ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ;
Αυτό το κείμενο δε συνίσταται σ’αυτούς που αισθάνονται υπερπατριώτες, σ’αυτούς που αισθάνονται απειλή απ’τους ξένους, σε όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Ξένιος Δίας. Καλύτερα να μη συγχυστούν και χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Έχουμε γίνει μάρτυρες τον τελευταίο καιρό μίας απέλπιδας πορείας των κυνηγημένων ανθρώπων προς την αναζήτηση μίας νέας πατρίδας. Πρόσφυγες. Όπως και να το πεις, σε διάφορες γλώσσες, η ουσία είναι η ίδια. Οι άνθρωποι, ολόκληρες οικογένειες πολλές φορές, φεύγουν για να γλυτώσουν, ψάχνοντας μία νέα πατρίδα, η οποία δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δική τους πραγματική πατρίδα. Γιατί; Είναι άτολμοι; Είναι προδότες; Είναι άχρηστοι;
Και όμως. Είναι τόσο ανίκανοι όσο ήταν οι Μικρασιάτες πρόγονοί μας, όσο καθυστερημένοι ήταν οι Πόντιοι που μετοίκησαν σε διαφορετικές περιοχές, χάνοντας την ίδια την ταυτότητά τους, χωρίς να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν την ίδια τη ζωή τους. Αν αυτά δεν είναι αλήθεια και, αντίθετα, είναι μαλακίες τότε περισσότερο μαλακίες είναι αυτοί οι χαρακτηρισμοί που έχουν ειπωθεί από διάφορους που αισθάνονται πιο Έλληνες από εμάς, που δεχόμαστε να φιλοξενήσουμε, να συζήσουμε με αυτούς τους πρόσφυγες που έχουν δεχτεί διάφορους χαρακτηρισμούς από διάφορους, οι περισσότεροι προσβλητικοί.
Αποδεικνύεται ότι ανθέλληνες είναι αυτοί οι ίδιοι που έχουν τυφλωθεί απ’το πάθος και μισούν όσους έχουν διαφορετική ταυτότητα απ’τη δικιά τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτε απ’αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση, τα οποία είναι τα ελάχιστα απ’ότι υπάρχει στην πραγματικότητα. Δεν μπορούν να συγκινηθούν έστω και λίγο αφού ο ψυχικός τους κόσμος έχει θωρακισθεί και η απανθρωπιά είναι το πετσί τους. Ξεχνούν την κατάσταση των προγόνων τους και, ουσιαστικά, είναι προσβλητικοί και γι’αυτούς τους ίδιους.
Ποιος είναι ο λόγος που αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεταλλαχθεί σε ανθρωποειδή; Σ’αυτή την ερώτηση θα απαντήσουμε σ’άλλο σημείωμά μας, προσπαθώντας να ψυχογραφήσουμε αυτή τη μετάλλαξη. Εδώ ας μείνουμε σε μία συνοπτική ανάλυση των αιτιών αυτής της κατάστασης. Ας δούμε ποιοι οπλίζουν το στρατό του ισλαμικού «κράτους», για αρχή. Θα διακρίνουμε τον οπλισμό των αμερικάνικων, γερμανικών και γαλλικών εργοστασίων οπλισμού. Επίσης θα μπορέσουμε να διακρίνουμε το παιχνίδι του μαύρου χρυσού, το πετρέλαιο που βρίσκεται στις περιοχές της Συρίας, του Ιράν και του Ιράκ, όπως επίσης τον έλεγχο της περιοχής, από στρατηγικής σημασίας, κατά συνέπεια το πρόβλημα είναι πολιτικό και μάλιστα διεθνές. Η λύση του είναι λοιπόν πολιτικό και μάλιστα διεθνές, αρά η οποιαδήποτε ανθρωπιστική βοήθεια δε δίνει παρά μια προσωρινή λύση στο θέμα. Θα δούμε όμως σε ποιο ψυχολογικό πεδίο βασίζεται η εδραίωση αυτής της αντίληψης.
Γιάννης Φραγκούλης