ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
Άφησε την αγχωτική καθημερινότητα της Αθήνας για να εγκατασταθεί, το 1994, στη Θεσσαλονίκη, αναζητώντας πιο χαλαρούς ρυθμούς ζωής. Όταν και εκεί, δουλεύοντας σε σχολείο ως καθηγητής φωτογραφίας και γραφικών τεχνών, διαπίστωσε ότι ο προσωπικός του χρόνος ήταν ελάχιστος, τα παράτησε όλα και πήγε στην Κυψέλη, ένα πεδινό χωριό, 13 χλμ από την Ξάνθη. Ο λόγος για το Στέργιο Κεμανετζή, έναν αγρότη νέου τύπου.
Η γεωργική κληρονομιά, που του είχε αφήσει ο πατέρας του, 150 στρέμματα με βαμβάκι, καλαμπόκι και σιτηρά, ήταν ισχυρό δέλεαρ για να ασχοληθεί με τις καλλιέργειες, με το βιολογικό είδος καλλιέργειας. Το ενδιαφέρον του ήταν να φύγει απ’τον αστικό τρόπο ζωής, έτσι υπέβαλλε αίτηση για να ενταχθεί στο επιδοτούμενο πρόγραμμα απ’την ΕΕ για την αγροτική παραγωγή, λίγο αργότερα επεκτάθηκε στη βιολογική καλλιέργεια. Αυτή η ενασχόλησή του ήταν η ευκαιρία για να καταλάβει τόσο πως λειτουργεί το σύστημα των επιδοτήσεων όσο και η λογική των αποζημιώσεων.
Ήταν η στιγμή να ασχοληθεί με άλλους είδους καλλιέργειες, κερασιές, μηλιές, βερικοκιές, όσπρια και κηπευτικά. Θα πει ότι του φαινόταν παράλογο να δηλώνει ψευδώς ότι έχει καταστραφεί η σοδιά του, για να πάρει τα χρήματα της αποζημίωσης. Η λύση ήταν να διαθέτει τα βιολογικά προϊόντα του απευθείας σε ιδιώτες και σε καταστήματα, αφήνοντας απ’έξω τους μεσάζοντες. Ουσιαστικά αυτοί απομυζούν τον αγρότη καθώς αγοράζουν τα προϊόντα κοψοχρονιά και οι παραγωγοί αδυνατούν, πολλές φορές, να καλύψουν τα έξοδά τους, θα δηλώσει. Δουλεύει με τον οικιακό πετρόμυλο που αγόρασε το 2011 απ’το διαδίκτυο.
Με τον πετρόμυλο μπορεί να εποπτεύει ολόκληρη τη διαδικασία παραγωγής, χωρίς να εξαρτάται από κανένα: «Ένας παλιός, πολύ έμπειρος, μυλωνάς της περιοχής, την πρώτη φορά που πήγα τα σιτηρά μου για άλεσμα, μου είχε πως αν κάποιος έχει το δικό του σιτάρι ξέρει τι τρώει, αν αγοράζει αλεύρι είναι μονόφθαλμος, βλέπει το αλεύρι, αλλά δε γνωρίζει ακριβώς τις προσμίξεις του. Άμα αγοράζει ψωμί είναι σαν τυφλός καθώς δεν έχει την παραμικρή ιδέα του τι περιέχει. Τα λόγια του με επηρέασαν και αποφάσισα να επενδύσω στην αγορά του πετρόμυλου».
Ο πετρόμυλος είναι αυστριακής προέλευσης, οι πέτρες απ’τη Νάξο, αλέθει κάθε λογής σιτηρά, κριθάρι, μαλακό ή σκληρό σιτάρι και καλαμπόκι. Το σκληρό σιτάρι, που προέρχεται από παραδοσιακές ποικιλίες, παίρνει κίτρινο αλεύρι, σιμιγδάλι και πλιγούρι, το οποίο κόβει σε μεγάλο μέγεθος και το προτείνει στους καταναλωτές αντί για το κλασικό ρύζι. Τα περισσότερα προϊόντα πηγαίνουν σε εγχώριες εταιρείες εμπορίας αλεύρων, με τις οποίες έχει προσυμφωνήσει τις τιμές πώλησης. Έτσι μπορεί να διαχειρίζεται καλύτερα τα έξοδα της παραγωγής και μπορεί να υπολογίσει το κέρδος της ετήσιας παραγωγής.
Το υπόλοιπο της παραγωγής θα το δώσει σε εστιατόρια και βιολογικά καταστήματα. «Το κέρδος που μου αποφέρει η γη μου είναι αρκετό για να ζήσω. Οι παραγωγές μολύνονται και η γη καταστρέφεται απ’την ανθρώπινη απληστία, όχι απ’τα έντομα και τους μικροοργανισμούς. Η δική μου ικανοποίηση είναι ότι, εδώ και πέντε χρόνια, όχι μόνο γνωρίζω από πρώτο χέρι το τι τρώω, αλλά και ότι τα έσοδα απ’τα χωράφια μου εξασφαλίζουν τα προς το ζην», θα μας πει.
Την ίδια φιλοσοφία εφαρμόζει τόσο στις μεγάλες καλλιέργειες, στο καλαμπόκι και στο σιτάρι, όσο και στα υπόλοιπα είδη που παράγει, φρέσκο κρεμμυδάκι, κριθάρι, βίκο και κριθάρι για ζωοτροφές. Στα κτήματα του υπάρχει ένας δενδρώνας 10 στρεμμάτων, με κερασιές, μηλιές και βερυκοκιές, 5 στρέμματα με ελιές, στρέμματα με ρεβίθια, κριθάρι και μία μικρή έκταση με οπωροκηπευτικά, μπρόκολα, πράσα, και ένα στρέμμα με ακτινίδια. Δε θέλει να αυξήσει την παραγωγή του και να μπει στη διαδικασία των εξαγωγών.
Περισσότερο σκέφτεται τους συμπατριώτες του, για να έχουν πρόσβαση σε αγνά προϊόντα, να μην πληρώνουν 3,5 ευρώ για το βιολογικό κρεμμυδάκι Ιταλίας. Θέλει όμως να μπορούν τα μικρά παιδιά να επισκέπτονται τα κτήματα, απ’τα γύρω σχολεία, να έρχονται σε επαφή με τη φύση και να μορφώνονται. Γιατί «δεν μπορείς να γευτείς τη διαφορά του φυσικού φρούτου από εκείνου της μαζικής παραγωγής αν δεν απλώσεις το χέρι για να το φας απευθείας απ’το δέντρο», θα μας πει. Μπορεί να ήταν ένα όνειρο, τα κατάφερε και πλέον μπορεί να δει τους καρπούς της δουλειάς του.
INFO
Το κάθε στρέμμα του αποδίδει κατά μέσο όρο, για παράδειγμα στα σιτηρά, περίπου 300 κιλά, τα οποία, όπως ισχυρίζεται, δεν είναι βιολογικά, αλλά απολύτως φυσικά. Μέχρι σήμερα αρνείται να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε χημικό. Οι βιολογικές καλλιέργειες πραγματοποιούνται με την υποβοήθηση κάποιων επιτρεπόμενων σκευασμάτων, αλλά ότι είναι ακίνδυνο για τον άνθρωπο δε συνεπάγεται ότι δεν είναι επιβλαβές για τη φύση.
Σταμάτησε αυτομάτως τη χρήση των σκευασμάτων όταν διάβασε στις οδηγίες χρήσης, που αναγράφονται στη συσκευασία, ότι η πυρεθρίνη, φυτικό εντομοκτόνο, σκοτώνει τις μέλισσες. Δε θέλει να χρησιμοποιήσει βιολογικά σκευάσματα αφού σπάνε την αλυσίδα του κύκλου της φύσης. Αφήνει τη φύση, τα πουλιά και τα ωφέλιμα έντομα, να δουλέψουν.
Παράγει από μαλακό σιτάρι αλεύρι για αρτοποιία και ζαχαροπλαστική, από σκληρό σιτάρι κίτρινο αλεύρι, σιμιγδάλι και χοντρό πλιγούρι, από καλαμπόκι καλαμποκάλευρο και από κριθάρι κριθάλευρο, που δεν περιέχει γλουτένη, για παξιμάδια και ψωμί, όλα πιστοποιημένα απ’την Acert. Για περισσότερες πληροφορίες: Στέργιος Κεμανετζής, βιοκαλλιεργητής, τηλ. 6947566796, www.bio-art.gr.
Γιάννης Φραγκούλης
