Ομαδικοί τάφοι

ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΤΑΦΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Ομαδικοί τάφοι: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης

Δύο νέοι ομαδικοί τάφοι εκτελεσμένων αγωνιστών στις φυλακές του Επταπυργίου βρέθηκαν στις Συκιές ανεβάζοντας συνολικά στους έξι τους ομαδικούς τάφους.  Οι τάφοι εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών ανάπλασης της περιοχής γύρω από το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης. Φόρος τιμής στους νεκρούς από την δημοτική παράταξη του δήμου Νεάπολης-Συκεών, Η Πόλη Αλλιώς. Μία σύγκριση με την παρούσα κατάσταση.

Ομαδικοί τάφοι: Οι σκελετοί

Συνολικά μέχρι σήμερα βρέθηκαν 33 σκελετοί μέσα στους έξι ομαδικούς τάφους -οι οποίοι είναι στην ουσία πρόχειροι λάκκοι-  στη διάρκεια εργασιών ανάπλασης της περιοχής γύρω από το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης Συκεών απέναντι από το Επταπύργιο.

Η περιοχή που περικλείεται από τις οδούς Κανάρη, Σολωμού και Μιαούλη χρησιμοποιούταν στα σκοτεινά χρόνια του Εμφυλίου για την εκτέλεση πολιτικών κρατουμένων (ή για τη μεταφορά των σορών τους) αφού βρισκόταν πολύ κοντά στις φυλακές του Γεντί Κουλέ, σε περιοχή που τότε ήταν ακατοίκητη.

Όπως αναφέρεται τα πρώτα οστά είχαν βρεθεί στα τέλη του 2024, λίγες μέρες πριν τις γιορτές. Στις 26 Φεβρουαρίου εντοπίστηκε ένας μεγάλος λάκκος με τα οστά έντεκα εκτελεσμένων. Έντεκα σκελετοί γυμνοί και ξυπόλητοι, ο ένας δίπλα στον άλλο.

Ομαδικοί τάφοι: Οι τελευταίοι ομαδικοί τάφοι

Τις προηγούμενες μέρες εντοπίστηκαν δύο νέοι ομαδικοί τάφοι. Στον έναν βρέθηκαν τα οστά τεσσάρων εκτελεσμένων και στον άλλο τα οστά 7 εκτελεσμένων. Κάποια από τα κρανία είχαν οπή από τη «χαριστική βολή» που ρίχτηκε εναντίον τους από τον επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος.

 

Εξ αυτών ο ένας ανήκει σε γυναίκα αφού βρέθηκαν ίχνη γυναικείου παπουτσιού και αρκετοί σε νεαρά άτομα περίπου 20 χρονών. Ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης, ο οποίος από την πρώτη στιγμή ενημέρωσε τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο για το θέμα, διαβεβαιώνει ότι οι προσπάθειες ανεύρεσης και άλλων ομαδικών τάφων θα συνεχιστούν και ο δήμος θα παράσχει κάθε βοήθεια σε αυτή την κατεύθυνση ώστε να βρεθούν όλοι οι σκελετοί των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους με αυτό τον τρόπο στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου και δεν τους αποδόθηκαν οι τιμές που παραδοσιακά αποδίδονται στους νεκρούς.

Ομαδικοί τάφοι

Φωτογραφία του Γιάννη Φραγκούλη

Ομαδικοί τάφοι: Στην Αστυνομία

Οι περισσότεροι από τους σκελετούς ήδη έχουν παραδοθεί στην Αστυνομική Διεύθυνση για έλεγχο και προσδιορισμό της ηλικίας και του χρόνου εκτέλεσης.

Ο δήμαρχος έχει ζητήσει την επιστροφή των σκελετών έτσι ώστε: 

Να είναι στην διάθεση συγγενών και απογόνων προκειμένου να πραγματοποιήσουν έλεγχο και διασταύρωση DNA

Με πρωτοβουλία του δήμου να γίνει ταφικό μνήμα στο σημείο που βρέθηκαν οι σκελετοί.

Να τοποθετηθεί μνημείο πάνω από το ταφικό μνήμα.

Σε συνεννόηση που ήδη έχει γίνει με την Μητρόπολη Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως να ψαλεί εξόδιος ακολουθία.

Ήδη, όσοι επιθυμούν να υποβληθούν σε τεστ DNA προκειμένου να διαπιστώσουν αν τους συνδέουν συγγενικοί δεσμοί με τους ανθρώπους που εκτελέστηκαν, μπορούν να έρχονται σε επαφή με το Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του δήμου Νεάπολης-Συκεών.

Ομαδικοί τάφοι: Η Πόλη Αλλιώς

Φόρο τιμής απέδωσε και αντιπροσωπεία της δημοτικής παράταξης Η Πόλη Αλλιώς, του δήμου Νεάπολης-Συκεών. Μετέβησαν στον ομαδικό τάφο και απέθεσαν λουλούδια ως ελάχιστο φόρο τιμής στους αγωνιστές που εκτελέστηκαν, αλλά δεν ετάφησαν με τις τιμές που τους άξιζαν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή  υπάρχει πιθανότητα να βρεθούν και άλλοι ομαδικοί τάφοι αφού οι εκτελέσεις γίνονταν πίσω από την φυλακή του Επταπυργίου. Οι σοροί των εκτελεσθέντων μεταφέρονταν όπως όπως σε πλησιέστερες περιοχές και θάβονταν εκεί. Με αυτή την έννοια στην περιοχή του Ροδοχωρίου, σε περιοχές των Συκεών, ακόμα πλησίον της οδού Αντρέα Παπαντρέου, οι παλιότεροι ανέφεραν ότι υπήρχαν θαμμένοι νεκροί.

Οι εικόνες της θηριωδίας που μπορεί να σχηματίσει κάποιος είναι δραματικές. Μπορούμε να έχουμε μια εικόνα της βίας της αστυνομίας εκείνη την εποχή. Ακόμα, είναι ανυπολόγιστη η καταστροφή σκελετών, όταν πολυκατοικίες ή άλλα σπίτια κτίζονταν σε αυτή την περιοχή, από τους εργολάβους.

Ομαδικοί τάφοι

Φωτογραφία Γιάννη Φραγκούλη

Ομαδικοί τάφοι: Η σύγκριση

Οι σκελετοί παραδόθηκαν στην αστυνομία, κλίνοντας έτσι έναν κύκλο. Αυτό όμως που μπορούμε να καταλάβουμε είναι ότι οι δολοφόνοι τους έκαναν τουλάχιστον το αυτονόητο: τους έθαψαν έστω σε ομαδικό τάφο και δεν τους άφησαν βορά στα ζώα. Έστω και λίγο τους σεβάστηκαν.

Αν έλθουμε στην σημερινή εποχή θα δούμε ότι η θηριωδία έχει γίνει μεγαλύτερη. Αν οι φασίστες σκότωσαν αυτούς που θεωρούσαν ταξικούς εχθρούς τους, τότε οι δολοφόνοι του καθεστώτος Μητσοτάκη πως μπορούν να χαρακτηριστούν που πέταξαν στα μπάζα τους νεκρούς επιβάτες από την σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη; Τελικά, πόσο πίσω από τον Μεσαίωνα είμαστε εν έτει 2024; Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Κτηματολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης

Δημοτικοί λαχανόκηποι

Τραγωδία στο Κότσανι

Ο κόκκινος δάσκαλος



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved