ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ
Η σφαγή των παιδιών: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Εκείνη την ημέρα η νεαρή μητέρα με τον άντρα της ξεκίνησε για να επιστρέψει, να φτάσει σε ένα μέρος στην περιοχή του Ισραήλ που, τότε, ήταν υπό κατοχή. Στον δρόμο την έπιασαν οι πόνοι. Ήταν έτοιμη να γεννήσει. Σε μια σπηλιά ξεγέννησε και το μικρό παιδί είδε το φως από τα τεχνητά φώτα που έκαναν πιο εύκολη την περιποίηση του παιδιού.
Η σφαγή των παιδιών: Ο κίνδυνος
Όλα τα παιδιά είναι απειλή, αυτό ίσχυε για τον τοπικό κυβερνήτη. Η μόνη λύση ήταν να πεθάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά. Αυτό μαρτυρούν οι ιστορικοί της εποχής. Και αυτό έγινε. Το μικρό αγοράκι ήταν υποψήφιος νεκρός. Η μητέρα και ο πατέρας προσπαθούν να κάνουν τα πάντα για να ζήσει το παιδί τους
Τα χρόνια πέρασαν και τα βάσανα των κατοίκων της περιοχής δεν έχουν αλλάξει πολύ. Η κατάσταση παραμένει η ίδια. Αυτοί που πλήττονται και διώκονται αλλάζουν, όσον αφορά στην εθνικότητα, αλλά οι διώξεις και οι σφαγές των ανθρώπων έχουν το ίδιο μένος. Στο ίδιο μέρος η σφαγή αλλάζει μόνο τρόπο και πρωταγωνιστές. Τότε το σπαθί, μετά τα πυροβόλα όπλα, τα σύγχρονα πολεμικά μέσα.
Η σφαγή των παιδιών: Ο πόνος
Όταν κάποιος χάνει το παιδί του, όταν βλέπει τον γονιό ή τον αδελφό του να πεθαίνει, τότε η οδύνη είναι ανείπωτη. Ο θάνατος δεν είναι ένα γεγονός γιατί κανείς δεν έχει προλάβει να καταλάβει τι ακριβώς έχει συμβεί. Πρώτα θα πρέπει να κατανοηθεί αυτό που έχει γίνει, μετά να βιωθεί και μετά θα έρθει η οδύνη της απώλειας.
Όσο οι εποχές αλλάζουν οι σφαγές ήταν πιο βίαιες και πιο γρήγορες. Η οδύνη αλλάζει από εποχή σε εποχή. Η σφαγή των νηπίων ήταν μια οδυνηρή κατάσταση που βιώθηκε με σχετικά αργό ρυθμό. Οι πόλεμοι που ακολούθησαν, σε αυτό το μέρος της γης, ήταν συνέχεια πιο εξελιγμένοι. Ο εχθρός είχε εξελιχθεί και ο νικητής θα έπρεπε να είχε οπλική επάρκεια. Ποιος είναι όμως ο εχθρός;

Η σφαγή των παιδιών: Ο εχθρός
Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε ποιος είναι ο εχθρός. Η Ιστορία μας το διδάσκει. Τα παιδιά που ήθελαν να πάρουν κάποτε την εξουσία, οι άνθρωποι που ήθελαν να επιστρέψουν στα μητρώα εδάφη τους, οι κάτοικοι που μένουν εκεί και αντιστέκονται στους κατακτητές, οι κάτοικοι που θα πρέπει να εκτοπισθούν. Αλλάζουν τα πρόσωπα και ο τρόπος και όχι η πολιτική διαδικασία, ενώ όλο και πιο βάρβαρη είναι η πολιτική σκέψη που συνθέτει αυτή την πολιτική μηχανή.
Ο εχθρός δεν είναι ο μαχητής αλλά ο άοπλος που είναι το εύκολο θύμα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σαφώς και όχι. Αυτός που δεν έχει όπλο είναι το εύκολο θύμα. Ο στρατός επιδεικνύει την δύναμή του, την αποτελεσματικότητα των οπλικών τους συστημάτων. Ένα θέατρο του παραλόγου που δεν έχει τέλος, η τραγωδία δεν έχει λύση.
Η σφαγή των παιδιών: Ο λόγος
Το τραγικό, όπως εκφράζεται από την αρχαία τραγωδία, δεν μπορεί να παραλληλιστεί με αυτό το θέατρο. Ακόμα και το θέατρο του παραλόγου είναι ανίκανο να εξηγήσει αυτό που γίνεται. Το παράλογο είναι λίγο για να αποδώσει αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Ο ολοκληρωτισμός και ο φασισμός, στην σημερινή μας εποχή, πολλές φορές δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτό που γίνεται, σύμφωνα με την πολιτική θεωρία. Είναι πλέον καιρός να αλλάξουμε τα θεωρητικά μας εργαλεία για να καταλάβουμε τι γίνεται. Όμως αυτό θέλει χρόνο και αυτός δεν υπάρχει για να σώσουμε τις ζωές των αθώων ψυχών.
Θα πρέπει, με ότι έχουμε, να πολεμήσουμε για να σταματήσουμε την σφαγή. Στην συνέχεια, θα πρέπει να βρούμε τα θεωρητικά εργαλεία για να εξηγήσουμε τις ακριβώς έχει γίνει. Θα πρέπει να δράσουμε άμεσα! Θα πρέπει να σκεφτούμε πολιτικά και να ανατρέψουμε, παγκόσμια, αυτή την κατάσταση.
