Πορεία στη Θεσσαλονίκη

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Πορεία στη Θεσσαλονίκη: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η 17η Νοέμβρη είναι η ημέρα που είναι αφιερωμένη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, από τους φοιτητές και εργαζόμενους που βοήθησαν. Από το 1974, όταν ήρθε η μεταπολίτευση, ξεκίνησαν οι πορείες που ανέφεραν τα αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και τα έθεταν στην κοινωνία κάθε χρονιά. Το 2025 η πορεία στη Θεσσαλονίκη έγινε σε φορτισμένο κλίμα, δεν έλειψαν και τα παρατράγουδα.

Πορεία στη Θεσσαλονίκη: Η ατμόσφαιρα

Αυτή η πορεία και στη Θεσσαλονίκη είναι ένα καθήκον που κάθε άνθρωπος που βλέπει τη ζωή του -και αυτή των άλλων- με ενδιαφέρον και στοχασμό. Κάναμε το προσωπικό μας χρέος και με την κάμερα αποτυπώσαμε το κλίμα σε αυτή την πορεία, αλλά και αυτά που δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί.

Συναντήσαμε γνωστούς και ανθρώπους που είναι μάχιμοι στις κοινωνικές διεκδικήσεις, ανεξάρτητα με την ηλικία τους. Με άλλα λόγια, η βεντάλια των ηλικιών ήταν μεγάλη. Άνθρωποι μεγάλοι στην ηλικία που δηλώνουν παρόντες σε όλες τις διαδηλώσεις, κάποιοι από αυτούς είχαν συλληφθεί επί χούντας, νεότεροι φοιτητές και εργαζόμενοι ήταν παρόντες.

Τα παλιά αιτήματα εμπλουτίστηκαν με αυτά που η επικαιρότητα επιβάλλει. Η ελληνική πραγματικότητα και τα διεθνή προβλήματα επηρέασαν για να έχουμε αυτά τα συνθήματα που τονίζουν την αναγκαιότητα για αλλαγές.

Πορεία στη Θεσσαλονίκη: Η πορεία

Με το πανό των συλληφθέντων και εκτοπισμένων αγωνιστών επί χούντας να είναι το πρώτο, ακολουθούσαν αυτά  των φοιτητών, διαφόρων συλλογικοτήτων και κομμάτων. Το κλίμα ήταν απόλυτα ειρηνικό και πολιτισμένο. Είδαμε γονείς με μικρά παιδιά, ακόμα και βρέφη, κάτι που μας δείχνει ότι η πορεία ήταν μέσα στο πλαίσιο της ασφάλειας και της αγωνιστικότητας.

Ξεκίνησε από την Πολυτεχνική Σχολή, έφτασε στη Τσιμισκή, ανέβηκε την Αριστοτέλους για να επανέλθει στην Πολυτεχνική Σχολή, κάτι που δεν έγινε, όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια αυτού του ρεπορτάζ.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα συνθήματα δε διέφεραν από αυτά του 1973. Είναι βαθιά λυπηρό ότι το κοινωνικό πεδίο δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο σε αυτά τα 52 χρόνια που μας χωρίζουν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Πορεία στη Θεσσαλονίκη: Τα παρατράγουδα

Γιατί σε μια απόλυτα ήρεμη και ειρηνική πορεία υπήρξαν 13 προσαγωγές; Ήταν προληπτικές και για ποιο λόγο; Αυτό θα μπορούσε κάποιος από την αστυνομία να μας το εξηγήσει, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι αυτοί που υπηρετούν το καθεστώς Μητσοτάκη να το κάνουν.

Αντίθετα, τα ΜΑΤ ήταν κάπου κρυμμένα και εμφανίστηκαν ξαφνικά όταν η πορεία ήθελε να επιστρέψει στην Πολυτεχνική Σχολή. Κλούβες των ΜΑΤ και ένα όχημα απώθησης των διαδηλωτών έφραζαν την Εγνατία για την επιστροφή στο σημείο εκκίνησης. Σε αυτούς βοήθησαν τα ΜΑΤ που παρατάχθηκαν μπροστά στους διαδηλωτές.

Πορεία στη Θεσσαλονίκη

Αυτός ήταν ο τρόπος που τους απώθησαν και, έτσι, τους οδήγησαν στην Αριστοτέλους για να τους σπρώξουν στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς, όπου και διαλύθηκαν με ησυχία. Δίπλα από τα ΜΑΤ ήταν και οι γνωστοί «άγνωστοι» ασφαλίτες. Εύκολα τους ξεχώριζε κάποιος: καλυμμένο κεφάλι, ντυμένοι στα μαύρα, συντεταγμένοι σε υπηρεσιακή αποστολή, οι ασφαλίτες, αστυνομικοί χωρίς διακριτικά, εύκολα μπορούσαν να μπουν στη διαδήλωση, με σκοπό να γίνουν φασαρίες, το έκαναν αλλά οι φασαρίες δεν έγιναν, λόγω της περιφρούρησης της διαδήλωσης.

Με αυτό τον τρόπο ξεγυμνώνεται η ασέβεια της αστυνομίας στους διαδηλωτές. Από ότι ακούσαμε από τον ασύρματο της αστυνομίας, ο «γενικός» τους έδωσε συγχαρητήρια. Εμείς καταλάβαμε, για ακόμη μια φορά, την παράλογη καταστολή.

Πορεία στη Θεσσαλονίκη: Ο φόβος

Το καθεστώς Μητσοτάκη, Βορίδη και Γεωργιάδη ένα θέμα φοβάται: την αντίδραση του λαού και την παραμικρή εξέγερση. Παράδειγμα ο ξεσηκωμός των αγροτών, η άρον-άρον φυγή του Μητσοτάκη από την Αλεξανδρούπολη.

Στη Θεσσαλονίκη αυτό που φοβήθηκαν ήταν ο παραλληλισμός του Πολυτεχνείου του 1973 με τον σημερινό ξεσηκωμό. Και δεν έχουν άδικο. Το καθεστώς Μητσοτάκη αντιγράφει τις πρακτικές της χούντας -διαδηλώσεις απαγορεύονται-, αλλά δεν μπορεί να τις εφαρμόσει όπως θα ήθελε.

Το καταπληκτικό είναι ότι κάποιοι πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης είναι η μοναδική λύση διακυβέρνησης της Ελλάδας. Είναι όντως η μόνη λύση διάλυσης της Ελλάδας, υπηρετώντας τα συμφέροντα της ηγεσίας της ΕΕ και των ΗΠΑ.

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

ΟΑΣΘ

Πολυτεχνείο (Γιάννης Φραγκούλης)

Πολυτεχνείο (Ελένη Καρασαββίδου)



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved