ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ»
Μία απ’τις σημαντικότερες στιγμές της δεκατριάχρονης πορείας του «Εξώστη» ήταν αυτή της ανακήρυξής του, απ’τους δημοσιογράφους της ΕΡΑ, σαν το «καλύτερο περιοδικό της περιφέρειας» για το 1999. Η διάκριση αυτή γίνεται στο πλαίσιο της ανακήρυξης των σημαντικότερων πρωτοβουλιών της κοινωνίας των πολιτών και των μη κυβερνητικών οργανώσεων και οι βραβευθέντες, μεταξύ των οποίων και ο εκδότης μας Τάσος Μιχαηλίδης, ανακηρύσσονται μέλη της σκιώδους «κυβέρνησης των μη κυβερνητικών», όπως αποκαλείται ο θεσμός αυτός.
Κατά τους διοργανωτές του θεσμού, αλλά και σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα που έχουν διαμορφωθεί, η «κοινωνία των πολιτών» και οι μη «κυβερνητικές οργανώσεις» αποτελούν τον ενδιάμεσο πόλο και χώρο μεταξύ του κράτους και των πολιτών μίας χώρας. Η αποδυνάμωση των κομματικών οργανώσεων δημιούργησε την ανάγκη έκφρασης της συμμετοχικής διάθεσης των πολιτών μέσα από άλλους μη κομματικοποιημένους (αλλά όχι απαραίτητα απολιτίκ) φορείς, οι οποίοι, έχοντας στραμμένη την προσοχή τους στην κοινωνική αλληλοβοήθεια, στην οικονομική ανάπτυξη και στην ειρηνική προσέγγιση και αλληλοκατανόηση των λαών, δρουν αυτόνομα σε διάφορους τομείς, αναπτύσσουν προγράμματα συνεργασίας.
Σχεδόν αντικαθιστούν το ίδιο το κράτος, σε τομείς κρατικής μέριμνας, που όμως μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικοί (εθελοντικές οργανώσεις βοήθειας, ιατρικής περίθαλψης, μοσχευμάτων, αιμοπεταλίων κ.λπ., αλλά και περιβαλλοντολογικές οργανώσεις) και διαχειρίζονται μάλιστα και σχετικά κρατικά ή ευρωπαϊκά κονδύλια. Αυτό το τελευταίο, που γίνεται στην Ευρώπη εδώ και κάποια χρόνια, άρχισε να γίνεται σιγά-σιγά πραγματικότητα και στην Ελλάδα από πέρσι, με σχετικούς νόμους και διατάξεις.
Η βράβευση των καλύτερων πρωτοβουλιών στον τομέα αυτόν ξεκίνησε και στην Ελλάδα, εδώ και τρία χρόνια, ύστερα από πρωτοβουλία των δημοσιογράφων της ΕΡΑ. Περίπου τριακόσιοι δημοσιογράφοι ψήφισαν τις πιο ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες και εκείνα τα μέσα ενημέρωσης που κινούνται έξω απ’την κλασική επιχειρηματική πρακτική. Οι βραβευθέντες αποτελούν τη λεγόμενη «κυβέρνηση των μη κυβερνητικών» και, κάθε ένα απ’τα μέλη της αντιστοιχεί και δρα στον τομέα ενός υπουργείου της κανονικής κυβέρνησης. Η όλη προσπάθεια είναι υπό την υψηλή προστασία του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Στεφανόπουλου, και συγκεντρώνει την εκτίμηση του πνευματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας.
Μετά τα παραπάνω είναι εύλογη η χαρά μας για τη μεγάλη αυτήν τιμή. Σε δήλωσή του ο εκδότης μας Τάσος Μιχαηλίδης αναφέρει:
«Η μεγάλη αυτή τιμή αρχικά μας προκάλεσε μια ευχάριστη έκπληξη, που γρήγορα αντικαταστάθηκε από το αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτούς που μας επέλεξαν αλλά και απέναντι στην κοινωνία. Πρέπει να αποδείξουμε ότι σαν ομάδα πια, που δρα κινείται και δρα γύρω από ένα μικρό περιοδικό, μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες, ακόμα σημαντικότερες. Πρέπει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην κοινωνική μας δράση κι ελπίζουμε ότι θα το κατορθώσουμε με τη συμβολή και των φίλων αναγνωστών μας.
Παράλληλα είναι μια τιμή και για τη Θεσσαλονίκη -που δε φείδεται πρωτοποριακών ιδεών, όπως ανέφεραν και οι δημοσιογράφοι της ΕΡΑ- μιας πόλης που καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο στον οικονομικό και πολιτιστικό χώρο των Βαλκανίων και της Νότιας Ευρώπης. Ένα ρόλο που για εμάς δεν μπορεί να είναι ευκαιριακός και βεβαίως σε καμιά περίπτωση επιτακτικός.
Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους συνεργάτες μου -που ενωθήκαμε σε μια κοινή προσπάθεια-, στους χιλιάδες αναγνώστες μας, χάρη στους οποίους η προσπάθειά μας αποκτά σημασία και στους διαφημιζόμενους χορηγούς μας, που χάρη σ’αυτούς κάνουμε τα οράματά μας πραγματικότητα. Το βραβείο που παρέλαβα σήμερα ανήκει σε όλους όσους προανέφερα.
Η σύνταξη
Υ.Γ.: Η βράβευση έγινε το μεσημέρι της 18ης Απριλίου 2000 στο ξενοδοχείο Κάραβελ της Αθήνας, στην αίθουσα Μακεδονία, η οποία ήταν κατάμεστη. Μεταξύ άλλων ήταν εκεί οι υπουργοί Τσοχατζόπουλος, Γ. Παπανδρέου, Β. Παπανδρέου, Κοτσώνης, Στ. Μάνος, βουλευτές, διπλωμάτες, εκπρόσωποι του πνευματικού κόσμου, δημοσιογράφοι κ.λπ. Το απόγευμα της ίδιας μέρας του βραβευθέντες δέχτηκε στο Προεδρικό Μέγαρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κωστής Στεφανόπουλος.
(Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εξώστης», το 2000)