ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΡΟΛΩΝ ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Σύγχρονη εκπαίδευση: γράφει ο Γιάννης Γιαννόπουλος
Υπό το πρίσμα των παρατηρούμενων λαϊκιστικών τάσεων, της πόλωσης και της ριζοσπαστικοποίησης στην Ευρώπη γράφεται αυτή η μελέτη. Αποφασίσαμε να καταστήσουμε κατανοητό τον τρόπο των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στην Ευρώπη.
Αυτές οι δραστηριότητες αποτρέπουν τα αρνητικά αποτελέσματά τους, δηλαδή την ανάκληση της αύξησης της αποδοχής της βίας στη δημόσια σφαίρα. Για να το πετύχουμε αυτό αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε, να δοκιμάσουμε και να προσαρμόσουμε τη μεθοδολογία των εκπαιδευτικών Παιχνιδιών Ρόλων Ζωντανής Δράσης (ΠΡΖΔ).
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΑΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
Τα παιχνίδια αυτά απευθύνονται σε διάφορα στάδια της διαδικασίας ριζοσπαστικοποίησης των νέων. Η απόφαση ήταν να θεωρηθεί η ριζοσπαστικοποίηση ως ουδέτερο φαινόμενο. Περιέχει στάσεις οικείες στους ενεργούς πολίτες: Αποφασιστικότητα, ενεργητικότητα και επιμονή για την αλλαγή της πραγματικότητας ενός άδικου status quo.
Σε ορισμένες συνθήκες, αυτή η αποφασιστικότητα μπορεί ωστόσο να αποτελέσει γόνιμο έδαφος για ακραίες ιδέες. Αυτές εξελίσσονται στην αποδοχή της βίας, ως δικαιολογία για έναν ευρύτερο σκοπό. Σε αυτό το πλαίσιο, η μεθοδολογία εκπαίδευσης Παιχνιδιών Ρόλων Ζωντανής Δράσης (ΠΡΖΔ) μπορεί να κάνει πολλά καλά για την πρόληψη. Επίσης και για την αντιμετώπιση της διαδικασίας ριζοσπαστικοποίησης, των ριζικών φαινομένων, και των αποτελεσμάτων της.
«Σύγχρονη εκπαίδευση: Η μέθοδος εμφανίστηκε το 1970 ως μια διασταύρωση μεταξύ ενός αυτοσχεδιαστικού δράματος και ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού ρόλων ενός χαρακτήρα.»
Καλείστε να εξερευνήσετε τα βασικά στοιχεία της μεθοδολογίας και να εμπνευστείτε με έτοιμα σενάρια των εκπαιδευτικών παιχνιδιών ΠΡΖΔ.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΑΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ
Το πρώτο κεφάλαιο αφορά τη μελέτη της ριζοσπαστικοποίησης. Αντιμετωπίζονται διάφορες στιγμές της διαδικασίας ριζοσπαστικοποίησης μεταξύ των νέων. Ο γενικός στόχος της πρόληψης της βίας, θεωρώντας τη ριζοσπαστικοποίηση ως ουσιαστικά ουδέτερο φαινόμενο. Διερεύνηση των διαφόρων προσεγγίσεων ζωής και βίωση των συνεπειών της εφαρμογής των πεποιθήσεων.
Το δεύτερο κεφάλαιο μιλά για τα εκπαιδευτικά ΠΡΖΔ που μπορούν να αναλυθούν ως μια εκπαιδευτική μέθοδος βασισμένη στο παιχνίδι ρόλων, την υποκριτική και το πείραμα, στην οποία οι κλασικές μέθοδοι αξιολόγησης είναι επαναπροσδιορισμένες. Η μέθοδος εμφανίστηκε το 1970 ως μια διασταύρωση μεταξύ ενός αυτοσχεδιαστικού δράματος και ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού ρόλων ενός χαρακτήρα σε ένα σενάριο φανταστικών ή ιστορικών γεγονότων.
Το τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται στο τι συνιστά αυτή τη μέθοδο. Αυτό αμφισβητείται και συζητείται από παίκτες και σχεδιαστές για περισσότερο από μισό αιώνα. Το ίδιο ισχύει και για την προέλευσή της. Ορισμένοι παίκτες ισχυρίζονται ότι έχει αναπτυχθεί από τα επιτραπέζια RPG όπως το Dungeons και Dragons. Άλλοι ότι έχει τις ρίζες της στην Commedia Dell’arte , την ιστορική αναπαράσταση, τις στρατιωτικές προσομοιώσεις, το αυτοσχεδιαστικό θέατρο ή άλλες μορφές διαδραστικής αφήγησης.
Το τέταρτο κεφάλαιο περιγράφει ότι ο χαρακτήρας είναι μια φανταστική προσωπικότητα. Ξεχωριστή προσωπικότητα που διαμορφώνεται από τη δική του εμπειρία, ενσαρκωμένη από έναν παίκτη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Μια κοινή πρακτική για το σχεδιασμό χαρακτήρων είναι η προετοιμασία ενός φύλλου χαρακτήρα με: 1. Όνομα, 2. Βασικούς δείκτες ταυτότητας -έρωτας, φύλο, εθνικότητα, ηλικία, επάγγελμα, ένταξη σε φυλή/ομάδα, εθνικότητα κ.λπ. 3. Αφηγηματικοί δείκτες ταυτότητας: προσωπικότητα, ιστορική αναδρομή, κοινωνικοί ρόλοι, διασυνδέσεις και σχέσεις, κίνητρα και στόχοι, συγκεκριμένες ικανότητες στο παιχνίδι, μυστικά κ.λπ.
