Να φύγουν τα καθίκια

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Να φύγουν τα καθίκια: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Πως θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος αυτή την κυβέρνηση της ΝΔ; Δύο λέξεις έρχονται στο μυαλό μας αυθόρμητα: Απατεώνες και προδότες. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη βάδισε σε μεγαλύτερο μήκος απ’ότι αυτή του πατέρα του. Ο αναγνώστης θα καταλάβει τι εννοούμε.

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ: ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ;

Αν ψάξει κανείς λίγο την επικαιρότητα, έτσι όπως καταγράφεται στο διαδίκτυο, θα φρεσκάρει στο μυαλό του όσα έχουν γίνει: Σε αυτή την κυβέρνηση συμμετέχουν τόσο πολλοί απατεώνες που μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Θα βρει υπόδικους του ποινικού δικαίου, υπουργούς που οδήγησαν την χώρα στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και καταδικάστηκε. Στελέχη της που θα έπρεπε να ήταν στην φυλακή αλλά ζουν στην κοινωνία ελεύθεροι.

«Να φύγουν τα καθίκια: η κυβέρνηση Μητσοτάκη

θέλει να αγνοεί όλα τα άρθρα του Συντάγματος.»

Πράξεις που αγγίζουν το βαρύ ποινικό έγκλημα. Αμέλειες που επισύρουν την διερεύνηση των διοικητικών δικαστηρίων. Οι αξιόποινες πράξεις είναι πολλές. Τόσες που θα έπρεπε να στηθούν ειδικά δικαστήρια για να ερευνήσουν αυτές τις υποθέσεις. Σε όλα κύριος υπόδικος είναι ο Πρωθυπουργός. Δεν μπορεί να δηλώνει άγνοια. Εκτός και αν είναι βλάκας. Αλλά δεν είναι. Το αντίθετο, μάλιστα.

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ: ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

Μία κυβέρνηση ορκίζεται να είναι πιστή στο Σύνταγμα της Ελλάδας. Σε αυτό που διαμορφώθηκε έτσι μετά από αγώνες και εξεγέρσεις των Ελλήνων. Η ελληνική ιστορία αναφέρεται σε αυτά τα γεγονότα εκτενώς. Η οδός 3η Σεπτεμβρίου, στην Ομόνοια, στην Αθήνα, μας το θυμίζει.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να αγνοεί όλα τα άρθρα του Συντάγματος. Αν θεωρούσαμε τον Ευάγγελο Βενιζέλο προδότη των δημοκρατικών αξιών, αυτοί τον έχουν ξεπεράσει. Αυτός είναι ο λόγος που πλέον πολλοί δεν μιλούν για Κυβέρνηση Μητσοτάκη: Αναφέροντα σε καθεστώς Μητσοτάκη. Άμεση αναφορά σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Δεν θα ήταν υπερβολή αν πούμε ότι ούτε η χούντα δεν είχε φτάσει σε αυτά τα όρια. Αν μη τι άλλο, υπήρχαν σε αυτή κάποια σημεία πατριωτισμού. Σε αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένα.

Να φύγουν τα καθίκια

Το μόνο που δεν έχει κάνει αυτή η Κυβέρνηση είναι να κατεβάσει τα τανκς: Κωλύεται από τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν δεν υπήρχε αυτό το εμπόδιο ήδη θα είχε κάνει. Αυτός είναι ο λόγος που μιλάμε για εθνική προδοσία.

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;

Δεν μπορούμε να βρούμε άλλη λύση από τον εκδιωγμό αυτής της Κυβέρνησης. Στα άρθρα που θα ακολουθήσουν θα αναλύσουμε αυτές τις καταστάσεις. Θα δούμε, όμως, και την πολιτική κατάσταση της αντιπολίτευσης. Κάθε άλλο από ελπίδα και αυτή δεν δίνει στον ελληνικό λαό.

«Να φύγουν τα καθίκια: έχουμε

να κάνουμε με ανάλγητους ανθρώπους.»

Οι εκλογικές μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης της ΝΔ είναι απλές: θα κάνει πρόωρες εκλογές. Ξέρει ότι θα βγει πρώτο ή δεύτερο κόμμα με μικρή διαφορά από το πρώτο. Τότε θα γίνει το εξής: Αν βγει πρώτο κόμμα θα προκηρύξει άμεσα εκλογές που θα γίνουν με το εκλογικό σύστημα που η ίδια έχει σχεδιάσει και ψηφίσει. Αν βγει δεύτερο κόμμα θα προκαλέσει ασυμφωνία στις διερευνήσεις που θα πάρει από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έτσι θα επιβληθεί υπηρεσιακή Κυβέρνηση και θα προκηρυχθούν εκλογές πάλι με το εκλογικό σύστημα που αυτή έχει ψηφίσει.

Η μόνη λύση είναι να πάρει τέτοιο ποσοστό που να μην είναι ρυθμιστικός παράγοντας. Αλλιώς υπάρχει πιθανότητα να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο.

ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ: ΤΟ ΚΟΜΜΑ

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το κυβερνητικό σχήμα, το καθεστώς Μητσοτάκη, δεν αξίζει στο κόμμα της ΝΔ. Οι προκάτοχοί του, εκτός από τον πατέρα του, είχαν κάποιο ήθος. Είχαν στοιχεία ανθρωπιάς. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ανάλγητους ανθρώπους. Με υπουργούς και στελέχη που δεν σκέφτονται ούτε μια στιγμή τον συνάνθρωπό τους.

Στα άρθρα που ακολουθούν θα αναλύσουμε τις δομές του καθεστώτος Μητσοτάκη. Παρασυρόμενοι και εμείς από το πρόωρο προεκλογικό κλίμα θα σχηματίσουμε την πραγματική εικόνα της κυβέρνησης της ΝΔ. Θα δείξουμε ποια είναι η δομή αυτού του καθεστώτος. Ας είναι αυτά τα άρθρα ένας προβληματισμός για τον αναγνώστη τους. Ας είναι μια αφορμή για να σχηματίσει την άποψή του και να υπολογίσει που θα πάει η ψήφος του. Η αξιωματική αντιπολίτευση θα έπρεπε να κάνει εδώ και καιρό ανένδοτο αγώνα, όπως είχε γίνει τη δεκαετία του 1960 από τον Γεώργιο Παπανδρέου.

 

Διαβάστε τα άρθρα για την πολιτική

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved