ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Το αυτονόητο ακούγεται περίπλοκο στα αυτιά αυτών που υπηρετούν τη λογική της υποταγής στο χρηματοπιστωτικό σύστημα που θέλει να επιβάλλει ως σωστό το συνεχές χρέος της χώρας μας προς τρίτες χώρες. Ο λαός όμως έχει αγανακτήσει και πλέον εξετάζει την πραγματικότητα που ζει με πιο καθαρό τρόπο, με αποτέλεσμα να διορθώνει αντιλήψεις του παρελθόντος και να προσπαθεί να αλλάξει τις εκλογικές του προτιμήσεις. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα από πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή, μικρού καναλιού, που συγκλόνισε, ως μαρτυρία, το κοινό που την είδε στη μετάδοση και στην αναμετάδοσή της.

Ο λόγος για τον κ. Κώστα Χατζηδάκη, βουλευτή της Ν.Δ., υπουργό επί σειρά ετών, πρώην Γραμματέα της ΟΝΝΕΔ, δηλαδή έναν άνθρωπο που έχει ψηθεί στο «καμίνι» της Ν.Δ. και έχει διαμορφωθεί η προσωπικότητά του σε τέτοιο βαθμό που έχει διαβρωθεί η στοιχειώδης ανθρώπινη υπόστασή του. Ο δημοσιογράφος-συντονιστής ήταν ο Άκης Παυλόπουλος, στο πάνελ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω τα υπόλοιπα πρόσωπα, εκτός απ’τον κ. Κώστα Χατζηδάκη, ο οποίος είναι αναγνωρίσιμος, λόγω του ότι ήταν ευρωβουλευτής και είχε δείξει καλό πρόσωπο στον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο. Τι κρύβεται όμως πίσω απ’αυτή τη βιτρίνα; Αυτό θα το καταλάβει ο καθένας αν δει το συγκεκριμένο βίντεο απ’την εκπομπή που αναφέρουμε.

Γίνεται φανερό κατά πόσο ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο, κατά πόσο το πρόγραμμά τους είναι ανθρωποκεντρικό, τι θα ακολουθήσει μετά τις εκλογές. Αυτά μπορεί να τα καταλάβει κανείς εύκολα μόνο απ’την αντίδραση του κ. Χατζηδάκη, μετά απ’την παρέμβαση της τηλεθεάτριας. Το πιο ενδιαφέρον, γι’αυτά τα άτομα, είναι η διαδικασία παρά η υπηρεσία προς τον πολίτη, διότι αν αυτή η διαδικασία γίνει περίπλοκη και ακαταλαβίστικη, τότε θα φαίνεται ότι είναι αναγκαίοι για την καλή λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας.

 

Στην απέναντι όχθη έχουμε την αριστερά που, τουλάχιστον κάποιο μέρος της, προσπαθεί να δείξει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, να θέλει να μιλήσει απλά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Έλληνας και, το κυριότερο, να αποζητά την ενωμένη Αριστερά, ένα ζήτημα για το οποίο αγωνιζόμαστε εδώ και πολλές δεκαετίες. Δεν ξέρουμε τι θα βγει, αλλά μόνο η προσπάθεια και η δοκιμή αξίζει τον κόπο. Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ίσως θα μας οδηγήσει σε άλλους δρόμους.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved