Γραφειοκρατία

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ

Γραφειοκρατία: γράφει ο Γιάννης Πετρόπουλος

Η επαφή του ελληνικού δημοσίου με τον πολίτη αυτής της χώρας είναι κάθε φορά τραυματική. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε ένα θέμα το οποίο ταλαιπωρεί τους πολίτες που έρχονται σε επαφή με το κράτος. Ο καθένας θέλει να γνωρίζει τη διαδικασία που είναι απαραίτητη για να ολοκληρωθεί η εργασία του. Αν δεν υπάρχει αυτή η γνώση τότε αισθάνεται πελαγωμένος. Ψάχνει και θα πάει στην υπηρεσία τουλάχιστον μια ακόμη φορά για να πετύχει αυτό που χρειάζεται. Κανονικά θα αρκούσε μια μόνη φορά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει πληροφορίες για τα δικαιολογητικά που είναι απαραίτητα. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: αυτό του ΕΦΚΑ.

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Η ΡΟΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Η έλλειψη πληροφοριών στον πολίτη, όσον αφορά στις υπηρεσίες του ΕΦΚΑ, ήταν γνωστή αρκετά χρόνια. Για να λυθεί αυτό το θέμα δημιουργήθηκε μια μικρή υπηρεσία, ένα τηλεφωνικό κέντρο. Μετά τη δημιουργία του έγινε αντιληπτό ότι αυτή η υπηρεσία δεν ήταν ικανή να εξυπηρετήσει το σύνολο των πολιτών.

«Γραφειοκρατία: Να πάτε στο υποκατάστημα

της περιοχής σας, θα σας εξυπηρετήσουν.»

Ο τότε υπουργός Κωστής Χατζηδάκης αποφάσισε να μεγαλώσει αυτή την υπηρεσία. Να κάνει ανάλογα γραφεία στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Μέχρι τότε υπήρχε ένα μόνο στην Αθήνα. Ήξερε ότι ακόμα και αυτά τα γραφεία δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την τεράστια ζήτηση από το κοινό του ΕΦΚΑ. Το ωράριο της δημόσιας υπηρεσίας δεν αρκούσε για να εξυπηρετήσει όλο το κοινό.

Η πορεία της λειτουργίας των τηλεφωνικών κέντρων έδειξε ότι θα έπρεπε να δίνουν απαντήσεις αυστηρά καθοδηγητικές, χωρίς να εξηγούν πολλά. Οι περισσότερες απαντήσεις ήταν του στιλ: «Να πάτε στο υποκατάστημα της περιοχής σας, θα σας εξυπηρετήσουν». Ένας δημόσιος υπάλληλος που ξέρει πως λειτουργεί η υπηρεσία του δεν μπορεί να αρκεστεί σε μια τόσο απλή απάντηση. Αισθάνεται ότι δεν έχει απαντήσει καν. Και έτσι είναι.

Γραφειοκρατία

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Ο ΙΔΙΩΤΗΣ

Η λύση που βρήκε ο Χατζηδάκης ήταν η λειτουργία τηλεφωνικού κέντρου από υπηρεσίες ιδιωτών. Αυτοί μπορούσαν να αρκεστούν σε μια τόσο λακωνική απάντηση που δεν απαντά σε τίποτε. Η πληρωμή αυτού του κέντρου ανέρχεται στο ποσό των 9 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα λειτουργούσαν ως συμβουλευτικοί στους αμαθείς του τηλεφωνικού κέντρου.

Το 1555, έλεγε το υπουργείο, είναι το νέο πολυκαναλικό σύστημα εξυπηρέτησης των πολιτών για θέματα του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Θεμάτων. Και διευκρινίζει: «Καλώντας το 1555, μπορείτε να ζητήσετε πληροφορίες και να υποβάλετε προσωποποιημένα αιτήματα για όλα  τα θέματα που αφορούν τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους του e-ΕΦΚΑ». Η λειτουργία του είναι 24 ώρες και 7 ημέρες.

«Γραφειοκρατία: η ενημέρωση

του ιστοχώρου του ΕΦΚΑ.»

Οι απαντήσεις παραμένουν τόσο γενικόλογες που είναι σχεδόν αυτά που οι πολίτες ήδη ξέρουν. Για πιο εξειδικευμένες πληροφορίες υπάρχει η υπηρεσία Ομάδα Υποστήριξης που αποτελείται από δημοσίους υπαλλήλους. Αυτοί μπορούν να ενημερώσουν πιο αναλυτικά τον πολίτη. Αυτοί όμως είναι μια μικρή ομάδα που δεν επαρκεί.

Υπάρχει άραγε ένα πιο απλός τρόπος; Και αν υπάρχει για ποιο λόγο θα έπρεπε να ξοδεύει το κράτος ένα τόσο μεγάλο ποσό ετησίως;

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΛΥΣΗ

Η πιο απλή λύση είναι η ενημέρωση του ιστοχώρου του ΕΦΚΑ. Αν τον επισκεφτεί κανείς θα βρει, κάτω κάτω της κάθε σελίδας το τόπικ «Συχνές ερωτήσεις». Είναι ένα μέρος του ιστοχώρου που απαντά σε κάποιες πολύ λίγες ερωτήσεις για να ενημερωθεί το κοινό.

Αν το δει κάποιος προσεχτικά θα παρατηρήσει ότι υπάρχουν απαντήσεις για πολύ λίγα θέματα της λειτουργίας του ΕΦΚΑ. Τα περισσότερα που ενδιαφέρουν το κοινό απλά δεν υπάρχουν. Τι θα γινόταν αν αυτές οι απαντήσεις υπήρχαν στο διαδίκτυο;

Θα ήταν εύκολο για τον καθένα να ενημερωθεί για τα βασικά. Οι απαντήσεις θα ήταν πολύ περισσότερες από όσες προσφέρει το 1555. Θα ήταν, πάντως, εισαγωγικές. Ο πολίτης θα ήξερε ποια δικαιολογητικά χρειάζονται για τις περισσότερες υποθέσεις. Δε θα τα μάθαινε όταν θα επισκεπτόταν την υπηρεσία. Έτσι το 1555 θα φαινόταν πολύ λίγο, με δεδομένο όσα προσφέρει.

Γραφειοκρατία

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ

Έχουμε ανάγκη αυτή την αναβάθμιση. Το κράτος θα πρέπει να μας εξυπηρετεί με τον πιο απλό τρόπο. Ο πολίτης, έτσι, καταλαβαίνει ότι το σέβονται και η δημόσια υπηρεσία είναι δίπλα του.

«Γραφειοκρατία: είναι δύο λειτουργίες

που έχει εφαρμόσει κάθε μεσαία

επιχείρηση στη χώρα μας.»

Χρειάζονται, λοιπόν, δύο ενέργειες:

Η πρώτη είναι η πλήρης και διαρκής ενημέρωση του τόπικ «συχνές ερωτήσεις», σύμφωνα με τις απαντήσεις που θα δίνουν οι γενικές διευθύνσεις του ΕΦΚΑ. Η ενημέρωση αυτή θα ανανεώνεται όταν θα υπάρχουν νέοι νόμοι ή διατάξεις.

Η δεύτερη είναι η ενημέρωση του κοινού. Αυτή μπορεί να γίνει με επιστολές που θα φτάνουν σε κάθε σπίτι, π.χ. με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού. Εκεί θα υπάρχει το ενημερωτικό κείμενο που θα εξηγεί τον τρόπο ενημέρωσης, από τον ιστοχώρο του ΕΦΚΑ. Σε αυτό το τόπικ θα παραπέμπει άμεσα ένα QR.

Ανάλογη ενημέρωση μπορεί να υπάρχει με σταντ σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες ή ΔΕΚΟ, στα ΚΕΠ και σε σημεία που είναι αναγνωρίσιμα από το ευρύ κοινό. Το κόστος είναι πολύ μικρό.

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Η ΩΦΕΛΕΙΑ

Είναι δύο λειτουργίες που έχει εφαρμόσει κάθε μεσαία επιχείρηση στη χώρα μας. Κυρίως, όμως, είναι δωρεάν. Δεν δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ. Ο ΕΦΚΑ ενημερώνει άμεσα και κωδικοποιημένα το κοινό και εισπράττει την εμπιστοσύνη του. Ο πολίτης καταλαβαίνει ότι θέλει να τον εξυπηρετήσει και ότι είναι αρωγός σε αυτόν.

«Γραφειοκρατία: μήπως το υπουργείο

Εργασίας δε θέλει αυτόν τον εκσυγχρονισμό;»

Ακόμα, τα 9 εκατομμύρια που δαπανώνται κάθε χρόνο για το τηλεφωνικό κέντρο μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλους τομείς. Αυτοί είναι η αναβάθμιση του πληροφοριακού συστήματος του ΕΦΚΑ. Καινούργιοι υπολογιστές, γρήγορα συστήματα που θα ολοκληρώνουν γρήγορα τις εργασίες, ψηφιοποίηση των εγγράφων και του αρχείου της υπηρεσίας, λιγότερος χρόνος για αναζήτηση εγγράφων και περισσότερος για την παραγωγική εργασία. Και όλα αυτά με μόνο την τριετή δαπάνη που δίδεται τώρα στο 1555.

Και φτάνουμε πλέον στο ερώτημα: Μήπως το υπουργείο Εργασίας δε θέλει αυτόν τον εκσυγχρονισμό; Μήπως είναι ευχαριστημένο με το χάος των εγγράφων που υπάρχουν σε κάθε γραφείο; Μια απλή επίσκεψη μπορεί να πείσει και τον πλέον αμφισβητία αυτών των απόψεων που εκφράζονται σε αυτό το ρεπορτάζ. Και αν δε θέλει αυτή την ανάπτυξη, που υπάρχει και στα λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη της ΕΕ, ποιος είναι ο λόγος; Μήπως η πλήρη απαξίωση του δημοσίου τομέα; Και γιατί;

Περιμένουμε την απάντηση του υπουργείου, αν θέλει.

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved