Τραγωδία στο Κότσανι

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟ ΚΟΤΣΑΝΙ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕ 59 ΝΕΚΡΟΥΣ

Τραγωδία στο Κότσανι: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Η τραγωδία στο Κότσανι, στην Βόρεια Μακεδονία, είναι γνωστή. Οι νεκροί είναι 59 νεαρά άτομα και οι τραυματίες πολλοί περισσότεροι. Αυτό το γεγονός είναι η κορυφή του παγόβουνου που κρύβει μεγάλη διαφθορά. Ενδιαφέρον έχει η αντίδραση της κυβέρνησης και του κόσμου, παράλληλα οι κινήσεις της αντιπολίτευσης της Βόρειας Μακεδονίας. Εύκολα μπορεί κάποιος να κάνει τις συγκρίσεις με την χώρα μας. Να παραλληλίσει τα δύο γεγονότα -τραγωδία των Τεμπών, τραγωδία στο Κότσανι- και να βγάλει τα συμπεράσματά του, όσον αφορά στην πολιτική ωριμότητα της χώρας έναντι μιας άλλης χώρας που την θεωρούμε τριτοκοσμική, αλλά, όπως φαίνεται, δεν είναι.

Τραγωδία στο Κότσανι: Η ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Αυγής

Ανακοίνωση της οργάνωσης Σοσιαλιστική Αυγή (Социјалистичка зора-Agimi socialist) για το έγκλημα στο Κότσανι είναι η ακόλουθη:

Σχεδόν σε κάθε πόλη, εγκαταλελειμμένα κτήρια μετατράπηκαν σε νυχτερινά κέντρα, καμπαρέ και ντίσκο, τα οποία ξαφνικά γίνονται περιφερειακοί κόμβοι για εκατοντάδες νέους ανθρώπους, ενώ οι άδειες επικυρώνονται και οι υπογραφές τίθενται σε εγκρίσεις για την ανακαίνιση κτηρίων χωρίς κατάλληλη τεκμηρίωση. Διεξάγονται ψευδείς εκπαιδεύσεις ασφαλείας, εκδίδονται ψευδείς άδειες, και οι επιθεωρήσεις γίνονται χωρίς επί τόπου επισκέψεις. Στον αγώνα για κέρδος και γρήγορο εισόδημα, οι κανόνες προορίζονται να παραβιάζονται, και η εποπτεία να παρακάμπτεται.

Ενώ η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα επιδοθούν σε ένα προεκλογικό πινγκ-πονγκ ευθυνών, για το ποιος τελικά είναι υπεύθυνος για την τραγωδία, και ενώ η εισαγγελία και η δικαιοσύνη θα προσπαθήσουν να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη, που ποτέ δεν είχαν αληθινά, τις επόμενες μέρες, είναι η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να υποδείξουμε ως ενόχους κατευθείαν τους τοπικούς επιχειρηματίες και τοπικούς διαμορφωτές εξουσίας που έχουν διοριστεί ως σερίφηδες.

Τραγωδία στο Κότσανι

Τραγωδία στο Κότσανι: Οι ευθύνες

Είναι η ώρα να πούμε ποιοι ευθύνονται ως τάξη και όχι ως άτομα. Το λεγόμενο νυχτερινό κέντρο λειτουργούσε αδιάκοπα για πάνω από 10 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κεντρική και τοπική κυβέρνηση άλλαξαν πολλές φορές, ενώ η γραφειοκρατία γέρασε και αντικαταστάθηκε. Αλλά τα εγκληματικά σχέδια παρέμειναν και συνεχίστηκαν. Παρέμειναν γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτά.

Πρέπει να μη φοβηθούμε να πούμε ότι η ευθύνη βαραίνει συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς φόβο να κατηγορηθούμε για την σχετικοποίηση της τραγωδίας. Γιατί να «πέσουμε από τα σύννεφα» που τέτοιες τραγωδίες συμβαίνουν παντού στον κόσμο; Επειδή ο καπιταλισμός κυριαρχεί παντού -από τις πιο αναπτυγμένες χώρες μέχρι τις πιο φτωχές.

Επειδή εκεί, όπως και εδώ, το κυνήγι του κέρδους και του γρήγορου πλουτισμού είναι ο μοχλός που κινεί την καπιταλιστική μηχανή. Είναι ένα σύστημα στο οποίο κάποιοι λογοδοτούν για το παραμικρό ενώ άλλοι δεν λογοδοτούν για τα πιο σοβαρά εγκλήματα.

Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί.

Τραγωδία στο Κότσανι: Η αξία της ζωής

Ο καπιταλισμός υποβαθμίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής σε όλο τον κόσμο. Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να διορθωθεί. Θα συνεχίσει να μας αντιμετωπίζει ως σκλάβους, υπηρέτες και πόρους.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, είναι η ώρα να εξετάσουμε ξανά το τι είναι κανονικό και αναμενόμενο. Από τη σημερινή αδιαφορία και την παραίτηση απέναντι στην κυρίαρχη κατάσταση.

Είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε στην πολιτική οργάνωση των καταπιεσμένων ώστε να φέρουμε τις αναγκαίες επαναστατικές αλλαγές!

 

Διαβάστε τα άρθρα που έχουμε δημοσιεύσει με θέμα την πολιτική

Υποστήριξη στους αγρότες

Μία αποτίμηση

Διαδηλώσεις για τα Τέμπη

Θολός βυθός

Το ρεπορτάζ για το συμβάν



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved