Τέμπη

ΤΕΜΠΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

με αφορμή την συνέντευξη Μητσοτάκη

Τέμπη: γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης

Αλιεύσαμε από το διαδίκτυο αυτό το κείμενο. Το διαδίκτυο είναι μια δεξαμενή πληροφοριών και, στα κοινωνικά δίκτυα, χάνονται μέσα στον ωκεανό των πληροφοριών. Πολλά από αυτά τα κείμενα είναι πηγή ερεθισμάτων, τροφή για σκέψη. Το παραθέτουμε αυτούσιο:

Τέμπη: Αλλαγή γραμμής;

Με τη σημερινή συνέντευξη ο πρωθυπουργός σφραγίζει την αλλαγή κυβερνητικής γραμμής για τα Τέμπη. Είναι η τέταρτη αλλαγή σε 20 μέρες. Από την πλήρη άρνηση κάθε κριτικής για τη διαχείριση της τραγωδίας, με τη συνέντευξη Μητσοτάκη στον Alpha περάσαμε στις πρώτες παραδοχές και την υποχώρηση.

Τις επόμενες μέρες η γραμμή της συνέντευξης μαζεύτηκε ξανά, επί το σκληρότερο, για να φτάσουμε σήμερα στη συνέντευξη της Καθημερινής όπου έχουμε τον πιο σκληρό κι επιθετικό Μητσοτάκη, σε γραμμή πλήρους άρνησης.

Τόσες πολλές αλλαγές γραμμής σε τόσο σύντομο διάστημα υπονομεύουν την αξιοπιστία του όποιου κυβερνητικού αφηγήματος και αναδεικνύουν την πολύ δυσχερή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Επιπλέον, συνιστούν ενδείξεις αποσταθεροποίησης του συστήματος εξουσίας.

Τέμπη: Ο πρώτος πυλώνας

Η νέα κυβερνητική γραμμή έχει δύο πυλώνες. Ο ένας είναι ο ισχυρισμός ότι αν αποδεχτεί η γνησιότητα του βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, καταρρίπτεται τόσο το σενάριο της μεταφοράς του παράνομου φορτίου όσο και η κατηγορία της συγκάλυψης.

Ο ισχυρισμός Μητσοτάκης αποτελεί βέβαια δημαγωγικό τέχνασμα. Σε ό,τι αφορά το φορτίο, απαντήσεις θα πάρουμε όταν διακριβωθεί η αιτία της έκρηξης. Σε ό,τι αφορά δε τη συγκάλυψη, αυτή δεν συνδέεται κατ’ ανάγκη με το φορτίο.

Μπορεί κάλλιστα να αποσκοπούσε στο να εκκαθαριστεί γρήγορα ο τόπος του εγκλήματος, εν όψει των εκλογών, ώστε να κλείσει άρον άρον το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, ο Μητσοτάκης σπεύδει να βγάλει πορίσματα και μάλιστα αυθαίρετα.

Τέμπη: Ο δεύτερος πυλώνας

Ο δεύτερος πυλώνας της κυβερνητικής γραμμής είναι ότι υπάρχει κίνδυνος αποσταθεροποίησης γιατί η υπόθεση των Τεμπών εργαλειοποιείται, προκειμένου να βληθούν οι θεσμοί.

Είναι ενδεικτικός ο τίτλος της συνέντευξης «κάποιοι θέλουν να μας οδηγήσουν σε ζούγκλα». Επί της ουσίας, ο Μητσοτάκης προσπαθεί να δημιουργήσει ένα «μέτωπο σταθερότητας, μετατρέποντας σε «μπαμπούλα» όσους καταγγέλλουν τη συγκάλυψη του εγκλήματος.

Τέμπη

Ποιος όμως δημιουργεί τη «ζούγκλα»; «Ζούγκλα» δεν είναι οι φοβερές «παραλείψεις» και οι απίστευτες καθυστερήσεις στη διερεύνηση της υπόθεσης των Τεμπών; «Ζούγκλα» δεν είναι ότι με κάθε ευκαιρία τα κυβερνητικά στελέχη (με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό) βγάζουν πορίσματα και μας ανακοινώνουν ότι η υπόθεση έκλεισε;

«Ζούγκλα» δεν είναι να καθυβρίζει ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός τους συγγενείς των θυμάτων; Αλλά πάνω απ’ όλα, δεν είναι «ζούγκλα» να μπαίνεις στο τρένο και να μην ξέρεις αν θα φτάσεις σπίτι σου;

Τέμπη: Οι διαρροές

Το κυβερνητικό στρατόπεδο θα οχυρωθεί πίσω από τη νέα γραμμή για τα Τέμπη, προκειμένου να σταματήσει τις συνεχείς διαρροές του.

Παράλληλα, θα επιχειρήσει να δημιουργήσει σύγχυση ώστε να δυσκολευτούν οι πολίτες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Την ώρα που θα καταγγέλλεται ότι με το μπάζωμα χάθηκαν πολύτιμα στοιχεία για την έρευνα, τα κυβερνητικά στελέχη θα απαντάνε: «τα βίντεο θα αποδεικνύουν ότι δεν έγινε συγκάλυψη».

Εννοείται ότι πρόκειται περί μη απάντησης, η οποία έχει στόχο τη δημιουργία επικοινωνιακού «θορύβου».

Τέμπη: Η πολιτική ουσία

Ακόμα όμως και αν προκληθεί τελικά επικοινωνιακή σύγχυση, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτό θα ευνοήσει την κυβέρνηση.

Με την κυβερνητική αξιοπιστία στο ναδίρ και την κοινωνική δυσαρέσκεια στο ζενίθ, το «δεν βγαίνει συμπέρασμα» μπορεί να μην σημαίνει ότι «η κυβέρνηση είναι αθώα», αλλά ότι «η κυβέρνηση μάς κρύβει την αλήθεια».

Το βασικό όμως πρόβλημα αφορά στην πολιτική ουσία της κυβερνητικής γραμμής. Δεν μπορείς να απαντάς με επικοινωνιακά τεχνάσματα στο λαϊκό αίτημα για αλήθεια και δικαιοσύνη. Οι επικοινωνιακές απαντήσεις όχι μόνο δεν πείθουν, αλλά ενδέχεται να εντείνουν την αγανάκτηση γιατί μπορεί να εκληφθούν ως εμπαιγμός.

Τα Τέμπη έχουν πάψει πλέον να είναι ένα ζήτημα του δημόσιου βίου, όπως όλα τα άλλα. Έχουν πυροδοτήσει μια μείζονα πολιτική και θεσμική κρίση που θίγει τον αξιακό πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας.

Το αίτημα για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη μπορεί να απαντηθεί μόνο με την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

 

Διαβάστε τα άρθρα πολιτικής ανάλυσης

Ο άλλος πατέρας

Δυστύχημα στα Τέμπη

Φαντασία ή γνώση

Ιάκωβος ο ψεύτης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved