Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

Η μεταφορά των ενεργειακών πεδίων

 

Όσοι ασχολούνται με τις ψυχαναλυτικές συνεδρίες ξέρουν πολύ καλά ότι το πιο σημαντικό θέμα είναι η προετοιμασία του αναλυόμενου. Ξέρουν επίσης ότι αυτή η προετοιμασία μπορεί να γίνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ο ένας είναι η μεταφορά των ενεργειακών πεδίων από τις φτέρνες μέχρι το κεφάλι και ο άλλος είναι οι ασκήσεις αναπνοής. Εδώ θα ασχοληθούμε με τον πρώτο, στο δεύτερο θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμά μας. Θα εξηγήσουμε τι ακριβώς είναι αυτό και, με το βίντεο που ετοιμάσαμε (δείτε το βίντεο εδώ), θα δείξουμε πως πολύ απλά γίνεται αυτή η διαδικασία.

Μπορεί να ακούγεται η μεταφορά των ενεργειακών πεδίων στο σώμα του ανθρώπου, κάτι σα μία μυστικιστική λειτουργία, κάτι που έχει έρθει από άλλες εποχές, αλλά η αλήθεια είναι ότι η σημαντικότερη διαδικασία είναι αυτή για την ηρεμία και την αναζωογόνηση του ανθρώπινου οργανισμού. Για να μπορέσουμε να αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από κύτταρα, τα οποία είναι έτσι προσανατολισμένα σύμφωνα με τα μαγνητικά πεδία και τις χημικές ενώσεις που ενοποιούν αυτές τις ελάχιστες δομές, δομώντας τον οργανισμό του ανθρώπου.

Οι ελικοειδής ενώσεις DNA, RNA και transRNA είναι οι μικρότερες δομές ενός κυττάρου ή ενός μορίου. Πως όμως αυτές ενώνονται έτσι ώστε να δομήσουν ένα κύτταρο, κατόπιν έναν ιστό, τελικά το σώμα του ανθρώπου; Ακόμα, αυτές οι ενώσεις είναι τυχαίες ή υπάρχει κάποια λογική στην ένωσή τους; Φυσικά δε θα καταλήξουμε στην απλούστευση που λέει ότι όλα τα έχει σοφά προβλέψει η Φύση ή ο θεός, αλλά θα πούμε ότι οι φυσικοί και οι χημικοί νόμοι καθορίζουν αυτές τις ενώσεις. Για να μπορέσει κάποιος να καταλάβει γιατί μία χημική ένωση ενώνεται σε ένα ακριβώς σημείο της ελικοειδούς μορφής του DNA και όχι σε ένα άλλο, θα πρέπει να μελετήσει την οργανική χημεία, τον τομέα της που μελετά τη δομή των ενώσεων σε τρεις διαστάσεις, πιο ειδικά πως αυτές οι ενώσεις καθορίζονται σύμφωνα με το ενεργειακό τους φορτίο, όπως υπάρχει σε κάθε ακμή του DNA.

Όλα λοιπόν έχουν γνώμονα το ενεργειακό φορτίο και η ενέργεια που υπάρχει, η εντροπία των διαφόρων ενώσεων, συνθέτει τους νόμους της βιολογίας που, πολύ συγκεκριμένα τους μελετά η βιοχημεία. Θα θυμηθούμε ακόμη τα πειράματα των Ρώσων ερευνητών σχετικά με την αύρα του ανθρωπίνου σώματος, όταν όλα  ξεκίνησαν από μία τυχαία διαπίστωση ότι στο φωτογραφικό χαρτί αποτυπώθηκε το ανθρώπινο χέρι όταν υπήρχε το φως ασφαλείας, δηλαδή όταν δεν μπορούσε θεωρητικά να γίνουν αυτές οι χημικές ενώσεις που δομούν την εικόνα και την αποτυπώνουν στο φωτογραφικό χαρτί. Αυτή ήταν η αρχή για να μελετήσουμε την αύρα, το μαγνητισμό του ανθρώπου, να δούμε ότι η ποσότητα του μαγνητισμού είναι διαφορετική από άνθρωπο σε άνθρωπο, η περίσσειά του όμως δημιουργεί παρενέργειες στο ανθρώπινο σώμα.

Δημιουργήθηκε ένας νέος κλάδος της ιατρικής που βασίστηκε πολύ στη βιοχημεία, την κβαντική φυσική και τη βιολογία. Οι έρευνες έδειξαν ότι μπορεί να υπάρχει θεραπεία χωρίς φάρμακα, απλά με αναπροσανατολισμό των κυττάρων, χρησιμοποιώντας τα μαγνητικά πεδία. Όλα όμως σταμάτησαν όταν κατάλαβαν ότι έτσι καταργείται η κλασική ιατρική και, κατά συνέπεια, η τεράστια παραγωγή φαρμάκων. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι ο μαγνητισμός του ανθρώπου και η περίσσειά του καθορίζουν την υγεία του, ακόμη αυτά τα μεγέθη είναι μοναδικά για τον κάθε άνθρωπο, διαφέρουν από το ένα άτομο στο άλλο, δεν μπορούμε να γενικεύουμε και να απλοποιούμε πολύ τις καταστάσεις.

Αν, ακόμη, θυμηθούμε ότι η ιατρική σε όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς ξεκίνησε από τις ασκήσεις και τις διαδικασίες αποφόρτισης του ανθρώπου από αυτά τα στοιχεία που τον ενοχλούν, όπως είναι η ιπποκράτεια ιατρική, η γιόγκα κ.λπ., τότε θα καταλάβουμε τι σημαίνει ακριβώς η μεταφορά του ενεργειακού φορτίου και τελικά η αποφόρτιση του ανθρώπινου οργανισμού από την περίσσεια του μαγνητισμού. Με πολύ απλές ασκήσεις, όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο που δείχνουμε, μπορούμε να αποφορτίσουμε τον οργανισμό μας και, ανάμεσα στα άλλα, να τον οδηγήσουμε σε μονοπάτια ηρεμίας και νηφαλιότητας.

Αυτή η θεώρηση, που πρώτος στην ψυχανάλυση αναφέρθηκε ο Βίλχελμ Ράιχ, είναι κομβική για την προετοιμασία του αναλυόμενου πριν από την ψυχαναλυτική συνεδρία. Εξυπακούεται βέβαια ότι αυτές οι ασκήσεις μπορούν και πρέπει να γίνουν καθημερινά ανεξάρτητα από την ψυχαναλυτική συνεδρία, απλά για τη χαλάρωση και την ψυχική ηρεμία του ανθρώπου. Στην ψυχανάλυση όμως είναι απαραίτητο να έχουμε τον αναλυόμενο σε ψυχική ηρεμία για να μπορέσει να κατανοήσει αυτά που λέγονται, την εκφορά του λόγου, να μπει στο νόημα της συζήτησης, της ανάλυσης, και να δει έτσι νηφάλια το θέμα στο οποίο αναφερόμαστε, φτάνοντας στον πυρήνα του προβλήματος και, τελικά, στην ίασή του.

Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να ακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία για να χαλαρώσει ο οργανισμός μας, να βγάλει τα σωματίδια που είναι επιβλαβή, να αποτοξινωθεί, να φτάσει σε ένα σημείο όπου μπορεί να αρχίσει να διαβάζει τον οργανισμό του, τον ψυχικό του κόσμο. Αν κάποιος επισκεφτεί την Επίδαυρο και δει το Θόλο, αν καταλάβει ότι ήταν ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου ο ασθενής έμενε ένα βράδυ μόνος του, προετοιμαζόμενος για τη θεραπεία του, την επόμενη μέρα, άρα μία ψυχική διαδικασία που τον προετοίμαζε για την ίαση, τότε θα κατανοήσει ο σύγχρονος άνθρωπος πόσο σημαντική είναι αυτή η αποφόρτιση του οργανισμού και του ψυχικού του κόσμου.

Γιάννης Φραγκούλης

(ερευνητής-ψυχαναλυτής)



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved