ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

IDA

Σκηνοθεσία: Πάβελ Παβλικόφσκι

Παίζουν: Αγκάτα Κουλέτσα, Αγκάτα Τρεμπουχόφσκα, Νταβίντ Ογκρόντνικ

Διάρκεια: 82′

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Μια ανθρώπινη ιστορία έμπλεη πόνου, ανάμεσα στον εκκωφαντικό απόηχο της ναζιστικής δράσης και στη  θλίψη του τοπίου του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η Ίντα, ένα νέο κορίτσι που μεγάλωσε σε μοναστήρι, λίγο πριν ορκιστεί ως καλόγρια, πάει να γνωρίσει τη μοναδική επιζήσασα από τη δίνη του πολέμου, αδερφή της μητέρας της. Μαζί θα αρχίσουν ένα οδοιπορικό αναζήτησης του τάφου των γονιών της Ίντα. Αμφότερες αναζητούν την ταυτότητά τους, κάνουν μιαν απόπειρα συμφιλίωσης με το παρελθόν, μιαν απόπειρα ταξιθεσίας της ψυχής και της ζωής τους.

Αν για την ώριμη θεία έχουμε την προσπάθεια ετεροχρονισμένης ταξιθεσίας της ψυχής της, για την Ίντα  έχουμε την αντιμετώπιση της ζωής της συνολικά για παρόν και μέλλον. Η Ίντα δε θα ακολουθήσει το δρόμο της εκκοσμίκευσης, δεν θα μείνει στον κόσμο της περιπέτειας και της ανασφάλειας: θα αποφασίσει γι” αυτό που έχει γνωρίσει, το ασκητικό ιδεώδες. Η μικρή εμπειρία της με τον συνήθη κόσμο ήταν μια προσωρινή διάρρηξη των δεσμών της πίστης της, αλλά μέχρις εδώ. Μπορεί οι άνθρωποι εύκολα να σπάζουν τα δεσμά τους, δύσκολα όμως απελευθερώνονται απ’ αυτά και συχνά μένουν εσαεί δέσμιοι.

Ο Πάβελ Παβλικόφσκι μας δίνει το πορτρέτο μιας εποχής με εξαιρετικό τρόπο. Με όχημα μιαν ανθρώπινη ιστορία, μας μιλά για την εποχή του ναζισμού στην Πολωνία, το ρόλο των Καθολικών στις διώξεις των Εβραίων και για την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού (τέλος 1950, αρχές 1960). Δεν είναι αναφορικός αλλά κριτικός, εμφαίνοντας πτυχές ιστορικές όχι και τόσο γνωστές. Στα αισθητικά του μέσα και η ασπρόμαυρη φωτογραφία, που αποτυπώνει το παρελθόν ως ταινία της εποχής την οποία απεικονίζει. Το ανθρώπινο στοιχείο δεν είναι μόνο αφορμή, αλλά και ουσία. Οι υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, η αντιπαράθεση με το παρελθόν του και τα πεπραγμένα του, η αντιπαράθεση με τη μοίρα, η ταυτότητά του ως σημείο αναφοράς, εκκίνησης και τερματισμού.

Αξιολόγηση: **** (4)

Γιάννης Ν. Γκακίδης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved