Κυβέρνηση μακράς πνοής

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΚΡΑΣ ΠΝΟΗΣ

ΠΟΛΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Κυβέρνηση μακράς πνοής: γράφει ο Γιώργος Βερβέρης

Βουλγαρία: Εάν δεν ήταν αστείο θα ήταν κάτι πολύ σοβαρό. Σάββατο 27 Μαΐου 2023 σχηματίζεται επιτέλους κυβέρνηση στη Βουλγαρία, μακράς πνοής, δηλαδή 18 μηνών. Μετά από 5 άγονες εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν στη χώρα, μέσα στα 2 προηγούμενα χρόνια. Το αστείο όμως δεν σταματάει εδώ. Το κόμμα των «παιδιών θαύμα» Κιρίλ Πετκόφ και Άσεν Βασίλεφ (Συνεχίζουμε την Αλλαγή) από το Χάρβαρντ με πολιτικό πρόγραμμα «Ενάντια στη διαφθορά» θα σχηματίσει κυβέρνηση με την ίδια τη διαφθορά, δηλαδή το κόμμα GERB του αρχιερέα της διαφθοράς Μπορίσοφ.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΚΡΑΣ ΠΝΟΗΣ: ΜΑΦΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΒΑΡΝΤ

Ο Μπορίσοφ από κομματικό στέλεχος της αστυνομίας, σεκιουριτάς σε μπαρ και σωματοφύλακάς του Τέοντορ Ζίφκοφ, ηγείται πλέον δεξιού και φιλοευρωπαϊκού κόμματος. Κατηγορήθηκε κατά την δεκάχρονη πρωθυπουργία του από χιλιάδες διαδηλωτές στο δρόμο ότι δεν είναι απλά ο προστάτης του υπόκοσμου αλλά η Μαφία στην Εξουσία.

Μαφια ξεμαφία και στις 5 εκλογικές αναμετρήσεις στάθηκε όρθιος με ποσοστό 25% περίπου και μάλιστα στις 2 τελευταίες εκλογές βγήκε και πρώτος. Δεν θα αναφερθώ στις προηγούμενες αναμετρήσεις αλλά θα υπενθυμίσω απλώς ότι τα παιδιά από το Χάρβαρντ όταν δοκιμάστηκαν στην κυβέρνηση για λιγότερο από 8 μήνες, μόνο με τα προβλήματα του λαού δεν ασχολήθηκαν. Άρτι αφιχθέντες από Αμερική και Καναδά , δεν είχαν καμία σχέση με την Βουλγαρική πραγματικότητα.

«Κυβέρνηση μακράς πνοής: σχηματίζεται

τώρα κυβέρνηση εκ περιτροπής.»

Ο στόχος τους ήταν, πέρα από την αοριστολογία περί κάθαρσης, ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας και το πέρασμα της παραοικονομίας στα χέρια τους με την μορφή σύγχρονων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Όποια μεταρρύθμιση επιχείρησαν είχε στόχο, εκτός από την προαναφερθείσα επιδίωξη, να πετύχει την πολιτική απομόνωση εκείνων των πολιτικών (κυρίως πρώην στρατιωτικών) που προτιμούσαν την ουδετερότητα στην πολεμική αναμέτρηση της Ουκρανίας. Ακόμη και ορισμένων με πολιτική εύνοια προς την Ρωσία που είχαν υποστηρίξει όμως και την επιβίωση του λαού. Και απέτυχαν σε όλα.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΚΡΑΣ ΠΝΟΗΣ: ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙΣ

Για συνεργασία με τον Μπορίσοφ ούτε συζήτηση. Διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι. Όλα αυτά όμως έλαβαν τέλος. Σχηματίζεται τώρα κυβέρνηση εκ περιτροπής. Τους πρώτους 9 μήνες Πρωθυπουργός ο Νικολάι Ντενκοφ του κόμματος των «παιδιών θαύμα». Υπουργός Εξωτερικών η πρώην επίτροπος της Βουλγαρίας εκ μέρους του GERB στην ΕΕ Μαρίγια Γκάμπριελ.

Στους 9 μήνες επάνω, οι ρόλοι θα αντιστραφούν. Και οι δύο πλευρές για να γίνει η κωλοτούμπα δέχτηκαν οι ηγέτες τους να μην καταλάβουν θέσεις στη νέα κυβέρνηση, ο Κίριλ Πετκόφ και ο Μπόικο Μπορίσοφ. Διεφθαρμένοι και «αδιάφθοροι» μαζί συγκεντρώνουν 135 από τις 240 βουλευτικές έδρες. Στο μεταξύ πρέπει να επισημάνουμε ότι οι αδιάφθοροι είχαν προεκλογικά συμμαχήσει στο κοινό ψηφοδέλτιο με το φιλοευρωπαϊκό, δημοκρατικό κόμμα του Χρίστο Ιβανόφ. Με μοναδικό όρο ότι δεν θα γίνει καμία συνεργασία με τον Μπορίσοφ.

«Κυβέρνηση μακράς πνοής: κοινός

παρανομαστής οι ΗΠΑ.»

Αυτό που συνέβη είναι ακριβώς το αντίθετο. Και πως μεθοδεύτηκε; Πρώτα βρέθηκε ο στόχος, που είναι ο εκλεγμένος από γενικές προεδρικές εκλογές ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρούμεν Ράντεφ. Αυτός ο «πονηρός» είναι που δεν ήθελε να σχηματιστεί κυβέρνηση για να διορίζει μεταβατικούς πρωθυπουργούς της προτίμησης του. Άσε που κλίνει και το μάτι στη Ρωσία γιατί ποτέ δεν κατάγγειλε την κατοχή της Ρωσίας στην Κριμαία. Και ίσως να μην θέλει και την είσοδο της Βουλγαρίας στο Ευρώ, στη Συνθήκη Σένκεν ούτε και να ψηφιστεί επιτέλους προϋπολογισμός για το 2023 για να έρθουν και τα Ευρωπαϊκά κονδύλια για την ανάκαμψη!!!

Κυβέρνηση μακράς πνοής

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΚΡΑΣ ΠΝΟΗΣ: Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑΣΤΗΣ

Ο αποδιοπομπαίος τράγος βρέθηκε για να δικαιολογήσουν το πως τα κόμματα που γεννήθηκαν από τις τεράστιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, θα συγκυβερνήσουν μαζί με αυτούς εναντίον των οποίων έκαναν πορείες και έλιωσαν τα παπούτσια τους. Και ποιος είναι επίσης ο μεγάλος χαμένος πέρα από τον Βουλγάρικο λαό; Είναι ο γενικός εισαγγελέας Ιβάν Γκέσχεφ , ένα παλιοτόμαρο πρώτης γραμμής, προστάτης της βουλγαρικής μαφίας και νονός, σύμφωνα πάντα με τους διαδηλωτές,

Θυσιάζεται για να ταξιδέψει καλά το καράβι της συγκυβέρνησης. Κοινός παρανομαστής οι ΗΠΑ. Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί βρέθηκαν μαζί μόνο αυτά τα κόμματα, άλλα δεν υπάρχουν; Εδώ κρύβεται και η απάντηση! Στην Βουλγαρία (αλλά και γενικότερα στην Ανατολική Ευρώπη) ο προσδιορισμός δεξιά και αριστερά είναι σχετικός. Το απόλυτο είναι εάν είσαι με την Αμερική ή με την Ρωσία. Όλοι αυτοί που θα σχηματίσουν κυβέρνηση, είναι με τις ΗΠΑ και συμφωνούν για ενίσχυση της Ουκρανίας!

Απέξω πχ το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το ραγδαία αυξανόμενο ακροδεξιό, αντιεμβολιαστικό και συνομοσιολογικό του Κονσταντίν Κοσαταντινόφ η Αναγέννηση, είναι με την Ρωσία και κατά οποιασδήποτε συμμετοχής είτε στρατιωτικής είτε οικονομικής στην Ουκρανία. Τέλος είναι και το τουρκικό μειονοτικό κόμμα απομονωμένο και με ιδιαίτερες σχέσεις της ηγεσίας του με τον Υπόκοσμο.

Και πότε θα περάσει τεστ αντοχής, όλο αυτό το βουλγάρικο πολιτικό πανηγύρι που θα παριστάνει την κυβέρνηση; Εδώ είναι το καλύτερο. Θα περάσει τεστ αντοχής μαζί με το πολιτικό σκηνικό που θα σχηματιστεί στην Ελλάδα το φθινόπωρο. Ελλάδα και Βουλγαρία θα έχουν το φθινόπωρο δημοτικές εκλογές. Προς το παρόν οι έννοιες διεφθαρμένος και αδιάφθορος έχασαν το περιεχόμενο τους.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved