55ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΒΡΑΒΕΙΑ LUX

Bραβεία LUX Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου

του Θόδωρου Γιαχουστίδη

Tο βραβείο LUX, που «ιδρύθηκε» το 2007, είναι το κινηματογραφικό βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το βραβείο LUX έχει δύο βασικούς στόχους: εστιάζει στη δημόσια συζήτηση για την Ευρώπη και υποστηρίζει την κυκλοφορία των ευρωπαϊκών συμπαραγωγών στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε χρόνο λοιπόν, μια ομάδα επαγγελματιών της κινηματογραφικής βιομηχανίας, που αποτελούν την επιτροπή επιλογής, επιλέγει 3 ευρωπαϊκές ταινίες.

Οι τρεις αυτές ταινίες προβάλλονται την ίδια χρονική περίοδο (το φθινόπωρο κάθε έτους) στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποτιτλισμένες στις 24 επίσημες γλώσσες της. Είναι οι λεγόμενες «Ημέρες Κινηματογράφου Lux». Στην Ελλάδα οι συγκεκριμένες Ημέρες έχουν γίνει κομμάτι του επίσημου προγράμματος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Από τις τρεις αυτές ταινίες προκύπτουν δύο βραβεύσεις.

Η μία αναδεικνύεται από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Φέτος η βράβευση γίνεται στις 17 Δεκεμβρίου. Και η άλλη έχει να κάνει με τη Γνώμη του Κοινού. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει την ταινία της επιλογής του. Η ψηφοφορία γίνεται είτε μέσω της ιστοσελίδας  luxprize.eu είτε στη σελίδα των Βραβείων Lux στο facebook. Το αποτέλεσμα της γνώμης του κοινού θα ανακοινωθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι, τον Ιούλιο του 2015.

Φέτος, οι τρεις ταινίες που διεκδικούν το Βραβείο Luxείναι οι εξής:

1) Ταξικός εχθρός (Razrednisovraznik) του Ροκ Μπίτσεκ (Σλοβενία).

2) Ida του Πάβελ Παβλικόφσκι (Πολωνία)

3) Τα κορίτσια (Bande de filles) της Σελίν Σιαμά (Γαλλία)

Λόγω της τεράστιας διαφοράς στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη ζωή, η σχέση ανάμεσα στους μαθητές και στον καινούργιο δάσκαλο των γερμανικών τους εντείνεται σε κρίσιμο βαθμό. Όταν μια μαθήτρια αυτοκτονεί, οι συμμαθητές της κατηγορούν τον καθηγητή ως υπαίτιο για το θάνατό της. Το κλίμα γίνεται ιδιαίτερα φορτισμένο, στην υπόθεση μπλέκεται ολόκληρο το σχολείο, αλλά και οι γονείς των παιδιών, όμως ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους για να βλέπει τα πράγματα σε άσπρο-μαύρο. Αυτά συμβαίνουν στην ταινία Ταξικός εχθρός. (Θα προβληθεί την Τρίτη 4 Νοεμβρίου, στις 15:00, στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης).

Την Ida είχαμε την τύχη να τη δούμε στο περσινό Φεστιβάλ. Ένα ασπρόμαυρο φορμαλιστικό ποίημα! Και ύστερα έρχεται η νοηματοδότηση. Η χώρα με τους πιο πιστούς Καθολικούς στην Ευρώπη, η Πολωνία, καλείται να ζήσει με τις ενοχές της, μιας που στη Βαρσοβία δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο γκέτο Εβραίων. Πολλοί Πολωνοεβραίοι βρήκαν φρικτό θάνατο με πολλούς Καθολικούς Πολωνούς είτε να κάθονται και να βλέπουν χωρίς να αντιδρούν είτε να συμμαχούν με τους ναζί και να βοηθούν στο ξεκλήρισμα. Το οδοιπορικό της Άννας, που θέλει να γίνει καλόγρια, αλλά ανακαλύπτει ότι είναι Εβραία, με το όνομα Ίντα, και της θείας της, της Βάντα, ορκισμένης κομουνίστριας, θα έχει συγκλονιστικό φινάλε και για τις δύο γυναίκες, που διαχειρίζονται διαφορετικά τις ανακαλύψεις τους. (Η ταινία θα προβληθεί την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, στις 15:00, στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης – έχει διανομή και παίζεται ήδη στην Αθήνα από την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου).

Στην ταινία Τα κορίτσια παρακολουθούμε τη Μαριέμ. Καταπιεσμένη από την κατάσταση στην οικογένειά της, τις αδιέξοδες προοπτικές του σχολείου και τον άγραφο νόμο των αγοριών στη γειτονιά, η Μαριέμ ξεκινά μια καινούργια ζωή όταν θα γνωρίσει τρία κορίτσια με ελεύθερο πνεύμα. Αλλάζει τ’ όνομά της και τον τρόπο που ντύνεται, και παρατάει το σχολείο για να γίνει αποδεκτή στη συμμορία, ελπίζοντας πως αυτός θα είναι ο δρόμος για την ελευθερία. (Η ταινία θα προβληθεί την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου, στις 14:45, στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης – έχει διανομή και θα προβληθεί και εμπορικά μέσα στη σεζόν).



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved