HUNGER GAMES: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

HUNGER GAMES:MOCKINGJAY – PART 1

Πολλά υποσχόμενο, μάχιμο και ριζοσπαστικό φαντάζει το πλάνο της συνέχειας του απόλυτα επιτυχημένου -παντού, πλην Ελλάδος- franchise. Η νέα ταινία της σειράς εντρυφά περισσότερο στη φύση των αντιπάλων, δηλαδή των λιγοστών προνομιούχων Πατρίκιων, που απολαμβάνουν μια χλιδάτη και ηλιόλουστη ζωή και των κατά πολύ περισσότερων Πληβείων, που κείτονται σε ημιφωτισμένες υπόγειες στοές, δεκάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, προετοιμάζοντας την μεγάλη αντεπίθεση.

Ας μην ξεγελιόμαστε όμως, κάπου εδώ σώνεται η ανατρεπτική διάθεση στο Χολιγουντιανής υφής σκριπτ, καθώς ο πόλεμος που αναμένεται να ξεσπάσει και περνά μέσα από τις διαθέσεις της νεαρής τοξοβόλου, σχετίζεται περισσότερο με την αγάπη της για τον φυλακισμένο φίλο ή με την οφθαλμόν αντί οφθαλμού τάση εκδίκησης για τον θάνατο του πατέρα της, παρά με τη δίψα για ελευθερία και δημοκρατία.

Αναμφίβολα, το πρώτο μισό του επιλόγου των «Αγώνων Πείνας» θα μπορούσε να εξαντληθεί χρονικά σε πολύ λιγότερο κι από το μισό του δίωρου, καθώς δεν προχωρά την ίντριγκα παρά μόνο ελάχιστα βήματα. Σκηνοθετικά, ο Λόρενς μπερδεύεται κι ο ίδιος από το ξεχείλωμα της ιστορίας, επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές πανομοιότυπα σχεδόν πλάνα και καταφεύγοντας και σε ευκολίες, που δημιουργούν εύλογες απορίες και κενά στην ανάγνωση, τουλάχιστον όσων δεν έχουν προηγουμένως μελετήσει το μπεστ σέλλερ.

Εμφανής αδυναμία του σκηνοθέτη η ανάλυση και η μελέτη των (πάμπολλων) περιφερειακών χαρακτήρων, οι περισσότεροι με παρουσία και στα προηγούμενα κεφάλαια, και πάλι όμως με τρόπο ελλειπτικό. Όσο για την Τζένιφερ Λόρενς, ο αγγελικός αυτός μίσχος που έχει φτάσει αισίως τα 24 της χρόνια, έχει γνωρίσει και πιο ελκυστικές στιγμές στην οθόνη από την τωρινή, καθώς μέσα στη φανταρική ολόσωμη φόρμα, μοιάζει εντέχνως και αναίτια φουσκωμένη και πρησμένη, χάνοντας μεγάλο μέρος από το σεξ απίλ που την διακρίνει. Συμπερασματικά, ένα αναίτιο «σπάσιμο» της ιστορίας σε δύο μέρη, που δεν εξυπηρετεί κανένα παρά τα ταμεία των στούντιο.

Αναδημοσίευση – μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική στο

http://lessthanzervo.blogspot.com/

Αξιολόγηση: **

Γιώργος Ζερβόπουλος

Σκηνοθεσία: ΦράνσιςΛόρενς

Παίζουν: ΤζένιφερΛόρενς, ΤζοςΧάτσερσον, ΛίαμΧέμσγουορθ

Διάρκεια: 123’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1,3,5

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3,10,11

VILLAGE CINEMAS 2,6,7,9

VILLAGE CINEMAS ΛΙΜΑΝΙ 2,4



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved