ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΕΝΝΥ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗ

PENNY & THE SWINGIN’ CATS

Ζητάμε να νιώσουμε πάλι γιατί κάπου το έχουμε ξεχάσει

Συνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου

Ας μιλήσουμε με κλισέ (γιατί καμιά φορά ξεχνάμε ότι τα κλισέ έγιναν κλισέ απλά και μόνο γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψεις κάτι). Παπούτσια με μπαρέτες, φορέματα σε γραμμή άλφα, κόκκινα κραγιόν, μουσικοί με κοστούμια, γραβάτες και καπέλα, bigbands, jazzstandards, κοκτέιλ και χορός. Πολύ ειδυλλιακή εικόνα. Και ταιριαστή με τα Χριστούγεννα που καταφθάνουν σε λιγότερο από μήνα. Και είναι απαραίτητη. Ειδικά μέσα στις δυσκολίες που βιώνουμε καθημερινά, η χαρά της μουσικής και του χορού είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. 

Μια τέτοια εικόνα θα δούμε και θα βιώσουμε την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στο COCTAIL BAR (επί της Πολυτεχνείου 17Α) με ελεύθερη είσοδο. Οι Penny & TheSwingin’ Catsθα βρίσκονται εκεί από τις 21:00 και μετά και θα παρουσιάσουν την παράσταση Μερικοί το προτιμούν ….ρετρό!, όπου «θα παρουσιάσουν ένα χαρμάνι απ’ όλα όσα τους συγκινούν και τους κάνουν να κινούνται ρυθμικά. Κάπως έτσι θα ανακατεύονται το Crazy Girl του Μίμη Πλέσσα με το I put a spell on you, και το δικό τους σούπερ single Εξωτικό χαρμάνι με τη Σκλάβα των Μουζάκη-Γιαννακόπουλου». Ο λόγος στην Πέννυ Μπαλτατζή:

Έστω ότι κάποιος δεν έχει ακούσει ποτέ τη μουσική σας. Πώς θα του την περιέγραφες και τι θα του έλεγες για τον πείσεις να σας ακούσει;

Θα του έλεγα ότι τα τραγούδια μας είναι όλα πραγματικές ιστορίες! Μπορεί να τρόμαζε λιγάκι, γιατί έχω γράψει για ένα φόνο πρόσφατα… οπότε μάλλον δεν θα ήταν καλή ιδέα να του πω κάτι τέτοιο… Χωρίς πλάκα θα του έλεγα ότι θα νιώσει αν έρθει! Θα νιώσει!

Για ποιο λόγο θεωρείς ότι η retro/ vintage/ swing μουσική έχει πάρει τα πάνω της τα τελευταία χρόνια;

Πέρα από την αναγέννηση του swing που έγινε στην Αμερική πριν 20 περίπου χρόνια, νομίζω ότι ο κόσμος ένιωσε την ανάγκη της νοσταλγίας και των συναισθημάτων. Ζητάμε να νιώσουμε πάλι, γιατί κάπου το έχουμε ξεχάσει, και αυτές οι μουσικές είναι γεμάτες μελωδίες και συναισθήματα… επαναστατικότητα, πάθος, δυναμικές, έντονα ηχοχρώματα, δυνατά ρυθμικά μοτίβα…

Ξεκινήσατε με διασκευές και πλέον έχετε και την πρώτη σας κυκλοφορία, το «Retro». Μίλησέ μου για τη δημιουργική διαδικασία πίσω από το ep.

Αυτή η δουλειά καθυστέρησε αρκετά, αλλά ήταν λόγω απειρίας και άγχους…Υπήρξαν δυο αποτυχημένες προσπάθειες… αλλά στην τρίτη το πετύχαμε… Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ όμορφη εμπειρία, όμως λόγω του άγχους της πρώτης φοράς δεν το απόλαυσα όσο θα μπορούσα… Νομίζω όλοι μας το ίδιο… Όμως ο δεύτερος -ολοκληρωμένος πια- δίσκος μας με όνομα Εξωτικό χαρμάνι γράφτηκε αβίαστα και πολύ εύκολα! Απήλαυσα τη διαδικασία τόσο εγώ όσο και οι άλλοι, που ήταν μεγάλη ανακούφιση για ό,τι είχε γίνει με τον προηγούμενο. Είναι μεγάλη η χαρά που έχουμε για τους δύο αυτούς δίσκους! Πριν από πέντε χρόνια δεν φανταζόμουν ότι θα έχω την ευκαιρία να μοιραστώ δικό μου υλικό και αυτό είναι η μεγαλύτερη ευτυχία! Η χαρά του μοιράσματος…

Τι σας άφησε η συνεργασία με τον Σαββόπουλο, τον Μαχαιρίτσα, τον Ζουγανέλη και τον Μπουλά στο «Γκαγκαντίν»;

Μεγάλη εμπειρία, μεγάλη τιμή, μεγάλο stage, διαφορετικό κοινό! Πολύ όμορφη συνεργασία, με στιγμές συγκίνησης, με στιγμές απογείωσης, με στιγμές αμηχανίας και με πολύ – πολύ γέλιο!

Θα προτιμούσες να είσαι μέρος της big band του Καμπ Κάλογουεϊ, του Κάουντ Μπέιζι ή του Άρτι Σω -και γιατί;

Εννοείται πως δεν μπορώ να επιλέξω… Σε όλες… Για τους ίδιους λόγους… Γιατί το αίσθημα θα ήταν μοναδικό, γιατί οι μουσικοί θα ήταν όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά ένα τεράστιο σχολείο. Γιατί θα ήταν το ομορφότερο μουσικό ταξίδι της ζωής μου!

To «Εξωτικό Χαρμάνι» θυμίζει έντονα τις δουλειές του Χιώτη με τη Μαίρη Λίντα. Ανήκουν στις επιρροές σου όντως; Ποιους άλλους Έλληνες δημιουργούς μπορεί κανείς να ακούσει στη μουσική σου;

Φυσικά και ανήκουν… Είχα από μικρή αυτά τα ακούσματα και τραγουδώ εδώ και χρόνια αυτές τις μουσικές. Νομίζω ότι έχω εμπνευστεί αρκετά από τους δημιουργούς της μπελ επόκ της Ελλάδας, οπότε όλο και κάτι θα βρείτε… δεν ξέρω ποιον συγκεκριμένα να αναφέρω γιατί αυτά είναι διάσπαρτα αποθηκευμένα μέσα μου και έτσι προκύπτει κ η επιρροή…

Και ας κλείσουμε με την κλασική ερώτηση: τι θα μας παρουσιάσετε στη Θεσσαλονίκη στις 7 του Δεκέμβρη;

Θα σας παρουσιάσουμε την παράστασή μας με όνομα Μερικοί το προτιμούν Ρετρό. Διάφοροι ήχοι μπλεγμένοι! Κομμάτια γνωστά σε όλους αλλά και κομμάτια από τους δυο μας δίσκους! Δε θα ήθελα να πω… καλό είναι να έρθετε και να ανακαλύψετε!



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved