ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ, ΠΟΡΤΟΦΟΛΙΟ ΡΙΒΙΟΥ, ΟΜΙΛΙΕΣ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
Ο Φ.Ο.Α.Π.Θ. διοργανώνει την καθιερωμένη, ετήσια, ομαδική έκθεση των μελών του, στα πλαίσια της Φοιτητικής Εβδομάδας. Φετινή φιλοξενούμενη η φωτογράφος και παλιό της μέλος Εύα Βουτσάκη. Σκοπός της φιλοξενίας είναι μια άκρως δημιουργική και πολυποίκιλη επαφή, με αποδέκτες τα μέλη του Ομίλου, αλλά και το ευρύτερο κοινό της πόλης.
Τα μέλη του Φ.Ο.Α.Π.Θ., αρχάριοι και προχωρημένοι, έχουν κάθε χρόνο την ευκαιρία να εντρυφήσουν ακόμα περισσότερο στα μυστικά της φωτογραφίας, μέσα από τις διαδικασίες μάθησης και πρακτικών εφαρμογών των τμημάτων και των διατμηματικών γκρουπ του Φ.Ο.Α.Π.Θ. Η ετήσια έκθεση του ομίλου αποτελεί ακριβώς την κορύφωση όλων αυτών των δραστηριοτήτων αλλά και τη μετάδοση σε ένα όσο το δυνατόν πιο ευρύ κοινό των αρχών που τον διέπουν.
Δύο από τους συμμετέχοντες φωτογράφους απάντησαν στην ερώτησή μας:
Πόση σημασία έχουν για σένα, από τη μια η συμμετοχή σου σε μια συλλογικότητα και από την άλλη η ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία;
Για εμένα έχουν σημασία τα χαρακτηριστικά της συλλογικότητας που συμμετέχει κάποιος και ο ΦΟΑΠΘ έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είναι εθελοντικός και αυτοδιαχειριζόμενος, με τα μέλη του να έχουν όλα την ίδια ψήφο. Οι αποφάσεις παίρνονται μέσα από συνελεύσεις και μαζικές διαδικασίες. Δεν αποκλείεται κανείς, αντίθετα ενθαρρύνονται όλες οι καλλιτεχνικές τάσεις. Σε σχέση με την φωτογραφία τώρα: Το καλό και παράλληλα κακό με την φωτογραφία, είναι ότι δεν χρειάζεται να περάσεις χρόνια εξάσκησης και πρακτικής για να μπορέσεις να τραβήξεις μια φωτογραφία, όπως σε άλλες τέχνες (μουσική, ζωγραφική). Αυτό σου δίνει την δυνατότητα να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με την ουσία της τέχνης, πολύ γρήγορα, χωρίς να περάσεις μέσα από καλλιτεχνικά στείρες διαδικασίες εκμάθησης τεχνικής. Και για εμένα η τέχνη και η φωτογραφία ειδικότερα με βοηθάει στο να έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου, να ψάξω ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα μέσα μου και να τα εκφράσω με την φωτογραφία.
Άρης Σιδεράς
Όπως σε όλες τις δραστηριότητες, έτσι και στη φωτογραφία, η αλληλεπίδραση με ανθρώπους που έχετε κοινά ενδιαφέροντα, πάθη και στόχους μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει, πόσω μάλλον σε κάποιον που είναι αρχάριος, όπως εγώ. Δεν κρύβω βέβαια πως αυτό προέκυψε στην πορεία. Η πρώτη μου επαφή με τον ΦΟΑΠΘ ήταν αρκετά επιφανειακή με στόχο να παρακολουθήσω μία σειρά μαθημάτων που θα με βοηθούσαν να βελτιώσω τις λήψεις μου. Τελικά τα μαθήματα εξελίχθηκαν σε πραγματική μύηση στον κόσμο της φωτογραφίας, από ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν. Πλέον, η φωτογραφία για μένα μετατράπηκε από μέθοδο απεικόνισης της πραγματικότητας σε τρόπο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθημάτων μου αλλά ταυτόχρονα και πηγή έμπνευσης και δημιουργίας νέων συναισθημάτων και εσωτερικών αναζητήσεων σε έναν παράλληλο κόσμο, τον φωτογραφικό.
Βασιλοπούλα Φαρασοπούλου
Το πρόγραμμα των ημερών που η Εύα Βουτσάκη θα παρευρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, θα περιλαμβάνει πορτφόλιο ριβιού, δύο ομιλίες, μια με θέμα «18 χρόνια μετά τον ΦΟΑΠΘ» και μια με θέμα «Από ιδέα, σε dummy, σε βιβλίο», εργαστήρια: για τα μέλη του ΦΟΑΠΘ «Υποκειμενική φωτογραφία» και για το κοινό «Από ιδέα σε dummy».
Η Εύα Βουτσάκη απάντησε στις ερωτήσεις μας:
Πώς νιώθεις που βρίσκεσαι ξανά μετά από αρκετά χρόνια στα παλιά «λημέρια» του ΦΟΑΠΘ;
Νοσταλγικά θα έλεγα…και έχω μεγάλη ανυπομονησία να γνωρίσω τη νέα φουρνιά του ΦΟΑΠΘ.
Πόσο σημαντική ήταν για τη ζωή σου αυτή η περίοδος και τί συμβουλές θα έδινες στους σημερινούς φοιτητές φωτογράφους μέλη;
Για εμένα ο ΦΟΑΠΘ ήταν σαν ένα άσυλο δημιουργικότητας. Εκεί γνώρισα αγαπημένους μέχρι σήμερα φίλους μου, πειραματίστηκα στον σκοτεινό θάλαμο, ταξίδεψα, δίδαξα, συνεργάστηκα. Ήταν χρόνια εσωτερικής αναζήτησης και η φωτογραφία με βοήθησε αρκετά. Οι σπουδές μου στη νομική τελικά ήταν απλά μια δικαιολογία να έρθω Θεσσαλονίκη. Η ουσία της ζωής μου βρισκόταν στα υπόγεια της νομικής, στο χώρο του ΦΟΑΠΘ. Από εκεί γνώρισα το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και της Κωνσταντινούπολης και αργότερα τον θρυλικό Anders Petersen.
Χμ…συμβουλές. Να έχουν τις αισθήσεις τους ανοιχτές, να ακούν πολλή μουσική, να βλέπουν ταινίες στο φεστιβάλ κινηματογράφου, να μάθουν ιστορία της φωτογραφίας, να ταξιδεύουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και να εμπιστεύονται το ένστικτό τους.
Πώς μπορούν να ωφεληθούν οι νέοι φωτογράφοι από τα πορτφόλιο ριβιού, τις ομιλίες σου και τα εργαστήρια;
Ζώντας από το 2008 στο εξωτερικό και έχοντας ήδη πολλές διεθνείς συνεργασίες, νομίζω ότι έχω εκπαιδευτεί αρκετά στο να αναγνωρίζω ταλέντα. Μέσα απο τα πορτφόλιο ριβιού θα έχουν την ευκαιρία να δουν πού περίπου βρίσκονται σε σχέση με τη διεθνή σκηνή. Η διαδικασία θα είναι φιλική και ειλικρινής, οι συμβουλές μου θα εστιάσουν στο πώς μπορούν να βελτιωθούν ή τι πρέπει να κάνουν για να αναδειχθούν. Οι ομιλίες μου θα αφορούν την πορεία μου και θα είναι εμπνευστικές και αποκαλυπτικές. Τα σεμινάρια θα βοηθήσουν τους συμμετέχοντες να κατασταλάξουν σε κάποια ιδέα και να δουλέψουν πάνω σε αυτήν.
Πόσο ρεαλιστικό είναι για έναν νέο άνθρωπο να αποφασίσει να βιοποριστεί με την τέχνη στην σημερινή Ελλάδα;
Γενικά η κρίση είναι διεθνές φαινόμενο. Δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί φωτογράφοι που είναι διαθέσιμοι δωρεάν. Άλλοι γιατί δεν έχουν βιοποριστικό πρόβλημα και άλλοι για να προβληθούν. Αυτό πρέπει να σταματήσει… Βέβαια η φωτογραφία είναι κάτι τόσο όμορφο που η αμοιβή θεωρείται έκπληξη. Θα έλεγα λοιπόν ότι για να αρχίσει κάποιος να βγάζει λεφτά από τη φωτογραφία, πρέπει πάνω απ’ όλα να θέσει όρια επαγγελματισμού, δηλαδή να χρεώνει για τις υπηρεσίες του. Το άλλο σημαντικό είναι να ψάχνει συνεχώς για ευκαιρίες εντός και εκτός. Η ζωή ενός επαγγελματία φωτογράφου είναι 80% έρευνα, αιτήσεις, μέιλ, εκπαίδευση, 10% διδασκαλία και 10% πράξη, αν όχι 5%…Μιλάω πάντα για την καλλιτεχνική φωτογραφία.
Εγκαίνια έκθεσης: 17 Μαΐου, στις 20:00′.
Τόπος: Εκθεσιακός χώρος Αρχιτεκτονικής Σχολής Α.Π.Θ.
Διάρκεια έκθεσης: 17-31 Μαΐου 2015.
Ώρες λειτουργίας: 12:00′-20:00′.
https://www.facebook.com/foapth.gr
Θανάσης Ράπτης
