ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΘΕΩΡΙΕΣ
Φαντασία ή γνώση: επιμέλεια Κώστας Πετρόπουλος
Δημοσιεύουμε το κείμενο του Δημήτρη Λιαντίνη, έτσι όπως το έγραψε ο σύγχρονος φιλόσοφος, με την αυστηρότητα και τον συμπερασματικό λόγο, από όπου δεν περισσεύει τίποτε. Είναι τροφή για σκέψη, ένας προβληματισμός για όσα έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια.
Φαντασία ή γνώση: Ο πόλεμος
Οι τελευταίοι εθνικοί στο χριστιανισμό έβλεπαν τη χολέρα. Οι πρώτοι χριστιανοί στον ελληνισμό έβλεπαν την πανούκλα. Ο πόλεμος των τελευταίων εθνικών με πόδια και με χέρια ενάντια στους πρώτους χριστιανούς, και ο πόλεμος των πρώτων χριστιανών με δόντια και με νύχια ενάντια στους τελευταίους εθνικούς ήταν πράξη τίμια και παστρική. Εκεί χτυπήθηκε το φως με το σκοτάδι, η υγεία με τη νόσο, η φυσική αίσθηση με την αδέσποτη φαντασία.
Η διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι πως οι Έλληνες οικοδόμησαν έναν κόσμο που στηρίζεται στην παρατήρηση και στη νόηση ενώ οι χριστιανοί οικοδόμησαν ένα κόσμο που στηρίζεται στην υπόθεση και τη φαντασία.
Η παρατήρηση των Ελλήνων είναι τέτοιας ποιότητας, ώστε πάντα να βεβαιώνεται πρακτικά από τα συμβαίνοντα στη φύση, και πάντα να αποδεικνύεται χειροπιαστά από το πείραμα στο εργαστήριο.
Φαντασία ή γνώση: Η συμπερασματική σκέψη
Λέμε, για παράδειγμα, ατομική φυσική, και ξεκινάμε από το «ά-τομο» (αυτό που δεν τέμνεται άλλο) του Δημοκρίτου. Στην ατομική φυσική τίποτα δε γίνεται δεκτό εάν προηγουμένως δεν αποδειχθεί στο εργαστήριο.
Αντίθετα, η υπόθεση των χριστιανών είναι τέτοιας ποιότητας ώστε μένει αναπόδειχτη. Πίστευε και μη ερεύνα.
Ποτέ δεν είδε κανένας τον Θεό με τα ίδια του τα μάτια.
Ποτέ δεν είδε κανείς ένα νεκρό να ανασταίνεται.
Ποτέ και κανείς δεν αγάπησε το ξένο παιδί όσο αγαπά το δικό του, ή δε δέχθηκε να πεθάνει το δικό του παιδί στη θέση του παιδιού ενός ξένου. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης που και οι ίδιοι οι χριστιανοί (άσχετα με αυτά που διδάσκουν) τηρούν.
Φαντασία ή γνώση: Η πρόθεση
Οι χριστιανοί ξεκινούν από την ψυχή και το αόρατο. Το όργανο της μελέτης τους είναι η φαντασία και το συναίσθημα. Η πρόθεσή τους σκόπιμη και υποκειμενική. Με τη φαντασία μπορείς να εξακοντιστείς αστραπιαία σε έναν γαλαξία στο σμήνος του Ηρακλέους, σε απόσταση δηλαδή 300.000.000 ετών φωτός. Με τη φαντασία γίνεσαι θεός και Ρήγας και έχεις την ψυχή μιας μύγας όπως λέει ο Βάρναλης.
Με τη λογική όμως για να φτάσω στη σελήνη, απόσταση ένα δευτερόλεπτο φωτός, 3 Χ 1011 Κm, έπρεπε να οργανώσω τη γνώση μου σε ένα σύστημα αναγκαίας διαδοχής, κατακτημένων πληροφοριών που αρχίζει από την εποχή του Νεάτερνταλ.
Έπρεπε, δηλαδή, μαζεύοντας και διατάσσοντας τη γνώση μου χαλίκι χαλίκι και να χτίσω έναν Όλυμπο ταξιθετημένης και έγκριτης πείρας μέσα σε άπατο καιρό. Αυτός ο Όλυμπος είναι το θαύμα της ανθρώπινης επιστήμης σήμερα, που τη μέθοδο και την κατασκευή του την έδωσαν οι Έλληνες. Μια και έξω και μια για πάντα.
Έτσι, η μέθοδος των Ελλήνων οδήγησε στην επιστήμη και η μέθοδος των χριστιανών οδήγησε στη θρησκεία.
Δημήτρης Λιαντίνης
Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης που έχουμε δημοσιεύσει
