Σαλαμίνα

ΣΑΛΑΜΙΝΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

και ο τάφος του Καραϊσκάκη

Σαλαμίνα: γράφει ο Δημήτρης Βασιλείου

Ο Ναός του Αγ. Δημητρίου είναι η πρώτη ενορία του νησιού. Ήταν ο Μητροπολιτικός Ναός μέχρι το 1935. Ο πρώτος ναός του Αγ. Δημητρίου φτιάχτηκε το 1695 και λειτούργησε έως το 1805. Ο ναός αυτός ήταν μικρός και από ευτελή υλικά. Για τις ανάγκες της τότε εποχής έπρεπε να φτιαχτεί μεγαλύτερος ναός. Ο νέος ναός εγκαινιάστηκε την 1η Μαρτίου του 1806 και είναι ρυθμού: καμαροσκέπαστης βασιλικής με τρούλο.

Σαλαμίνα: Η επέκταση

Το 1874, λόγω των αυξημένων ενοριακών αναγκών, επεκτάθηκε ο ναός προς τα δυτικά και προστέθηκε το καμπαναριό. Το δεξί κλίτος του ναού, αφιερωμένο στον Άγιο Ραφαήλ, είναι κτίσμα του 1973.

Μέσα στο ναό βρίσκονται έργα του Τήνιου γλυπτή Ιωάννη Χαλεπά, ο Δεσποτικός Θρόνος, Άμβωνας και Προσκυνητάρι. Το τέμπλο του ναού καθώς οι δύο αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, που βρίσκονται τοποθετημένες μέσα σε κορνίζες, στο κεντρικό κλίτος του ναού, είναι αγιογραφημένα από τον μεγάλο νεοέλληνα και Σαλαμίνιο ζωγράφο, της σχολής Μονάχου, τον Πολυχρόνη Λεμπέση. Επίσης στον ναό υπάρχουν εικόνες του Δημητρίου Π. Ανδριανού και του Ιωάννη Αθανασίου.

Σαλαμίνα: Η ιστορία

Βέβαια το ιστορικότερο κομμάτι του ναού είναι ο τάφος του οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821 Γεωργίου Καραΐσκάκη. Ο Καραϊσκάκης όταν τραυματίστηκε στο Φάληρο ζήτησε να τον πάνε στην Κούλουρη, στον Άη Δημήτρη που τον είχε προστάτη για να τον γιατρέψει.

Στην πορεία προς το νησί η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και ζήτησε να ταφεί στον Άη Δημήτρη. Ο Καραϊσκάκης ξεψύχησε μέσα στο πλοίο (23/4/1827).

Έτσι στο λιμάνι των Αμπελακίων έφτασε η σωρός του, την οποία πήγαν στο σπίτι του Αναγνώστη Βιρβίλη, φιλικού, οπλαρχηγού και συναγωνιστή του Καραΐσκάκη, που βρισκόταν κοντά στο ναό του Αγίου Δημητρίου. Στην συνέχεια η σωρός μεταφέρθηκε στον ναό όπου έγινε η εξόδιος ακολουθία και η ταφή.

Σαλαμίνα

Σαλαμίνα: Η ανακομιδή

Το 1835, με βασιλικό διατάγματα του Όθωνα έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του. Το μεγαλύτερο μέρος των οστών του, πήγε στο Φάληρο όπου τοποθετήθηκαν σε μνημείο μαζί με τα οστά άλλων συναγωνιστών του και ένα μέρος των οστών έμεινε στον Άγιο Δημήτριο.

Το 1996 απεκαλύφθει ο τάφος κατόπιν ενεργειών του τότε Δημάρχου Αθανασίου Μακρή και του εκκλησιαστικού συμβουλίου. Στην αυλή του ναού υπάρχει η προτομή του αγωνιστή.

Επίσης μέσα στο ναό και στο μαρμάρινο προσκυνητάρι υπάρχουν δύο ασημένιες εικόνες του Αγίου Δημητρίου. Η μία είναι αφιέρωμα του Γεωργίου Καραΐσκάκη και η άλλη του Γιωργάκη Μάθεση, Σαλαμίνιου οπλαρχηγού και κτήτορα του ναού.

 

Διαβάστε τα άρθρα που αναφέρονται στην ιστορία

Η ιστορία του 1821

Ένοχες οικογένειες

Οι παιδουπόλεις της Φρειδερίκης

Θολός βυθός


Tagged:


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved