ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΧΗ
Καλή χρονιά: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Τι κρύβεται πίσω από την ευχή που ελπίζει να έχουμε μία καλή χρονιά; Τι εννοεί με το «έχουμε» και «καλή»; Μία πιο προσεχτική ματιά θα μπορούσε να ανακαλύψει κάποια πράγματα που δε λέγονται.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΤΡΑΒΑΜΕ ΤΟ ΠΕΠΛΟ
Ας τραβήξουμε προσεχτικά το πέπλο που σκεπάζει το νόημα. Με προσοχή για να μη χαλάσουμε την καλή διάθεση αυτών που θέλουν να παίξουν κρυφτούλι.
Το «έχουμε». Το ρήμα βρίσκεται σε λάθος κλήση. Πιο σωστά θα έλεγαν «έχω». Δεν ξέρουμε τον άλλο. Πολύ περισσότερο δεν μας ενδιαφέρει. Γιατί αν αυτό συνέβαινε τότε αμφιβάλλω αν αυτός που τη λέει δε θα την εξέφραζε έτσι μηχανικά. Εύχομαι σε κάποιον όταν έχω μπει έστω στον κόπο να μάθω κάτι για αυτόν. Αν αδιαφορώ για το ποιος είναι αυτός ο συνάνθρωπός μου τότε γιατί να του ευχηθώ; Επειδή το απαιτεί η ευγένεια θα μου πείτε. Δηλαδή εθιμοτυπικά, θα σας απαντούσα.
Αυτή η ευγένεια που χαρακτήριζε παλιά τους ανθρώπους απλά δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος έχει γίνει πλέον άτομο. Μία μονάδα για την οποία δεν ενδιαφερόμαστε πλέον. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να παράγει και να υπακούει στην άνωθεν εντολές. Άρα προς τι η ευχή;
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ
Αυτό που θα ήταν πιο σωστό είναι να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το συνάνθρωπό μας. Ποιος είναι, τι κάνει, γιατί ενεργεί έτσι, τι σκέφτεται. Ερωτήσεις που αν κάποιος απαντήσει σε αυτές αυτό το άτομο δε θα είναι πλέον έτσι. Θα αποκτήσει ανθρώπινη υπόσταση. Τότε αυτή η ευχή θα είχε νόημα.
Μία ελπίδα μας θα ήταν αυτοί που τους ονομάζουμε «πνευματικοί άνθρωποι». Είτε είναι διανοούμενοι είτε θρησκευόμενοι. Βλέπουμε καθημερινά ότι αυτοί που θα έπρεπε να ηγούνται της διανόησης βρίσκονται σε ύπνωση. Από την άλλη, οι ιερωμένοι ξέρουν πολύ καλά να εξυπηρετούν το σύστημα. Να το τρέφουν. Να το τροφοδοτούν με υποταγμένους ανθρώπους. Λείπει το φανάρι του Διογένη. Αλλά και να το είχαμε θα βρίσκαμε κάτι;
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ: Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
Αλλά όσο ζούμε ελπίζουμε. Κάπου θα υπάρχει κάποιος που θα ενδιαφέρεται. Αυτό είναι σίγουρο. Στην πραγματικότητα πάντα βρίσκουμε κάποιον που μας υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος είναι μία ανθρώπινη υπόσταση. Όχι μία μονάδα μέσα το εργοστάσιο που ονομάζεται κοινωνία δυτικού τύπου.
Για αυτούς τους ανθρώπους αυτή η ευχή έχει νόημα. Η άλλη έννοιά της είναι ότι μας υπενθυμίζει ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξουμε. Να κάνουμε αυτή την αλλαγή. Έτσι ώστε αυτή όσο και κάποια άλλη να έχει νόημα. Αυτός είναι ο λόγος που και εμείς την εκφέρουμε. Είναι, ας πούμε, η μικρή σπίθα που προσπαθεί να ζεστάνει το καζάνι της αδιαφορίας. Αλλά όσο ζούμε ελπίζουμε, είπαμε ξανά.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΑΣ ΤΗΝ ΠΟΥΜΕ
Ας πούμε, λοιπόν, να έχουμε καλή χρονιά. Δεν είναι μόνο μία ευχή. Είναι πολύ περισσότερο μία υπόσχεση στον εαυτό μας. Να κάνουμε κάτι για να είναι όντως μία καλύτερη χρονιά. Χωρίς να πιστεύουμε σε ιδεοληψίες, όπως μας τροφοδοτεί η θρησκοληψία. Αλλά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Ας είναι μία υπόσχεση.
Ας είναι, περισσότερο, ένα στοίχημα. Αυτό που εμείς θα κερδίσουμε. Και αν αυτό το «εμείς» μπει μέσα στο συλλογικό θα έχουμε μπει σε ένα δρόμο. Σε αυτόν που μας οδηγεί στο Ναό του Ανθρώπου. Για να αγαπήσουμε το συνάνθρωπό μας. Όχι μόνο το «εμάς». Αν μας αγαπάμε. Κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλω.
Η πραγματικότητα που ζούμε είναι ένα στοίχημα. Αυτό που κάθε μέρα χάνουμε όλο και πιο πολύ. Ναι. Όσο και να φαίνεται παράξενο αυτό που θα πω είναι αλήθεια: Η επιδημία ήταν μία ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι. Απλά τη χάσαμε. Και τη χάνουμε κάθε μέρα. Καλή σας χρονιά, μάγκες.