Ιδιώτες στο δημόσιο

ΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗΣ ΣΤΟΝ ΕΦΚΑ

Ιδιώτες στο δημόσιο: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να μπαίνουν ιδιώτες στο δημόσιο, μάλιστα σε όλο και πιο καίριους τομείς. Επεκτάθηκε η τοποθέτηση υπαλλήλων ιδιωτικής εταιρείας στην καταμέτρηση των ενσήμων των ασφαλισμένων του ΕΦΚΑ. Ο νέος υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης ακολουθεί τα βήματα του προκατόχου του. Ξεπουλάει όλο και περισσότερο το δημόσιο τομέα, εκεί που του αναλογεί. Η άποψη από κάποιους είναι ότι έτσι θα βγαίνουν πιο εύκολα οι συντάξεις. Αυτή όμως η σκέψη ελλοχεύει κινδύνους. Μάλιστα πολύ σοβαρούς όσον αφορά στην ασφάλεια των υποθέσεων των ασφαλισμένων του ΕΦΚΑ.

ΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ: ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Οι ιδιώτες στο δημόσιο έχουν μπει, στον ΕΦΚΑ, στον υπολογισμό των συντάξεων. Αυτό το μέτρο έχει ακολουθηθεί εδώ και τρία χρόνια. Μήπως, όμως, οι συντάξεις βγαίνουν πιο γρήγορα; Η αντικειμενική απάντηση είναι όχι. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί οι υπάλληλοι δε γνωρίζουν τον υπολογισμό των ενσήμων, σε μεγάλο βάθος, άρα τα μετρούν με λάθος τρόπο.

Δεν μπορεί κάποιος να είναι εναντίον στο να ενταχθούν οι ιδιώτες στο δημόσιο. Αρκεί, βέβαια, να υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες σε δύο θεμελιώδη θέματα. Το πρώτο είναι ότι δε θα χαθούν κάποια από τα ένσημα των ασφαλισμένων όταν θα είναι εκτός της υπηρεσίας. Το δεύτερο είναι ότι δε θα διαρρεύσουν τα προσωπικά δεδομένα των ασφαλισμένων. Κάτι τέτοιο το είχαμε δει στις υπηρεσίες των τραπεζών. Αλλά, υπάρχει και ένα τρίτο: Την καταμέτρηση δεν την ελέγχει κάποιος υπηρεσιακός παράγοντας, δεν υπάρχει παρά η υπογραφή του ιδιώτη υπαλλήλου. Ο νόμος ορίζει αυστηρά ότι θα πρέπει να υπάρχουν δύο υπογραφές για να είναι έγκυρη αυτή η διαδικασία. Με άλλα λόγια έχουμε μια συμβουλευτική και όχι βεβαιωτική διαδικασία. Άρα για ποια ταχύτερη διαδικασία μιλάμε;

ΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ: ΟΙ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ

Το σωματείο των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ αναφέρει:

Με ποια εντολή και αρμοδιότητα οι δημόσιοι υπάλληλοι, έμπειροι ανακεφαλαιωτές, υποχρεούνται να εκπαιδεύουν τους ιδιώτες στο δημόσιο, εντός της υπηρεσίας, αφήνοντας τον παραγωγικό χρόνο και τις αποδόσεις τους σε αναμονή;

Πόσο ασφαλές και παραγωγικό είναι η καταμέτρηση όταν για κάθε καταχώρηση που πραγματοποιεί ο ιδιώτης, πρέπει να πραγματοποιηθεί έλεγχος από δημόσιο υπάλληλο έτσι ώστε να οριστικοποιηθεί με ασφάλεια και χωρίς λάθη η δουλειά του;

Πως βρέθηκαν άμεσα σύγχρονοι υπολογιστές για χρήση από την ιδιωτική εταιρεία, όταν οι δημόσιες υπηρεσίες του ΕΦΚΑ λειτουργούν με απηρχαιωμένα μηχανήματα μέχρι τώρα; Αφήνεται να υπολειτουργεί το δημόσιο για να φαίνεται η δουλειά του ιδιώτη στο δημόσιο ότι είναι πιο παραγωγική, άρα το βέβαιο ξεπούλημα του δημόσιου τομέα; Είναι αυτό εφικτό;

ΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ: ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Πως θα μπορέσουν οι ιδιώτες στο  δημόσιο, με την ελάχιστη εκπαίδευση και εμπειρία, να διαχειριστούν χρονοβόρες και δύσκολες ανακεφαλαιωτικές υποθέσεις που δυσκολεύουν ιδιαιτέρως ακόμα  και έμπειρους δημοσίους υπαλλήλους; Μήπως οι εύκολες, λιγότερο περίπλοκες, θα ανατεθούν σε αυτούς και οι πιο δύσκολες στους ήδη υπάρχοντες υπαλλήλους; Και αν ναι, ποια είναι η καινοτομία; Ή, για το πούμε αλλιώς μήπως «κολακεύεται», εκ του ασφαλούς, ο ιδιωτικός τομέας και συκοφαντείται ο δημόσιος;

Η ενασχόληση των ιδιωτών υπαλλήλων, στη διαδικασία της ανακεφαλαίωσης, γίνεται με στόχο την ταχύτερη διεκπεραίωση των υποθέσεων αυτών; Μήπως, έχουμε να κάνουμε με την  επισφαλή εμπλοκή ιδιωτών στο δημόσιο; Κάτι ανάλογο δεν έχουμε δει με την εμπλοκή δικηγόρων και λογιστών για να εκδίδονται συντάξεις; Μήπως δεν έχουμε δει πόσα λάθη είχε αυτός ο υπολογισμός;

Οι ιδιώτες στο δημόσιο, τώρα στην ανακεφαλαίωση, μας κάνουν πολύ καχύποπτους όσον αφορά στις καλές προθέσεις του υπουργείου. Και αυτή η επικοινωνιακή φούσκα θα σκάσει στο πρόσωπο των ασφαλισμένων που θα ανακαλύψουν αργά αυτό τον εμπαιγμό. Είναι, τελικά, νόμιμη αυτή η διαδικασία;

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved