Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

(LE MERAVIGLIE / THE WONDERS)

Σκηνοθεσία: Αλίτσε Ρορβάκερ

Παίζουν: Μαρία Αλεξάντρα Λούνγκου, Άλμπα Ρορβάκερ, Σαμ Λούβικ, Μόνικα Μπελούτσι, Σαμπίνε Τιμοτέο

Διάρκεια: 110’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Το παραμύθι είναι έτοιμο. Ξεκινά με «μια φορά και έναν καιρό», αφήνοντας τους ήρωες να ξεπηδήσουν σε ένα σκοτεινό δάσος με άμμο, εκεί που δεν έχει χτιστεί μονοπάτι για το «και ζήσαμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα».

Απαραίτητη προϋπόθεση για να πιαστούν τα θύματα στη φάκα, η πρόφαση του μύθου που θα εμφανιστεί με τη μορφή μιας κιτς ντίβας, με τον χρόνο να αφήνει τις πατημασιές του, στη δική της παραλία. Το τραπέζι έχει στρωθεί και η φάκα είναι έτοιμη να υποδεχτεί μια οικογένεια τρωκτικών, όμως αντί για τυρί έχουμε μέλι, μελίσσι, λουλούδια και ήλιο. Ιταλική επαρχία, εκεί που η ζωή σταματάει σαν τον χρόνο.

Μια οικογένεια, έξι άνθρωποι. Αν το οικογενειακό δέντρο ήταν χριστουγεννιάτικο, ο πατέρας θα ήταν η κορυφή και η Τζελσομίνα, με τη μητέρα της, ακριβώς από κάτω του. Τα θεμέλια της οικογένειας και η σύνδεση τους με το έδαφος, άλλα 3 παιδιά. Ένα ισοσκελές τρίγωνο αν δεις από μακριά την εικόνα. Στο πρώτο επίπεδο, συναντάμε το πατρικό αστέρι που δεν έχει λάμψη, αλλά τους σκόρους του χθες, τα ορθογραφικά λάθη μιας γλώσσας που εξελίχθηκε.

Στο δεύτερο επίπεδο, την καταπλακωμένη από τον Γερμανό πατέρα της Τζελσομίνα, που έχει κεντρί και μέλι στην καρδιά της αλλά και δύο πόδια κολλημένα στη χυμένη τροφή του κιτρινόμαυρου εντόμου, κάτι που δεν της επιτρέπει να ξεφύγει από τον τρόπο ζωής που της έχει επιβληθεί. Η αφήγηση της ιστορίας έχει μόλις ξεκινήσει.

Η μικρή βιοτεχνία μελιού της οικογένειας, έχει ζαχαρώσει και χρειάζεται μια φλόγα για να επιστρέψει στη ρευστή της μορφή. Αυτή η φλόγα θα έρθει όταν το χαλασμένο τσακμάκι, μια νεράιδα παρουσιάστρια, πιάσει την απόχη της και ξεκινήσει το κυνήγι πεταλούδας στο δάσος. Οι πεταλούδες όμως ζουν για μια μέρα μόνο κι αν τις φυλακίσει, όσο όμορφο και αν είναι το περιβάλλον όπου θα τις βάλει, θα παραμείνουν μέρος μιας συλλογής αναμνήσεων κάποιου άλλου. Έτσι είναι λοιπόν το πραγματικό ριάλιτι στο οποίο θα μπλέξει το 12χρονο ρομαντικό κορίτσι που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, αλλάζοντας την πορεία της οικογένειας της. Η θέση της στην εκπομπή ταλέντων που φτάνει στην επαρχία τους θα εξασφαλιστεί και το Ικάρειο πέταγμα θα ξεχωρίσει το κερί από τα φτερά.

Ένα μικρό όνειρο έρχεται για να μας πει όσα αντέχουμε να μάθουμε. Το γιουνγκικό θαύμα που φλερτάρει με το χθες και το ποτέ ανακατεύει σαν αναβράζον καζάνι όσα η φωνή δεν λέει. Το αλληγορικό ποίημα με τίτλο «Τα Θαύματα» αποφεύγει τη ρίμα, για να μην μοιάζει με κανένα άλλο του είδους του. Δανείζεται την ανάσα του Φελίνι, την αυστηρότητα του Όλμι, την ντοκιμαντερίστικη καταγραφή των Ταβιάνι, αλλά δεν χορεύει στον ρυθμό των τριών μαέστρων.  Οι κινηματογραφικοί δερβίσηδες έχουν ξεκινήσει την περιστροφή και οι θεατές χορεύουμε στον ρυθμό της πολυτάλαντης Ρορβάκερ… Πόση ομορφιά να χωρέσει σε ένα πικρό εμπόδιο. Γιατί αυτή η ταινία υμνεί τα εμπόδια και όλα όσα έχουν προηγηθεί ή θα ακολουθήσουν.

Όπως λέει και ένα λαϊκό τραγούδι, «τα θαύματα καρδούλα μου, για τους ανθρώπους είναι, όμως μη φοβηθείς ψυχούλα μου και άνθρωπος πάντα μείνε». Μέσα από τη διαδικασία του εξανθρωπισμού, παρατηρητές μιας διαδικασίας άγνωστης σε εμάς, επαναπροσδιορίζουμε τη σημασία του νεορεαλισμού στο τώρα, που αδυσώπητο παραμονεύει στο δικό μας χθες. Το μονοπάτι με τις τσουκνίδες δεν έχει ούτε «και εμείς καλύτερα» αλλά ούτε «και αυτοί καλύτερα», γιατί οι μάγοι και οι μάγισσες είχαν φροντίσει να θρέφουν ένα μεγαλύτερο και πιο καταστροφικό δράκο, τον οποίο ξαμολούν εκεί που η νίκη και η ήττα θα συναντηθούν.

Αξιολόγηση: ****

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved