ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΙΝ ΦΕΙΝ
Σιν Φέιν: γράφει ο Γιώργος Βερβέρης
Στη βόρεια Ιρλανδία σημειώθηκε σαρωτική νίκη ιστορικών διαστάσεων από το Σιν Φέιν. Στις τοπικές εκλογές στην βόρεια Ιρλανδία που ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι οπαδοί της ένωσης ολόκληρης της Ιρλανδίας, έκαναν την προεκλογική τους εκστρατεία χωρίς καμία ανοικτή αναφορά στην επιδίωξη τους για ένωση του Νότου με το Βορρά. Περιορίστηκαν σε πολιτικές ενάντια στο ψηλό κόστος ζωής και στο πρόβλημα της κατοικίας και του πληθωρισμού. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσουν 144 έδρες ( +39) έναντι των αγγλόφιλων του DUP που έμεινε αμετακίνητο στις 122.
ΣΙΝ ΦΕΪΝ: ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Οι δημοτικοί αυτοί σύμβουλοι εκλέγονται μέσα από ένα περίπλοκο εκλογικό σύστημα με λίστες. Ιδιαίτερη σημασία για την εκλογή αποτελεί η επιλογή των πρώτων ονομάτων του ψηφοδελτίου. Οι αγγλόφιλοι ύστερα από τις συνεχείς εκλογικές τους ήττες, επιμένουν να αρνούνται τη συμμετοχή τους στην τοπική βουλή. Με βάση την Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής που υπογράφτηκε πριν από 25 χρόνια η τοπική «πρωθυπουργία» θα αναληφθεί από το Σιν Φέιν που έχει πλειοψηφήσει. Αυτό επιδιώκει να αποσπαστεί η Βόρεια Ιρλανδία (πρωτεύουσα το Μπέλφαστ) από την αγγλική διοίκηση (United Kingdom). Να ενωθεί με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας (Eire) με πρωτεύουσα το Δουβλίνο.
Οι Βρετανοί χρησιμοποιούν την ονομασία Ulster για τον Βορρά, η οποία όμως δεν έγινε ποτέ δεκτή ούτε από το Eire ούτε από το Σιν Φέιν. Δεν ανταποκρίνεται εδαφικά στα εδαφικά όρια των 6 επαρχιών που ανήκουν ακόμα στην Αγγλία. Το σλόγκαν είναι 26+6=1 . Tiocdah ar la. Erin go Bragh στα κέλτικα . Δηλαδή οι 26 επαρχίες (Νότος ) μαζί με τις 6 (Βορράς ) να είναι μια χώρα. Έρχεται η μέρα μας, Ιρλανδία για πάντα.
25 Χρόνια από την Συνθήκη της Μεγάλης Παρασκευής. Με αυτή τη Συνθήκη έλαβε τέλος μια περίοδος αιματοχυσίας στον ελεγχόμενο από την Αγγλία έδαφος του νησιού το οποίο επιλέχθηκε να κρατηθεί από τους Άγγλους όταν η Ιρλανδία κέρδισε την κολοβή της ανεξαρτησία τον Ιανουάριο του 1919. Η Αγγλία το διατήρησε στα πλαίσια του Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ) γιατί ήταν το πιο ανεπτυγμένο βιομηχανικά και εμπορικά. Επίσης είχε πλειοψηφία ομόθρησκων προτεσταντών πιστών στο βρετανικό στέμμα.
ΣΙΝ ΦΕΪΝ: ΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ
Οι καθολικοί ήταν και είναι κυρίως υπέρ της ανεξαρτησίας από την Αγγλία. Υπέρ της ένωσης όλου του νησιού. Ταραχές ξεσπούσαν διαρκώς και εντάθηκαν τη δεκαετία του ’60 (3000 νεκροί) . Ήταν σε αυτές που ο ΙΡΑ, δηλαδή ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός πρωτοστάτησε, με ένα σχέδιο κινητοποιήσεων. Καθώς και προστασίας του πληθυσμού από τις συνεχείς προβοκάτσιες των Άγγλων που ως γνωστόν είναι βιρτουόζοι σε αυτό.
Η αστυνομία, κυρίως ιρλανδική σύντομα αντικαταστάθηκε από τις ειδικές μονάδες του αγγλικού στρατού που δε δίστασε να πυροβολεί αμάχους στο ψαχνό. Ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός έχει ιστορικό τέτοιας φονικής αγγλικής καταστολής. Η δημοκρατία της Ιρλανδίας δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα για να στηρίξει, όπως γράφει και στο βιβλίο του ο Τζέρυ Ανταμς. Δημιουργήθηκε διεθνής κατακραυγή, καθώς και στήριξη από την αγγλική αριστερά και επίκληση να σταματήσει το ματοκύλισμα. (Βλέπε τη Bloody Sunday).
Μάλιστα συνδικάτα και αριστερά κατηγορούσαν στρατό , αστυνομία, και μυστικές υπηρεσίες ότι εκπαιδεύτηκαν σε μεθόδους βίαιης και φονικής καταστολής σε πραγματικές συνθήκες στο Όλστερ (Βόρεια Ιρλανδία). Τις μετέφεραν στην διάλυσης των απεργιών των ανθρακωρύχων και των εργαζομένων στο Τσέστελχαϊμ . Επίσης για τους φυλακισμένους του ΙΡΑ, δημιουργήθηκαν ιδιαίτερες συνθήκες εξοντωτικής κράτησης στις αγγλικές φυλακές που είχαν ως αντίδραση διαδηλώσεις συμπαράστασης σ ολόκληρο τον κόσμο και απεργίες πείνας μέχρι θανάτου.
ΣΙΝ ΦΕΪΝ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
Το Σιν Φέιν είναι η πολιτική πτέρυγα του IRA. Το ματοκύλισμα στον βορρά σταμάτησε με την υπογραφή της Good Friday Agreement το 1998* στο Μπέλφαστ. Κηρύχθηκε το τέλος της περιόδου των ταραχών -όπως ονομάστηκε. Θεσμοί όπως η τοπική βουλή Assembly του Stormont σχηματίστηκαν με συμμετοχή όλων των κομμάτων πλην του UDP. Αυτό την ενέκρινε αρκετά χρόνια αργότερα με την ιδιαίτερη συμφωνία του αγίου Ανδρέα. Ο επικεφαλής του Ιαν Πέισλυ ιερωμένος αλλά και αρχηγός των αγγλόφιλων παραστρατιωτικών αντιπάλων του ΙΡΑ συγκυβέρνησε ως πρώτος Υπουργός. Μαζί του μια προσωπικότητα του Σιν Φέιν ως δεύτερος, τον Μάρτιν Μακγκίνες. Το σημαντικότερο όμως που καθιερώθηκε ήταν η αποδυνάμωση και τελικά κατάργηση των συνόρων Βόρειας και Νότιας Ιρλανδίας.
Για παράδειγμα: Όταν κάποιος οδηγεί αντιλαμβάνεται ότι άλλαξε χώρα από τις τιμές στα βενζινάδικα: Από Ευρώ μετατρέπονται σε αγγλικές λίρες. Στη πυρκαγιά έρχεται η κοντινότερη πυροσβεστική. Σε ατύχημα το κοντινότερο ασθενοφόρο που σε οδηγεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Δηλαδή πλέον είναι σύνορα χαλαρά.
Τώρα όμως, δηλαδή μετά το Μπρέξιτ , από χαλαρά μεταμορφώθηκαν σε οικονομικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Ηνωμένου Βασίλειο. Απειλείται η επιστροφή και η νεκρανάσταση τους.
ΣΙΝ ΦΕΪΝ: Η ΠΡΑΞΕΝΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΜΠΡΕΞΙΤ
Η Βόρεια Ιρλανδία στο δημοψήφισμα για το Μπρέξιτ ψήφισε ΚΑΤΑ σε ποσοστό 56% . Δηλαδή εμφανίστηκε ότι πιο περίπλοκο μπορούσε να συμβεί. Σε καταργημένα σύνορα ορθώνονται νέα οικονομικά τείχη μεταξύ Λονδίνου και Βρυξελλών ως αποτέλεσμα της αποχώρησης από την ΕΕ. Αυτό όμως είχε θετικό αποτέλεσμα και συνόδεψε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που συμμετείχε το Σιν Φέιν. Με σύνθημα όχι στη φτωχοποίηση και στον πληθωρισμό της αγγλικής λίρας και υπέρ της λειτουργίας των οργάνων της αυτονομίας με αίτημα διορισμό υπουργών και πρώτου υπουργού κ.λπ. που θεσπίστηκαν, οι εκπρόσωποι του σάρωσαν.
Η πανιρλανδική πρόεδρος Μέρυ Λού Μακντόναλντ δήλωσε : Δώσαμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Να δουλέψουμε μέσα στα Συμβούλια για όλους. Να φτιάξουμε υπηρεσίες για όλους, στήριξη του πληθυσμού για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δημόσιες δαπάνες υπέρ της δημόσιας Υγείας. Η αντιπρόεδρος του Σιν Φέιν και εκλεγμένη για την θέση της πρώτης υπουργού στο Μπέλφαστ, Μισέλ Ο Νήλ δήλωσε: Οι πρωθυπουργοί της Αγγλίας και της Ιρλανδίας ως εγγυητές της συνθήκης της Μεγάλης Παρασκευής πρέπει να ανακηρύξουν τους εκλεγμένους και να λειτουργήσουν οι θεσμοί που καθιερώθηκαν πριν 25 χρόνια. Δηλαδή η διανομή της εξουσίας μεταξύ των οπαδών της παραμονής στο ΗΒ και της ένωσης με το Eire. Ο πολιτικός χάρτης αλλάζει σ ολόκληρο το νησί με πρωταγωνιστή το Σιν Φέιν.
ΣΙΝ ΦΕΪΝ: ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Δεν μπορεί να συνεχιστεί το μποϋκοτάζ του ενός κόμματος (UDP)**. Πρέπει επίσης να σημειωθεί, ότι η Μισέλ Ο Νήλ, με κομματική απόφαση , παραβρέθηκε στην στέψη του Καρόλου. Γεγονός που προκάλεσε πολύ σκληρή κριτική. Στο παρελθόν κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν αδιανόητο.
Τέλος οι οπαδοί του DUP αρνούνται να συμμετάσχουν στην ανακήρυξη των βουλευτών και να πάρουν μέρος ως δεύτεροι στην συγκρότηση της τοπικής κυβέρνησης. Επικαλούνται ότι η βρετανική κυβέρνηση μετά το Μπρέξιτ δεν έκανε καλή συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ζωή τους έχει γίνει δύσκολη.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα: Η Διακοινοτική Συμμαχία (+14) αυξήθηκε ενώ το άλλο αγγλόφιλο κόμμα UUP (-21) καθώς και το τοπικό εργατικό-σοσιαλδημοκρατικό (-20) μειώθηκαν. Στις εκλογές συμμετείχε και η πρώτη αφρικανικής καταγωγής σύμβουλος ενώ το κόμμα κατά των αμβλώσεων έχασε τις 2 έδρες που είχε και εξαφανίστηκε.
Κύριο χαρακτηριστικό των εκλογών είναι ότι οι αγγλόφιλοι είχαν μάθει να ζουν καλά. Τώρα με το Μπρεξιτ και τα εναλλασσόμενα σχέδια συμφωνιών μεταξύ ΕΕ και ΗΒ, χάνουν τα προνόμια που είχαν στο δημόσιο. Μαζί με την κρίση της οικονομίας βλέπουν να καταποντίζεται τόσο το εισόδημά τους όσο και η εμπιστοσύνη τους, στους παραδοσιακούς πολιτικού τους εκπρόσωπους.
Αντίθετα η επιρροή του Σιν Φέιν αυξάνεται όχι μόνο στο Μπέλφαστ αλλά και στο Δουβλίνο. Σε αυτό ήρθε δεύτερο στις τελευταίες εκλογές. Είναι πλέον το μεγαλύτερο κόμμα στο Νησί της Ιρλανδίας.
*Μία από τις σημαντικότερές πολιτικές πρωτοβουλίες του Τόνι Μπλέρ με την υποστήριξη του Μπίλ Κλίντον.
**Στην παραδοσιακή ορολογία της σύγκρουσης στην Βόρεια Ιρλανδία η διάκριση γινόταν μεταξύ καθολικών (republicans) που δεν αναγνωρίζουν τον νόμο της Αγγλίας, και προτεσταντών αγγλικανών (unionists) που πιστεύουν στο Στέμμα και στο ΗΒ. Σήμερα όμως που το Σιν Φέιν έχει κηρύξει την συμφιλίωση η ορολογία έχει αλλάξει. Στα μνημεία πεσόντων είναι χαρακτηριστικό ότι αναγράφονται όχι μόνον οι ιρλανδοί επαναστάτες που σκοτώθηκαν στις μάχες ή εκτελέστηκαν από τους Άγγλους, αλλά και οι ιρλανδοί που σκοτώθηκαν ενώ υπηρετούσαν στον αγγλικό στρατό.
