Το ΠΑΜΕ μπροστά

ΤΟ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Το ΠΑΜΕ μπροστά: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Αυτό που ζήσαμε στην πορεία της 28ης Φεβρουαρίου 2024, στη Θεσσαλονίκη, έχει συμβεί και άλλες φορές. Το θέμα είναι να είναι το ΠΑΜΕ μπροστά στην πορεία. Όποιος έχει αντίθετη άποψη θα πρέπει ή να συμμορφωθεί ή να απειληθεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που αγωνιστές του ΠΑΜΕ χειροδίκησαν για να επιβάλλουν την άποψή τους.

ΤΟ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Η πορεία που έγινε την 28η Φεβρουαρίου 2024 ξεκίνησε πολύ καλά. Οι ομιλίες ήταν ουσιαστικές και έδωσαν παλμό. Τα Τέμπη, η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, το εργασιακό ήταν το κύριο θέμα της. Η πορεία κατευθύνθηκε προς την γωνία Εγνατίας και Αγ. Σοφίας. Θα έστριβε για να πιάσει την Τσιμισκή. Παράλληλα μια άλλη πορεία της ΑΔΕΔΥ και των εκπαιδευτικών βρισκόταν ήδη σε αυτή τη γωνία και είχε αρχίσει ήδη να στρίβει.

Το θέμα όμως ήταν να είναι το ΠΑΜΕ μπροστά. Αυτό απαίτησαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, αλλά οι της ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν να κάνουν όπισθεν. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ τότε επιτέθηκαν και απειλήθηκαν επεισόδια. Αναγκαστικά υποχώρησαν και στην κεφαλή ήταν ένα πανό για τα Τέμπη, η ΑΔΕΔΥ, ακολουθούσε η πορεία του ΠΑΜΕ και των σωματείων. 

Όταν η πορεία έφτασε στη Δωδεκανήσου, τότε έγινε δύο κομμάτια.  Η ΑΔΕΔΥ κατευθύνθηκε προς το σιδηροδρομικό σταθμό μέσω Αναγεννήσεως, οι του ΠΑΜΕ, που εγκλώβισαν τα εργατικά σωματεία, προς τον σιδηροδρομικό σταθμό μέσω Δωδεκανήσου και Μοναστηρίου.

Ακριβώς απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό συναντήθηκαν οι δύο πορείες. Οι του ΠΑΜΕ είχαν φτάσει πρώτοι. Δεν ήθελαν η ΑΔΕΔΥ να κατευθυνθεί πρώτη προς το Υπουργείο μέσω Μοναστηρίου και Διοικητηρίου. Απειλήθηκαν πάλι επεισόδια. Το θέμα ήταν να είναι το ΠΑΜΕ στην κεφαλή. Αν έφτανε πρώτη η ΑΔΕΔΥ τότε θα χανόταν η μάχη.

Το ΠΑΜΕ μπροστά

ΤΟ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: Η ΟΥΣΙΑ

Θα αναρωτηθεί κάποιος: ποια είναι η ουσία του θέματος; Ποιος είναι μπροστά στην πορεία ή αυτή να είναι μαζική; Για το ΠΑΜΕ προφανώς είναι το πρώτο. Για όλους τους άλλους είναι το δεύτερο. Σαφώς παιδιάστικη λογική. Αν και ένα παιδί 9 ετών αυτή τη λογική δεν την καταλαβαίνει. Το ΠΑΜΕ προφανώς, όσον αφορά στην αντίληψή του, είναι ακόμα στο νηπιαγωγείο ή στα προνήπια!

Για να επιβάλλει τη λογική που θέλει να είναι το ΠΑΜΕ μπροστά κάποιες φορές καταφεύγει σε χειροδικίες. Τραμπούκικες ενέργειες θα μου πείτε. Αν είναι του ΠΑΜΕ, τότε δεν είναι, σύμφωνα με τη λογική τους. Οι άλλοι είναι προβοκάτορες! Αυτή τη διάσπαση βλέπει η δεξιά και χαίρεται. Είναι πιο εύκολο να σπάσει το κίνημα αν αυτό είναι διασπασμένο.

Το καταπληκτικό είναι ότι ο γράφων αυτό το άρθρο έκανε παρατήρηση ως προς αυτή την ενέργεια ενός ταραξία του ΠΑΜΕ. Το αποτέλεσμα ήταν αυτός να επιτεθεί, να απειλήσει να με δείρει, να πάρει τη βιντεοκάμερα και, με τη βοήθεια ενός συντρόφου του, να σβήσει πλάνα. Όταν του είπα ότι κάνω ρεπορτάζ δεν το κατάλαβε. Ποια η διαφορά της καταστολής του ΠΑΜΕ από αυτή των ΜΑΤ; Καμία! (Αυτά θα τα δείτε στο βίντεο.)

Το ΠΑΜΕ μπροστά

ΤΟ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: Η ΑΠΩΛΕΙΑ

Το σοβαρό θέμα είναι ότι αυτή τραμπούκικη συμπεριφορά αποδυναμώνει το κίνημα  που προσπαθεί να βρεθεί απέναντι στην πολιτική του καθεστώτος του Μητσοτάκη. Να αποτρέψει την διάλυση των κοινωνικών δομών και των ζωών μας. Ο εχθρός μας είναι το καθεστώς Μητσοτάκη και όχι οι συναγωνιστές μας. Αυτές οι διασπάσεις βοηθούν τον Μητσοτάκη να περνά αυτά που θέλει.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτή η συμπεριφορά του ΠΑΜΕ είναι συντηρητική κα βοηθά τη δεξιά παράταξη. Δεν είναι το θέμα που θα είναι το ΠΑΜΕ, αλλά αν θα είναι  και αυτό στην πορεία, έτσι ώστε αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο μαζική.

Πιστεύαμε ότι ο κ. Κουτσούμπας έχει φέρει άλλο άνεμο στο ΚΚΕ. Μάλλον είχαμε καταλάβει λάθος! Πιστεύαμε ότι το ΚΚΕ τιμά τους αγώνες του για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Μάλλον καταλάβαμε λάθος! Κρίμα, γιατί το ΚΚΕ ήταν ένα κόμμα-εγγύηση για τους κοινωνικούς αγώνες. Τα τελευταία χρόνια ολισθαίνει προς μια διασπαστική και δεξιά πολιτική, κάτι που δεν τιμά την ιστορία του, τους αγωνιστές και τους νεκρούς του. Λίγος σεβασμός σε αυτούς δε θα έβλαπτε! Εμείς το απαιτούμε. Γιατί τους σεβόμαστε.

ΤΟ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: ΕΝΟΤΗΤΑ

Πιστεύουμε ότι το θέμα δεν είναι αν το ΠΑΜΕ θα είναι μπροστά στην πορεία. Το θέμα είναι η πορεία να είναι συμπαγής, μαζική και να είναι μία πρόκα στη δεξιά διακυβέρνηση. Για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε. Για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας. Για να ζήσουμε, εμείς και τα παιδιά μας, τη ζωή που μας αξίζει. Αυτό είναι το θέμα.

Εξακολουθούμε να θεωρούμε τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ σαν συναγωνιστές. Ελπίζουμε αυτή η «λογική» να αλλάξει και το κίνημα να βγει πιο δυνατό. Να έχουμε πορείες που θα τρομάξουν την κυβέρνηση, όχι να τρομάξουν τον κόσμο.

Η κυβέρνηση αυτό που ήθελε ήταν να διαλύσει την πορεία. Αφού το ΠΑΜΕ κατευθύνθηκε προς το Υπουργείο, τότε τα ΜΑΤ έριξαν κρότου-λάμψης και δακρυγόνα για να τη διαλύσουν. Στην πορεία ήταν και μανάδες με τα παιδιά τους. Αυτό δεν τους ενόχλησε. Ήθελαν να περάσουν το μήνυμα ότι το να κατέβεις στην πορεία είναι επικίνδυνο. Όμως και η λογική που θέλει να είναι το ΠΑΜΕ μπροστά πάντα, αν όχι θα γίνουν φασαρίες, το ίδιο ακριβώς θέλει να περάσει.

Εμείς θεωρούμε ότι σε αυτή την πορεία θα πρέπει να είναι όλη η πόλη αδιακρίτως πολιτικών πεποιθήσεων. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα είναι μπροστά. Ελπίζουμε στην επόμενη πορεία να μην έχουμε τα ίδια επεισόδια.

 

Διαβάστε το άρθρο για τη σημασία της απεργίας

Διαβάστε τα ρεπορτάζ που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved