ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
Η μάχη της Στυμφαλίας: γράφει ο Τάσος Κατσαρός
Η μάχη της Στυμφαλίας είναι μια απ” τις μεγαλύτερες μάχες εναντίον των Γερμανών. Έγινε στην Πελοπόννησο. Διεξήχθη το τριήμερο 1ης– 3ης Ιουλίου του 1944. Την περίοδο εκείνη η επίλεκτη 117 Μεραρχία Κυνηγών πήρε εντολή να κάψει όλη τη σοδειά στην ορεινή Κορινθία. Αυτή ευθύνονταν για το ολοκαύτωμα στα Καλάβρυτα. Αυτή η επιχείρηση έγινε σε μια προσπάθεια να σταματήσει την τροφοδότηση των αντάρτικων δυνάμεων της περιοχής.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΤΥΜΦΑΛΙΑΣ: Η ΜΑΧΗ
Το 6ο Σύνταγμα Αργολιδοκορινθίας αξιοποίησε σωστές πληροφορίες. Συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις του στην περιοχή. Εξουδετέρωσε την πρώτη μέρα γερμανικό φυλάκιο 32 στρατιωτών που έδρευε στο χωριό Ψάρι, με 16 νεκρούς Γερμανούς και άλλους τόσους τραυματίες. Την επόμενη μέρα άρχισε ουσιαστικά η μάχη.
«Η μάχη της Στυμφαλίας: οι Γερμανοί είχαν
120 νεκρούς, 300 πνιγμένους, 56 αιχμαλώτους
και εκατοντάδες λάφυρα.»
Μαζί με τους Γερμανούς συμμετείχε και μια διμοιρία των Ταγμάτων Ασφαλείας που είχε 15 νεκρούς, 5 τραυματίες και έναν αιχμάλωτο. Μέσα στους νεκρούς βρίσκονταν κι ο επικεφαλής τους ανθυπολοχαγός Χριστοδούλου. Υπάρχει και μια προφορική πληροφορία που μένει να διασταυρωθεί απ’τους ιστορικούς ερευνητές της περιοχής. Λέει ότι ο μοναδικός ταγματασφαλίτης που κατάφερε να ξεφύγει ήταν πατέρας ενός υπουργού που ήταν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του επικεφαλής του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Αργολιδοκορινθίας Εμμανουήλ Βαζαίου που υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή στο βιβλίο του «Τα άγνωστα παρασκήνια της Εθνικής Αντιστάσεως στην Πελοπόννησο», στη σελίδα 47 αναφέρεται ότι: Οι Γερμανοί είχαν 120 νεκρούς, 300 πνιγμένους, 56 αιχμαλώτους και εκατοντάδες λάφυρα. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται ακόμα ότι το 6ο Σύνταγμα τις παραμονές της απελευθέρωσης είχε φθάσει τους 3500 μαχητές και μαχήτριες.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΣΤΥΜΦΑΛΙΑΣ: ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ
Παρόμοια στοιχεία για τη μάχη της Στυμφαλίας δίνει και ο μαυροσκούφης Γιάννης Γ. Χατζηπαναγιώτου στο βιβλίο του «Η πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη», εκδόσεις Δωρικός στη σελίδα 434.
«Η μάχη της Στυμφαλίας: ένα θέαμα αποκρουστικό
να βλέπεις δεκάδες πτώματα να επιπλέουν στη λίμνη.»
Οι γερμανικές πηγές όπως και οι επίσημες ελληνικές μιλούν μόνο για 18 Γερμανούς στρατιώτες νεκρούς. Ο πατέρας μου Άγγελος Κατσαρός πολέμησε σ” αυτή τη μάχη σε ηλικία 19 ετών. Σαν χθες θυμάμαι που μου έλεγε ότι «το γερμανικό τάγμα εγκλωβίστηκε και διαλύθηκε αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες νεκρούς. Πολλές δεκάδες απ’αυτούς, εγκλωβίστηκαν στα έλη της λίμνης και πνίγηκαν εκεί. Ένα θέαμα αποκρουστικό να βλέπεις δεκάδες πτώματα να επιπλέουν στη λίμνη». Συμπληρωματικά, αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο στο φυλάκιο οι Γερμανοί είχαν 16 νεκρούς, δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Τότε δε θα θεωρούνταν μία απ’τις μεγαλύτερες μάχες της Πελοποννήσου. Οι Γερμανοί θα μπορούσαν γρήγορα να ανασυνταχθούν και να περάσουν άμεσα σε γενική αντεπίθεση. Πράγμα που προφανώς δεν έγινε.
Ανάμεσα στις μάχες του 6ου Συντάγματος αναφέρονται: Οι μάχες του Βαλτετσίου και του Αχλαδόκαμπου με τα Τάγματα Ασφαλείας. Όπως και η απελευθέρωση Ρώσων αιχμαλώτων που πολεμούσαν αργότερα μαζί με τους αντάρτες.
Σε κάποιο περιοδικό της Εθνικής Αντίστασης είχα διαβάσει παλιότερα ότι αυτοί οι Ρώσοι στρατιώτες, ερχόντουσαν κάποιες φορές τη δεκαετία του 80 τις ημέρες της μάχης και γιόρταζαν τη νίκη με τους Έλληνες αντιστασιακούς, με σούβλες, χορούς και τραγούδια!