Η ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ

ΤΕΛΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ!

Για τα δημοτικά τέλη και το δημοτικό φόρο, που θα πληρώσουν οι κάτοικοι του Δήμου το 2020, η δημοτική αρχή αποφάσισε τη διατήρηση των δημοτικών τελών, στο ύψος της περασμένης χρονιάς (1,24 ευρώ/m2 για κατοικίες), καθώς και τη διατήρηση του δημοτικού φόρου, στις τέσσερις δημοτικές ενότητες.

Το σύνολο των δημοτικών τελών, για το 2020, ανέρχεται σε 6.74 εκατομμύρια ευρώ, του δημοτικού φόρου σε 1,54 εκατομμύρια ευρώ. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα «ανταποδοτικά» δημοτικά τέλη παρουσιάζουν μεγάλο πλεόνασμα στο Δήμο μας: περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ.

Ως Πόλη Αλλιώς επισημάναμε τη βασική μας πολιτική θέση για μία ενιαία φορολόγηση, ώστε να μην υπερφορολογούνται ληστρικά εργαζόμενοι και φτωχά κοινωνικά στρώματα, μέσα από υπέρογκους άμεσους και έμμεσους φόρους, αλλά και δημοτικά τέλη και φόρους. Σε ένα τέτοιο πολιτικό πλαίσιο, ο μηδενισμός δημοτικών τελών και φόρων αποτελεί λογική και κοινωνικά δίκαιη διεκδίκηση, αφού τα έξοδα που αφορούν στις συγκεκριμένες υπηρεσίες πρέπει να καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ακόμη, όμως, και στο υπάρχον πλαίσιο διεκδίκησης του υποχρεωτικού καθεστώτος, των ανταποδοτικών τελών, θα μπορούσαν να γίνουν παρεμβάσεις, προς όφελος των δημοτών-ισσών.

Για αυτό προτείνουμε:

Δημιουργία ζωνών με ειδικό χαμηλό συντελεστή για περιοχές που κατοικούν φτωχά κοινωνικά στρώματα.

Διεύρυνση του αριθμού των δημοτών-ισσών που δικαιούνται απαλλαγή και μείωση από τα δημοτικά τέλη.

Αναπροσδιορισμό των ειδικών κατηγοριών για τους επαγγελματικούς χώρους, με κλιμάκωση των συντελεστών ανάλογα με τον όγκο των παραγόμενων απορριμμάτων.

Πιστοποίηση επιχειρήσεων με μειωμένο όγκο απορριμμάτων και υπαγωγή τους σε μειωμένο συντελεστή.

Παροχή κινήτρων, με απαλλαγή από τέλη και φόρους για 2-3 χρόνια, σε νέες επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ, συνεταιρισμοί), στις εγκαταλειμμένες γειτονιές.

Επένδυση του πλεονάσματος σε ένα νέο μοντέλο αποκεντρωμένης δημόσιας διαχείρισης απορριμμάτων με μείωσή τους, διαλογή στην πηγή, πολλαπλά ρεύματα ανακύκλωσης, πράσινα σημεία, τοπικά ΚΔΑΥ και αντίθετο με τη λογική της ταφής και της καύσης.

Σε ότι αφορά στο δημοτικό φόρο, ο οποίος δεν είναι υποχρεωτικός, προτείναμε να καταργηθεί, αφού αποτελεί έναν ακόμη τρόπο επιβάρυνσης δημοτών-ισσών για επενδύσεις που εμπίπτουν στις υποχρεώσεις του κεντρικού κράτους.

Αναγκαία η συμμετοχή των εργαζόμενων στο σχεδιασμό και λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών με στόχο την ασφάλειά τους και την εξυπηρέτηση των πολιτών.

Το περιστατικό της επίθεσης που δέχτηκε εργαζόμενη του ΚΕΠ Συκεών, υπό την απειλή όπλου (!), στην απογευματινή βάρδια, και η συζήτησή του στο Δημοτικό Συμβούλιο (με επιθετικές και απαράδεκτες χυδαιότητες του Δημάρχου εναντίον των εργαζομένων), ανέδειξε δύο σημαντικά ζητήματα. Αυτό της αστυνομοκρατίας -που προβάλλουν η δημοτική αρχή και η δεξιά αντιπολίτευση ως «λύση» στο συγκεκριμένο περιστατικό- και αυτό της συμμετοχής των εργαζομένων, στο σχεδιασμό των υπηρεσιών.

Ως Πόλη Αλλιώς, πιστεύουμε ότι η απάντηση στα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας δε βρίσκεται στην άγρια καταστολή, προσφύγων, μεταναστών, διαδηλωτών και στον ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Βρίσκεται στη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων για αξιοπρεπή εργασία, στέγη, υγεία και εκπαίδευση, σε μία ζωντανή, φωτεινή πόλη της αλληλεγγύης.

Ως Πόλη Αλλιώς εκφράζουμε την αντίθεσή μας στο σγκεντρωτικό-δημαρχοκεντρικό μοντέλο, διεκδικούμε την αποφασιστική συμμετοχή των εργαζόμενων σε μία πραγματική αυτό-διοίκηση και υπερασπιζόμαστε την αναγκαία φύλαξη των δημοτικών υπηρεσιών-κτηρίων από μόνιμο προσωπικό και όχι από ιδιωτικές εταιρείες.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι

Γιάννης Λαθήρας

Μαρία Κυπραίου

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εκτός των τειχών», του Δήμου Νεάπολης-Συκεών, τ. 157, Φεβρουάριος 2020, σ. 58.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved