Επανάσταση του 1821

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ

Επανάσταση του 1821: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Σήμερα είναι η επέτειος για τη επανάσταση του 1821. Το ελληνικό κράτος, αρκετά χρόνια αφού απελευθερώθηκε η Ελλάδα από τους Οθωμανούς, επέλεξε αυτή την ημέρα για να εορτάζεται η επέτειος για την επανάσταση. Γιατί όμως; Είναι αυτή η ημερομηνία που κηρύχθηκε η επανάσταση; Έχουν περάσει 200 χρόνια από αυτή την ημερομηνία και μόλις τα τελευταία χρόνια διερευνάται επιστημονικά από τους ιστορικούς η «υπόθεση του 1821».

Επανάσταση του 1821: Το αφήγημα

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το αφήγημα βόλευε και βολεύει την εξουσία που έχει η αστική τάξη. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν όλο και περισσότερο οι αναλύσεις των ιστορικών σχετικά με το θέμα, με την επανάσταση του 1821. Αυτό το αφήγημα έχει να κάνει με το τρίπτυχο «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια».

Η θρησκεία υποστηρίζει την έννοια της πατρίδας που θέλει η αστική τάξη που κυβερνούσε και κυβερνά την χώρα. Η επιλογή του βασιλιά ήταν με την ευλογία του θεού, στην βυζαντινή αυτοκρατορία, την Ανατολική Ρώμη, όπως ήταν η πρώτη ονομασία της. Η εκλογή του κυβερνήτη είναι και αυτή με την ευλογία του θεού. Η επανάσταση του 1821 δεν θα μπορούσε να μην είχε γίνει με την ευλογία του θεού.

Είναι αλήθεια ότι η Φιλική Εταιρεία είχε αναφερθεί στην ευλογία του θεού, αν και ήταν μια ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρονταν περισσότερο για την επανάσταση του λαού και πολύ λιγότερο για την ευλογία της εκκλησίας. Ήξεραν όμως πολύ καλά ότι ο λαός θα πίστευε σε μια ενέργεια επαναστατική αν είχε σχέση με το θεϊκό στοιχείο.

Επανάσταση του 1821: Η πραγματική επανάσταση

Στο πόνημα του Γιάννη Σκαρίμπα αναφέρεται ότι η επανάσταση του 1821 δεν πέτυχε επειδή οι Έλληνες είχαν επαναστατήσει ενάντια και στην εξουσία αυτών που καρπώνονταν τους φόρους, αυτοί όμως εξάσκησαν, κατόπιν, την εξουσία και την εξασκούν μέχρι σήμερα.

Επανάσταση του 1821

Στις 21 Μαρτίου 1821 έγινε η εξέγερση στην Πάτρα. Οι Οθωμανοί, με την συνεργασία προυχόντων και ιεραρχών, κατέλαβαν την πόλη και την κατέστρεψαν. Στις 23 Μαρτίου 1821 επαναστάτησε η Καλαμάτα και κηρύχθηκε η επανάσταση στον ναό της Υπαπαντής.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν ευλόγησε, ως ιεράρχης, τα άρματα των Ελλήνων, αλλά αποκήρυξε την επανάσταση, όπως αναφέρεται στα απομνημονεύματά του. Όμως στις 25 Μαρτίου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και έτσι η επανάσταση του 1821 θα έπαιρνε διαφορετική έννοια. Ας δούμε, λοιπόν, τι σημαίνει «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» για να δούμε ποιο είναι το αφήγημα που ήθελαν να δημιουργήσουν οι έχοντες την εξουσία.

Επανάσταση του 1821: Ο χαρακτήρας της

Γιατί όμως να τα ερευνούμε όλα αυτά; Η απάντηση είναι ότι έχει τεράστια σημασία για την ζωή, για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού ποια ήταν η επανάσταση. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε αυτό που υποσυνείδητα περνάει στον Έλληνα και πως διαμορφώνει την συνείδησή του.

Στην πραγματικότητα, όπως αναφέρουν οι πρόσφατες ιστορικές έρευνες, εδώ και μερικές δεκαετίες, η επανάσταση του 1821 είχε δύο στοιχεία: Το πρώτο ήταν εθνικοαπελευθερωτικό, το δεύτερο ήταν ταξικό.

Έγινε για να απελευθερωθεί η Ελλάδα από τον οθωμανικό ζυγό. Έγινε, επίσης, για να εκδιωχθούν αυτοί που λήστευαν τους Έλληνες υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επίσης η ελληνική αστική τάξη ήθελε να αναλάβει την εξουσία στο ελληνικό έθνος. Αυτοί που καταπίεζαν τους Έλληνες ήταν οι κοτζαμπάσηδες και οι ιεράρχες. Αλλά, αυτοί επανήλθαν γρήγορα στην εξουσία. Επανερχόμαστε έτσι στην θεώρηση του Γιάννη Σκαρίμπα.

Επανάσταση του 1821: Η συνέχεια του αφηγήματος

Η ιδεολογική συσχέτιση της θρησκείας με την επανάσταση του 1821 είχε σκοπό την διαιώνιση του κράτους που θα καταπιέζει, θα ληστεύει και θα εξουσιάζει τον ελληνικό λαό στο διηνεκές, έχοντας τον αόριστο χρόνο που έχει η έννοια της θρησκείας.

Αν δούμε ποιοι είχαν την εξουσία αφού οι Έλληνες απελευθερώθηκαν, τότε θα καταλάβουμε ότι η βασανιστική, για τον λαό, εξουσία είναι ίδια όλα αυτά τα χρόνια, με ελάχιστα διαλλείματα. Αν κάποιος βρει το γενεαλογικό δέντρο των κυβερνώντων θα καταλάβει ότι αυτά που γράφουμε είναι αληθή.

Για να υπάρξει μια αλλαγή στην ελληνική κοινωνία είναι απαραίτητο να γκρεμιστούν τα μυθεύματα και τα σύμβολα που διαιωνίζουν μια εξουσία που σκοπό της έχει την διατήρηση των μηχανισμών του καπιταλιστικού, πλέον, κράτους στην Ελλάδα. Ένα από αυτά είναι η συσχέτιση της θρησκείας με την επανάσταση του 1821. Αν αυτή βόλευε τότε, στις πρώτες στιγμές της, τώρα είναι τροχοπέδη στην όποια πραγματική εξέλιξη της κοινωνίας.

 

Διαβάστε τα άρθρα που αναφέρονται στην ιστορία

Θεώρηση για το 1821

Οι παιδουπόλεις της Φρειδερίκης

Ο κόκκινος δάσκαλος



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved