Οι Εβραίοι στην Γερμανία

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η ΑΡΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Οι Εβραίοι στην Γερμανία: γράφει ο Γιάννης Πετρόπουλος

Οι Εβραίοι που δούλευαν και απολύθηκαν από το γερμανικό δημόσιο ήταν λίγοι. Φυσικά η ναζιστική προπαγάνδα είχε παρουσιάσει την κατάσταση διαφορετικά.

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Το 46% των Εβραίων ήταν αυτόνομοι. Είχαν μια επιχειρηματική δραστηριότητα την οποία ο ναζισμός την χτύπησε με δυο τρόπους: Το κλείσιμο, ή την αριανοποίηση. Δηλαδή το πέρασμα της επιχείρησης σε μη εβραϊκά χέρια. Η αριανοποίηση εφαρμόστηκε με δυο τρόπους: Από 1/1/1933-30/11/1938 ο Εβραίος «εθελοντικά» παραχωρούσε την επιχείρηση του στον Γερμανό αγοραστή. Μετά τον Νοέμβριο του 1938  το γερμανικό κράτος υποχρέωνε τον Εβραίο να την πουλήσει.

Στην λεγόμενη «εθελοντική» φάση, η ζωή των επιχειρήσεων γινόταν τόσο δύσκολη ώστε έπεφτε η αξία τους. Επίσης εκφόβιζαν τους Εβραίους για να τις πουλήσουν. Αυτοί οι δύο στόχοι επιτυγχάνονταν με το οργανωμένο μποϋκοτάζ. Το μποϋκοτάζ το οργάνωσε το ναζιστικό κόμμα. Στόχος ήταν να χαθεί η πελατεία, και οι προμηθευτές να μην εφοδιάζουν με πρώτη ύλη τις επιχειρήσεις.

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

Όμως τα πράγματα δεν ήταν απλά. Οι ναζί ήθελαν να ξεπουληθούν οι εβραϊκές επιχειρήσεις χωρίς να κλείσουν. Γιατί τα αλυσιδωτά λουκέτα θα δημιουργούσαν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Ποιος ήταν στην πρώτη γραμμή της αριανοποίησης της οικονομίας; Μα φυσικά οι τράπεζες.

«Οι Εβραίοι στην Γερμανία: ο Εβραίος πωλητής

βρισκόταν μπροστά σε ένα μόνο αγοραστή.»

 Αυτές έπαιζαν το ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στον αγοραστή και τον πωλητή. Οι ίδιες τράπεζες αντιλαμβάνονται το 1938 ότι ενώ υπάρχουν πολλές εβραϊκές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν γερμανοί αγοραστές. Επίσης ορισμένες γερμανικές επιχειρήσεις αντέχουν.

Έτσι αποφασίζεται η πτώση της αξίας αυτών των επιχειρήσεων ώστε αυτές να αγοραστούν από τους λιγότερο ευκατάστατους Γερμανούς.

Οι Εβραίοι στην Γερμανία

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ

Για να πέσει η αξία των επιχειρήσεων καταργήθηκαν οι πλειστηριασμοί. Ο Εβραίος πωλητής βρισκόταν μπροστά σε ένα μόνο αγοραστή.

Από τις 26/4/1938 όλες οι αγοραπωλησίες έπρεπε να είχαν την έγκριση του υπουργείου το οποίο χαμήλωνε και άλλο την τιμή πώλησης υπέρ του Γερμανού αγοραστή.

Επειδή οι ναζί δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο στις 12/11/1938 διατάζουν όλους τους Εβραίους να κλείσουν τα μαγαζιά τους έως τις 31/12/1938.

Φυσικά οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να πουλήσουν οι ίδιοι τα προϊόντα τους. Οι ναζί όριζαν την τιμή πώλησης των προϊόντων. Όμως οι Εβραίοι διέθεταν κάποια περιουσιακά στοιχεία ακόμα. Το επόμενο βήμα των ναζί ήταν αυτό που απέμεινε στους Εβραίους: Η ζωή τους.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved