Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΕΜΦΥΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ
(INHERENT VICE)
Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Άντερσον
Παίζουν: Χοακίν Φίνιξ, Τζος Μπρόλιν, Κάθριν Γουότερστον, Ρις Γουίδερσπουν, Όουεν Γουίλσον
Διάρκεια: 148’
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
Ο μοναδικός Πολ Τόμας Άντερσον επιστρέφει με την έβδομη ταινία του, της οποίας το σενάριο έχει αναλάβει ο ίδιος. Ένας σκηνοθέτης που τολμά να δείξει το «απαγορευμένο». Μας έκανε να τον ξεχωρίσουμε μέσα από το «Boogie Nights» και να τον θαυμάσουμε μέσα από το αρχοντικό «The Master». Η νέα του ταινία, για την οποία και αδημονούσαμε, είναι ένας κινηματογραφικός δυναμίτης. Το «Έμφυτο ελάττωμα» διεκδίκησε μόνο δύο Υποψηφιότητες για Όσκαρ (Διασκευασμένου Σεναρίου και Κοστουμιών), καθώς και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου, για τον Χοακίν Φίνιξ.
Βασική έμπνευση για τον Άντερσον αποτέλεσε το ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Πίντσον, με κεντρικό ήρωα τον ντετέκτιβ Doc Sportello. Έχει περάσει πολύς καιρός λοιπόν από τότε που ο Doc Sportello (Χοακίν Φίνιξ) είδε για τελευταία φορά την ξελογιάστρα πρώην του (Κάθριν Γουότερστον). Ξαφνικά, αυτή εμφανίζεται με μια ιστορία απαγωγής ενός δισεκατομμυριούχου κτηματία, με τον οποίο τυχαίνει να είναι και ερωτευμένη. Είναι το κύκνειο άσμα των ψυχεδελικών 60’s στο Λος Άντζελες και ο Doc γνωρίζει ότι η «αγάπη» είναι άλλη μια από αυτές τις λέξεις που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή, όπως το «ταξίδι» ή το «μοδάτο», με την διαφορά ότι η λέξη «αγάπη» είναι αυτή που συνήθως οδηγεί σε μπελάδες. Τότε, η διασκέδαση ήταν συνυφασμένη με την κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών. Αμμουδιά, ήλιος παντού και πάντα, ηλιοκαμένα μαστουρωμένα κορμιά, τα παιδιά των λουλουδιών. LCD, μαριχουάνα κι άλλες ‘ταξιδιάρικες’ τοξικές ουσίες δίνουν και παίρνουν. Μέσα από το ξέφρενο αυτό πάρτι, γεννιέται και μια ιστορία αστυνομικού μυστηρίου.
Την ιστορία του Doc ακολουθούν κατά πόδας, εκτός από την μαστουρωμένη κοινωνία του Λος Άντζελες, και πολιτισμικά, ιδεολογικά μονοπάτια, καθώς ήταν μια εποχή γεμάτη με πολιτικές και κοινωνικές τραγωδίες. Μία από αυτές, για την οποία γίνεται λόγος και στο σενάριο, είναι το τραγικό γεγονός των δολοφονιών που διέπραξαν ο Τσαρλς Μάνσον και οι οπαδοί του, με την ηθοποιό (και σύζυγο του Ρόμαν Πολάνσκι) Σάρον Τέιτ και έξι άλλους ανθρώπους να βρίσκουν τραγικό θάνατο στα βόρεια προάστια του Μπέβερλι Χιλς. Τo μυστήριο που προσπαθεί να εξιχνιάσει ο Doc, τον βυθίζει στο βαθύ χάσμα μεταξύ των ‘60s και των ‘70s, μεταξύ του αμερικάνικου ιδεαλιστικού οράματος και του σύγχρονου καταναλωτισμού.
Με το εναρκτήριο πλάνο, δίνεται η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με μία «beach movie» και η αλήθεια είναι πως αυτός θα μπορούσε να είναι ένας από τους συνοδευτικούς χαρακτηρισμούς της ταινίας. Εντούτοις, ούτε ένας ούτε δύο χαρακτηρισμοί αρκούν για να προσδιορίσουν το «Έμφυτο ελάττωμα». Μπορούμε να περιοριστούμε στο εξής απλοϊκό: ένα crime drama, γεμάτο από ξέφρενους χαρακτήρες και παρανοϊκό χιούμορ. Στα χέρια του έμπειρου ΠΤ Άντερσον, το ενδιαφέρον υλικό που απορρέει από το βιβλίο φαίνεται να σπαρταρά. Για δυόμιση ώρες, ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο, όχι όμως με μια καθιερωμένη χρονομηχανή, αλλά με την κάμερα του σκηνοθέτη. Η ανασύσταση της εποχής είναι εκπληκτική. Με αναφορές στην κινηματογράφηση των αδερφών Κοέν, μια μαστουρωμένη εποχή που σιγά σιγά οδεύει προς το τέλος της παρουσιάζεται γλαφυρά και με αληθοφάνεια. Ζωντανεύει και ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας, δίχως αναστολές.
Οι ξέφρενοι χαρακτήρες, με τη μορφή καρικατούρας, του σεναρίου – βιβλίου παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από μια καταπληκτική ομάδα ηθοποιών. Ο Φίνιξ είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε μια περίοδο αναγέννησης. Εδώ, ανέμελος και διαρκώς φτιαγμένος, είναι απολαυστικότατος ως κακόμοιρος Doc. Απολαυστικός και ο Τζος Μπρόλιν στο ρόλο του «Bigfoot», ενός μπάτσου που έχει αναπτύξει μια σχέση αγάπης – μίσους με τον Doc και του αρέσει να αυτοαποκαλείται «αναγεννησιακός μπάτσος». Παράλληλα, είναι μερικής απασχόλησης ηθοποιός και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αναδειχθεί επιτέλους ως «κανονικός» ηθοποιός. Το σενάριο, αποστομωτικό στο ύφος του, μοιάζει χαοτικό, αλλά θέλει και αξίζει το χρόνο του. Σίγουρα δεν είναι από τα σενάρια που βγαίνουν «με το τσουβάλι». Μην βιαστείτε λοιπόν να αποβάλετε αυτή την ταινία από τη μνήμη σας.
ΥΓ: ναι, αυτή είναι η κινηματογραφική μαστούρα της χρονιάς. Καλή προβολή!
Αξιολόγηση: ****
Παρασκευή Γιουβανάκη
