εξετάζουν και τα Παράδοξη πατρίδα και Αμαρτωλά κρανία. Η Απόδραση από την Αμοργό ξεσκεπάζει μια διεθνή συνομωσία, ενώ το Φασισμός ΑΕ καταδεικνύει τα μακριά και σκοτεινά πλοκάμια ενός σύνθετου συστήματος. Στο Un Condor, ο, αυτοεξόριστος λόγω δικτατορίας Πινοσέτ, Σέρχιο Κοντρέρας επισκέπτεται την πατρίδα του έπειτα από 38 ολάκερα χρόνια. Τα οικοσυστήματα της Ελλάδας είναι το κυρίαρχο φόντο στη Φωλιά του χρόνου, ενώ το Αρκαδία χαίρε αποτελεί ένα ποιητικό οδοιπορικό στο τότε και στο τώρα της Αρκαδίας.

Ανθρώπινες ιστορίες

Το Όταν αρχίζει το τραγούδι αφορά τον αυτισμό, το Ολυμπία τον καρκίνο, ενώ το Ψ τις ψυχικές ασθένειες. Το ΕΣΥ να με θυμάσαι αναπλάθει την κατάρρευση της δημόσιας υγείας, τα Καλιαρντά αποτυπώνουν την ιστορία της περίφημης κρυφής γλώσσας, το La vida pura μας συστήνει ένα νεαρό Βαρκελωνέζο πορνοστάρ και το Νανά φέρνει στο προσκήνιο τη ζωή μίας Θεσσαλονικιάς τρανσέξουαλ. Τέλος, στο ντοκιμαντέρ Η Αρχαιολόγος, μια δραστήρια αρχαιολόγος δίνει την ύστατη μάχη της καριέρας της για να διασώσει ένα μεγάλο αρχαιολογικό χώρο.

Τέχνη για όλα τα γούστα

Το Εδώ δεν υπάρχει άσυλο αναβιώνει τη μουσική σκηνή της Αθήνας του ’80 και το Ζωντανοί μες το τσιμέντο μας καλωσορίζει στην αστική τέχνη του δρόμου. Το ντοκιμαντέρ Τα θηλυκά είναι εδώ καταρρίπτει τον μύθο ότι το χιπ χοπ είναι ανδρική υπόθεση, στο Χούφταλο, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος δίνει ρέστα, ενώ η οικογένεια Ξυλούρη ξεδιπλώνει τη μαγική της αύρα στο Μια οικογενειακή υπόθεση. Το ντοκιμαντέρ Ο Εθνικός Κωστής Παλαμάς – Το υπέρτατο λουλούδι του λόγου φωτίζει άγνωστες πτυχές του μεγάλου ποιητή, το Σ’ αγαπώ. Ελογοκρίθη! μας συστήνει τον Θεσσαλονικιό ποιητή Τόλη Νικηφόρου, ενώ το David Kennedy, Σμιλεύοντας τη ζωή μας μυεί στο ταλέντο και τις εμμονές του γλύπτη Ντέιβιντ Κένεντι.

Γιώργος Παπαδημητρίου



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved