Η αντίσταση των εκπαιδευτικών

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΣΤΗΝ ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών: γράφει ο Γιάννης Ιωαννίδης  

Οι ναζί εισέβαλαν στη Νορβηγία στις 9 Απριλίου 1940. Μέσα σε δύο μήνες, οι ναζί κατέστειλαν τη νορβηγική στρατιωτική αντίσταση και εγκατέστησαν μια κυβέρνηση-μαριονέτα. Οι Νορβηγοί αντέδρασαν στην κατοχή της χώρας τους τόσο μη βίαια όσο και βίαια. Λόγω της απρόκλητης επιθετικότητας που εξαπέλυσαν οι ναζί εναντίον τους, πολλοί Νορβηγοί θεώρησαν ότι όλες οι μορφές αντίστασης ήταν απολύτως νόμιμες. Ωστόσο, οι περισσότεροι θεώρησαν τη μη βίαιη αντίσταση ως τη μόνη πρακτική επιλογή, δεδομένης της τεράστιας στρατιωτικής υπεροχής των στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής.

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών: Τα σύμβολα

Αυτή η αντίσταση των εκπαιδευτικών επικεντρώθηκε στο ερώτημα πώς η Νορβηγία θα μπορούσε να διατηρήσει την πολιτιστική και εθνική της ταυτότητα κατά τη διάρκεια μιας κατοχής αόριστης διάρκειας. Ως εκ τούτου, ξεκίνησε σε μεγάλο βαθμό με ανθρώπους που φορούσαν καρφίτσες πέτου και άλλα σύμβολα νορβηγικής αλληλεγγύης. Ένα ιδιαίτερα δημοφιλές σύμβολο ήταν ο συνδετήρας, που σήμαινε «μείνετε ενωμένοι». Στα γενέθλια του βασιλιά, οι Νορβηγοί φορούσαν λουλούδια για να δείξουν την υποστήριξή τους στον εξόριστο βασιλιά τους. Καθώς οι κάτοχοί τους γίνονταν όλο και πιο σίγουροι για τον εαυτό τους στις διαμαρτυρίες τους, οι άνθρωποι πρόσθεταν στις καρφίτσες πέτου τους, έτσι ώστε τα σύμβολα να «μεγαλώνουν».

Αν και σε μεγάλο βαθμό επρόκειτο για μια μη βίαιη διαμαρτυρία, ορισμένοι άνθρωποι αντέδρασαν στο γεγονός ότι στρατιώτες άρπαζαν τις καρφίτσες τους τοποθετώντας αιχμηρές λεπίδες πίσω από την καρφίτσα για να βλάψουν όποιον προσπαθούσε να την αποσπάσει. Οι διαμαρτυρίες τροφοδοτήθηκαν από την παρουσία των ναζί και πολλές ενέργειες της κατοχικής κυβέρνησης, με επικεφαλής τον φασίστα «Υπουργό-Πρόεδρο», Vidkun Quisling, έναν Νορβηγό συνεργάτη, αύξησαν το μέγεθος της αντίστασης. Για παράδειγμα, η δημιουργία ενός υποχρεωτικού φασιστικού Μετώπου Νεολαίας οδήγησε τους επισκόπους της Κρατικής Εκκλησίας σε παραίτηση.

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών: Ο μετασχηματισμός

Η Υπεράσπιση της Εκπαίδευσης από τους Εκπαιδευτικούς θα πρέπει να κατανοηθεί ως μέρος αυτής της συνεχούς αντίστασης κατά του φασισμού, η οποία συνεχίστηκε μέχρι την απελευθέρωση της Νορβηγίας. Αν και αποτελεί αναμφισβήτητα το αποκορύφωμα της νορβηγικής μη βίαιης αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έπεσε στο κενό. Ο Quisling και οι ναζιστές υποστηρικτές του επιθυμούσαν να δημιουργήσουν ένα κορπορατικό κράτος, δηλαδή ένα κράτος όπου ολόκληρη η κοινωνία είναι προσανατολισμένη προς τους φασιστικούς στόχους. Όταν ο Quisling προσπάθησε να μετασχηματίσει το εκπαιδευτικό σύστημα για τον σκοπό αυτό, οι δάσκαλοι απάντησαν με την αντίσταση των εκπαιδευτικών, μια πολύ επιτυχημένη άμυνα.

Ο Quisling δημιούργησε μια νέα Νορβηγική Ένωση Δασκάλων, η οποία θα καθοδηγούνταν από τους Νορβηγούς καταιγιστές (δυνάμεις κατοχής). Απαίτησε από όλους τους δασκάλους να ενταχθούν σε αυτή στις 5 Φεβρουαρίου 1942. Σχεδόν αμέσως, μια υπόγεια ομάδα στο Όσλο έστειλε μια σύντομη δήλωση προς τους δασκάλους για να την αντιγράψουν και να την ταχυδρομήσουν στις αρχές, δηλώνοντας την άρνησή τους να συμμετάσχουν, με το όνομα και τη διεύθυνσή τους επικολλημένα. Αυτή η τακτική, η αντίσταση των εκπαιδευτικών, λειτούργησε καλύτερα στις αστικές περιοχές, όπου οι εκπαιδευτικοί μπόρεσαν να μάθουν εγκαίρως για το σχέδιο ώστε να συμμετάσχουν. Συμμετείχαν μεταξύ 8.000 και 10.000 από τους 12.000 εκπαιδευτικούς της Νορβηγίας.

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών: Ο πανικός της κυβέρνησης

Η δράση των δασκάλων προκάλεσε πανικό στην κυβέρνηση Quisling και διέταξε να κλείσουν τα σχολεία για ένα μήνα. Η απόφαση αυτή έστειλε τα παιδιά των σχολείων πίσω στα σπίτια τους σε μερικούς πολύ εκνευρισμένους γονείς, 200.000 από τους οποίους έγραψαν επιστολές διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση. Επιπλέον, οι δάσκαλοι συνέχισαν να κάνουν τα μαθήματά τους ιδιωτικά, αψηφώντας τις κυβερνητικές εντολές.

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών

Και πάλι, ο Quisling ξεπεράστηκε από τη νορβηγική αντίσταση των εκπαιδευτικών. Έτσι η κυβέρνηση κατοχής διέταξε τη σύλληψη και φυλάκιση περίπου 1.000 ανδρών εκπαιδευτικών. Οι υπόγειες οργανώσεις συνέχισαν να πληρώνουν τους μισθούς των φυλακισμένων δασκάλων, αφαιρώντας την οικονομική πίεση από τους φυλακισμένους και τους απεργούς δασκάλους. Ωστόσο, η Γκεστάπο χρησιμοποίησε απάνθρωπες τακτικές σε μια σχεδόν εντελώς ανεπιτυχή προσπάθεια να κάμψει τους δασκάλους. Οι φήμες σχετικά με την τύχη των κρατουμένων αύξησαν επίσης την πίεση στην εκστρατεία, αλλά οι δάσκαλοι άντεξαν.

Η αντίσταση των εκπαιδευτικών: Η ήττα της κυβέρνησης

Τον Απρίλιο η κυβέρνηση έστειλε 499 δασκάλους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στο Kirkenes, στην Αρκτική. Όταν διέρρευσε η είδηση αυτής της ενέργειας, πλήθη φοιτητών και αγροτών συγκεντρώθηκαν κατά μήκος των γραμμών για να τραγουδήσουν και να προσφέρουν φαγητό καθώς περνούσε το τρένο. Οι δάσκαλοι δημιούργησαν επίσης τις δικές τους χορωδίες και έδωσαν διαλέξεις προκειμένου να διατηρήσουν τη λογική τους και να περάσει η ώρα.

Περίπου ένα μήνα μετά την άφιξή τους στο Kirkenes, στα μέσα Μαΐου ήρθε η είδηση ότι το Τμήμα Εκκλησίας και Παιδείας της κατοχικής κυβέρνησης είχε παραιτηθεί από τη δημιουργία μιας φασιστικής οργάνωσης καθηγητών. Οι καθηγητές ζήτησαν να επιστρέψουν στα σχολεία τους, αλλά δεν έλαβαν απάντηση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο Kirkenes, ένας δάσκαλος πέθανε και αρκετοί τραυματίστηκαν από την καταναγκαστική εργασία. Ένας Γερμανός στρατιώτης έδειξε κρυφά στους δασκάλους πώς να φτιάχνουν κρεβάτια από άχυρο για να διευκολύνουν τις συνθήκες διαβίωσής τους.

Τελικά έγινε σαφές στον Quisling ότι ενώ ο χειμώνας πλησίαζε μπορούσε να αναγκάσει τους δασκάλους να συνθηκολογήσουν. Αν όχι, τότε ο ίδιος θα έχανε την όποια νομιμοποίηση του είχε απομείνει στα μάτια του πληθυσμού. Μέχρι τις 4 Νοεμβρίου 1942, οι δάσκαλοι είχαν όλοι επιστρέψει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Χάρη ίσως εξίσου στη νορβηγική υπερηφάνεια και τη φασιστική καταπίεση, ο λαός της Νορβηγίας είχε συσπειρωθεί σε ένα κίνημα αντίστασης των εκπαιδευτικών που υπερασπίστηκε με επιτυχία τα σχολεία από την ενσωμάτωση στο φασιστικό κράτος. Ο λαός θα συνέχιζε να δυσκολεύει τόσο πολύ τον Quisling, ώστε τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εντελώς την ιδέα του για το εταιρικό κράτος. Ο νορβηγικός πολιτισμός είχε υποστηριχθεί με επιτυχία κατά τη διάρκεια της κατοχής.

 

Διαβάστε τα άρθρα  που αφορούν στην ιστορία

Διαβάστε την κριτική της ταινίας που αναφέρεται σε αυτό το θέμα



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved