ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ-Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
Δημοσιεύουμε την εισαγωγή του συγγραφέα αυτού του βιβλίου, Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν, το οποίο θα παρουσιαστεί στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κουβανικού Κινηματογράφου.
Η διεθνής κοινότητα έχει την επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπίσει κριτικά και να αποκηρύξει τις ιδέες που υποστηρίζουν το Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α., μια που αυτό έχει μετατραπεί σε ένα εξελιγμένο όργανο των ολιγαρχικών ελίτ στην επιβολή της ηγεμονίας τους, από τη στιγμή που κρατάνε την πραγματική δύναμη της μοναδικής υπερδύναμης στον κόσμο, της οποίας η κολοσσιαία ισχύς υπερβαίνει αυτές οποιαδήποτε αυτοκρατορίας στην Ιστορία.
Αυτός ο στόχος είναι σημαντικότατος, τώρα που οι κύκλοι ισχύος των Η.Π.Α. προσπαθούν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα μια κοινωνικο-οικονομική, πολιτική και ιδεολογική, τεχνολογική και στρατιωτική, τάξη πραγμάτων ευθυγραμμισμένη απόλυτα με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης τους. Προκειμένου να νομιμοποιήσουν τους δόλιους στρατηγικούς τους σχεδιασμούς, χρησιμοποιούν αδιάντροπες και παραπλανητικές προφάσεις, οι οποίες τους επιτρέπουν να χειραγωγούν την αμερικανική αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Το Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α. αποτέλεσε το βασικό θεωρητικό εργαλείο που χρησιμοποίησαν μικροί, αλλά με μεγάλη επιρροή, κύκλοι ισχύος για να διατηρήσουν, αλλά και να κατευθύνουν, τις προσπάθειες των Η.Π.Α. για γεωπολιτική επιβολή και οικονομική κυριαρχία. Αυτοί οι κύκλοι επιρροής ασκούν την εξουσία μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα σχεδιασμένο έτσι ώστε να τους επιτρέπει να καθορίζουν εθνικούς στρατηγικούς στόχους και προτεραιότητες σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Αυτά σχετίζονται κυρίως με τις ακόρεστες και μη υποστηρίξιμες ανάγκες ενός κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου που στηρίζεται στη διαρκώς αυξανόμενη ευκολία πρόσβασης σε πρώτες ύλες, κρίσιμες πηγές και αγορές καθώς και την απεριόριστη συγκέντρωση πλούτου που του επιτρέπει την επιβίωση και την υποστήριξη των πολιτικών και ιδεολογικών του επιχειρημάτων.
Η γένεση αυτού του συνόλου ιδεών και των επεκτατικών του προτάσεων ανάγεται στις απαρχές του Αμερικανικού έθνους, μολονότι οι ιδέες και οι πράξεις του προσαρμόζονταν, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, στις κατά καιρούς επικρατούσες συνθήκες κάθε ιστορικής περιόδου ανάπτυξης της κοινωνίας αυτής, με όρους πολιτικών, τακτικής μεθόδων και μέσων που μεταχειρίζεται η άρχουσα τάξη για την επίτευξη των στόχων της, οι οποίοι περιλαμβάνονται στη λεγόμενη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, η σχηματοποίηση και εφαρμογή τής οποίας αποτελεί συνταγματική υποχρέωση και ευθύνη κάθε νέας κυβέρνησης.
Παραδοσιακά οι όροι «εθνική ασφάλεια» και εθνικό συμφέρον» χρησιμοποιήθηκαν στις διεθνείς σχέσεις για να διαχωρίσουν βασικούς πολιτικούς στόχους που σχετίζονται με τη βασική ανάγκη τού κράτους να εξασφαλίσει μέσω κανόνων και πολιτικών τα συμφέροντά του και να τα διατηρήσει μέσω της ισχύος του, έτσι ώστε να υπερισχύουν των διαφόρων ατόμων, εθνικών ή αλλοδαπών ομάδων, χωρών ή ακόμη και της διεθνούς κοινότητας.
Πάνω από μισό αιώνα πριν, ο πολιτικός επιστήμων Άρνολντ Γούλφερς (Arnold Wolfers), ένας πρωτοπόρος στην έρευνα του εν λόγω θέματος, αναφέρθηκε στο πώς μια συγκεκριμένη πολιτική, ή τρόπος δράσης με αυτόν το χαρακτηρισμό, θα μπορούσε να καθυποτάξει κάθε στόχευση σε αυτήν του έθνους. Αναγνώρισε την αμφισημία που χαρακτηρίζει τη χρήση του όρου και έγραψε ότι: «…επιτρέπει σε οποιονδήποτε να προσδώσει στην πολιτική που επιθυμεί ένα χαρακτηριστικό με ιδιαίτερη απήχηση και δυνητικά παραπλανητικό.»
Ένας άλλος αναγνωρισμένος ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α., ο Χανς Μόργκενταου (Hans Morgenthau), επιχειρηματολογόντας λέει: «… η νομιμοποίηση του εθνικού συμφέροντος θα πρέπει να καθορίζεται σε περίπτωση απόπειρας σφετερισμού του, τόσο από υπο-εθνικά όσο και υπερ-εθνικά συμφέροντα ξένα προς τον εθνικό στίβο. Σε υπο-εθνικό επίπεδο βρίσκουμε όμως συμφέροντα εθνικών και οικονομικών ομάδων που τείνουν να ταυτίζονται με το εθνικό συμφέρον.»
Από την ανακήρυξη του αμερικανικού έθνους, και για διάστημα περισσότερο των δύο αιώνων, διάφορες στρατηγικές έχουν αναπτυχθεί ως προς τη διασφάλιση των «εθνικών συμφερόντων» των Η.Π.Α., ωστόσο η ταξική βάση τού διαρκώς επανερχόμενου Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού παραμένει αναλλοίωτη ως σήμερα.
Οι στρατηγικές που υιοθέτησαν οι εν λόγω ομάδες, για να ικανοποιήσουν τα επεκτατικά τους ενδιαφέροντα, καθορίστηκαν από διάφορες περιστάσεις και στοιχεία. Ενέπλεξαν τη χώρα και το λαό της σε αναρίθμητα ιμπεριαλιστικά επεισόδια, από την κατάληψη και ενσωμάτωση γεωγραφικά κοντινών περιοχών, μέχρι αρπακτικούς πολέμους μεταξύ δυνάμεων και στρατιωτικές επεμβάσεις για την αρπαγή αγορών, πόρων και σφαιρών επιρροής.
Οι προφάσεις που μεταχειρίστηκαν οι άρχουσες ολιγαρχίες, προκειμένου να χειραγωγήσουν το αμερικανικό κοινό, ώστε να εξασφαλίσουν την απαραίτητη πολιτική υποστήριξη στα κυριαρχικά τους σχέδια, διαμορφώθηκαν ανάλογα με την εκάστοτε ιστορική συγκυρία, από εκείνες που παρακινούσαν στον βρετανο-αμερικανικό πόλεμο του 1842 για την ενσωμάτωση του Καναδά, μέχρι το σημερινό πόλεμο «κατά» της τρομοκρατίας, που ποντάρει στην επιβολή μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ο ισχυρός και αποτελεσματικός μηχανισμός προπαγάνδας ήταν πάντα στην υπηρεσία τής ολιγαρχίας, η οποία ήταν και ο αρχιτέκτονας ενός πολιτικού συστήματος που στηρίζεται στην εναλλαγή στην εξουσία δύο κομμάτων, χωρίς ουσιαστικές διαφορές ως προς τους ηγεμονικούς στόχους τού Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας, παρά μόνο ως προς τις τακτικές για την επιδίωξή τους.
Η επιβεβαίωση αυτών των σκέψεων πάνω στην ταξική βάση και τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς του Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας αποτέλεσαν το βασικό στόχο τής έρευνας που οδήγησε στο παρόν βιβλίο. Στόχος ήταν να επιβεβαιωθεί η υπόθεση ότι, παραδοσιακά, αυτές οι ιδέες έχουν προσαρμοστεί κατά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης των Η.Π.Α. Ότι δεν σχετίζονται απαραίτητα με το σχεδιασμό περιεκτικών στρατηγικών για την αντιμετώπιση πραγματικών απειλών ενάντια στο έθνος και το λαό, αλλά, στην πραγματικότητα, καθορίζονται από τη σύγκλιση κοινωνικών και ιστορικών, οικονομικών και πολιτικών στοιχείων που ενσωματώνονται στη διαμόρφωσή τους ώστε να εξυπηρετούν τους ισχυρούς κύκλους.
Ένας ακόμη βασικός στόχος ήταν να καταδειχθεί ότι η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που εφαρμόζουν οι Η.Π.Α. κατά την Τρίτη χιλιετία έχει σχεδιαστεί περίτεχνα από τη νέο-συντηρητική ομάδα που έφερε τον Τζορτζ Γουίλιαμ Μπους (George W. Bush) στην εξουσία, πολύ πριν την υποψηφιότητά του για την προεδρία, και ότι δεν είναι το αποτέλεσμα της αποτρόπαιης εμπειρίας τών αιματηρών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι συντάκτες της.
Παρά ταύτα, το τραγικό αυτό συμβάν «αναπόφευκτα» ενίσχυσε τη δημοφιλία και το κύρος ενός προέδρου, του οποίου η νομιμοποίηση είχε χαθεί εξαιτίας των νοθευμένων εκλογών που του έδωσαν το Λευκό Οίκο. Έτσι δημιουργήθηκαν οι απαραίτητες υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες για την εφαρμογή τών προαποφασισμένων στρατιωτικών σχεδιασμών αυτής της ακραία αντιδραστικής ομάδας, αφοσιωμένης στην αναδιάρθρωση μιας μετα-ψυχροπολεμικής παγκόσμιας αυτοκρατορικής τάξης.
Η χρονολογική προοπτική οδήγησε στη διάρθρωση του βιβλίου σε πέντε κεφάλαια, διευκολύνοντας έτσι την κατανόηση της έρευνας. Έγινε μια κριτική αποτίμηση στο ιστορικό υπόβαθρο του θέματος, ώστε να προσδιοριστούν και να αναλυθούν τα στοιχεία εκείνα που χρησιμοποιεί το νεο-συντηρητικό κατεστημένο στη διαμόρφωση της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α. και η εφαρμογή της κατά την πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα.
Το πρώτο κεφάλαιο επιχειρεί να απεικονίσει και να αναλύσει τη διαδικασία ενσωμάτωσης των ιδεών τού «εθνικού συμφέροντος» και της «πολιτικής ισορροπίας» στις Η.Π.Α., από τις αρχικές, ευρωπαϊκής τάξης εκφάνσεις τους, διαμέσου των διαφόρων και ιδιαίτερων σταδίων ανάπτυξης της αμερικανικής κοινωνίας.
Το δεύτερο κεφάλαιο ασχολείται με το ακαδημαϊκό επιχείρημα του Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας, ως ένα πολιτικό και ιδεολογικό εργαλείο της άρχουσας τάξης των Η.Π.Α. κατά τη διάρκεια του αποκαλούμενου Ψυχρού Πολέμου, για την επιβολή των συμφερόντων της στους συμπατριώτες της, για λογαριασμό του έθνους. Επίσης, με το σχηματισμό τών θεωρητικών συλλήψεων και τη διάρθρωση των απαραίτητων πόρων για την εξασφάλιση της κυριαρχίας του καπιταλισμού των «Γιάνκηδων», στην αυτοκρατορική του φάση, απέναντι στην ανταγωνιστική πρόκληση του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος, μέχρι την κατάρρευσή του.
Το τρίτο μέρος εντρυφά στη σύγκλιση των κοινωνικών, ιστορικών, οικονομικών και πολιτικών στοιχείων που καθόρισαν την αναδιαμόρφωση του Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α. στη μετα-ψυχροπολεμική περίοδο που προέκυψε από την κατάρρευση του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ακόμη εντρυφά στην προσπάθεια καθιέρωσής τους ως ηγεμονική υπερδύναμη σε κάθε τομέα, με ιδιαίτερη έμφαση στην ατζέντα και τη στρατηγική που υιοθέτησε ως προς αυτό το λεπτό ζήτημα η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση του Τζορτζ Γ. Μπους από την ορκωμοσία του ως την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Η παλαιά επιδίωξη του «γιάνκικου» καπιταλισμού για την ενσωμάτωση της Κούβας και η χρήση «κρατικής τρομοκρατίας», ως απόπειρα απομάκρυνσης οποιουδήποτε μοντέλου ανάπτυξης ή πολιτικής διεργασίας δεν ακολουθεί το «υπόδειγμα» των Η.Π.Α., αναλύεται στο τέταρτο κεφάλαιο, στη βάση των αντι-κουβανικών δράσεων, προφάσεων και σχεδιασμών διαδοχικών κυβερνήσεων των Η.Π.Α., από τη νίκη της επανάστασης ως σήμερα, καθώς και οι αληθινές αιτίες της ιμπεριαλιστικής εχθρότητας προς το νησί.
Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο, αναλύονται οι προθέσεις και οι συνέπειες του χειρισμού των προφάσεων περί τρομοκρατίας και ο ρόλος που διαδραματίζουν τα μέσα παρα-πληροφόρησης μετά τις επιθέσεις στις Η.Π.Α.. Τα «μέσα κι έξω» της Επιτροπής Διερεύνησης της 11ης /9ου. Η αναδιάρθρωση των δρώντων παραγόντων στην Εθνική Ασφάλεια, η σημαντική διόγκωση του Πενταγώνου. Το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και οι πολεμικοί προϋπολογισμοί. Η καταπάτηση πολιτικών ελευθεριών του αμερικανικού λαού. Το διεθνές ανθρωποκυνηγητό. Οι μυστικές φυλακίσεις αιχμαλώτων πολέμου, τα βασανιστήρια και άλλες αισχρότητες που επακολούθησαν μετά τις επιθέσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, ανάμεσα σε άλλες.
Η σύγκριση ιστορικών αληθειών κατά τη διάρκεια δύο αιώνων ηγεμονικής προσποίησης των ισχυρών κύκλων των Η.Π.Α. παρέχει απτή απόδειξη της αυτοκρατορικής ουσίας των δυνάμεων, οι οποίες κινούν τα νήματα της Ουάσιγκτον, από τις απαρχές αυτού του έθνους και την αδικαιολόγητη χειραγώγηση των παγκόσμιων γεγονότων για την επιβολή των σχεδίων τους, συχνότατα με τη βοήθεια του στρατού και των «έξυπνων» βομβών τους, των μισθοφόρων και των τυράννων τους, των τραπεζών τους, την παροχή πιστώσεων υπό προϋποθέσεις και του απροκάλυπτου τυχοδιωκτισμού.
Εξετάζονται οι συνέπειες της απερίσκεπτης οκταετούς διακυβέρνησης του Τζορτζ Γ. Μπους, η οποία έληξε μέσα σε μια ανεξέλεγκτη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση που απλώθηκε πέρα από τα σύνορα των Η.Π.Α., προαναγγέλλοντας μια περίπλοκη Τρίτη χιλιετία.
Το βιβλίο τελειώνει με το σενάριο και τις προσδοκίες που σχετίζονται με τη νίκη ενός Αφροαμερικανού στις προεδρικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου 2008. Έδρεψε στην κάλπη τους «καρπούς» σχεδόν μιας δεκαετίας νέο-συντηρητικών στρατηγικών λαθών που σηματοδότησαν το τέλος ενός κύκλου «γερακίσιας» ισχύος, κατά τη διάρκεια του οποίου ο απερχόμενος πρόεδρος, η ομάδα του και αυτό το ίδιο το Κογκρέσο έφτασαν σε ρεκόρ αντιδημοτικότητας που άγγιξε το 70%.
Η συγκέντρωση και μελέτη μιας εκτενούς βιβλιογραφίας ήταν απαραίτητες για την αποκάλυψη αρκετών αληθειών, πολλές από τις οποίες ήταν κρυμμένες από το χρόνο και το μυστήριο στα κρυφά αρχεία της αυτοκρατορίας. Κατά την εξέταση ανεξάρτητων μονογραφιών, μελετών, ειδικών και γενικών εκδόσεων, από συγγραφείς οι οποίοι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε δεκαετιών, είτε σχετίζονταν με τις σπουδές πάνω στο θέμα είτε με υπηρεσίες που έχουν καθοριστική επιρροή στο σχεδιασμό και την εφαρμογή τών εν λόγω πολιτικών, ανακαλύψαμε στείρες προσεγγίσεις στη βάση του ονομαζόμενου Δόγματος Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α. Γενικά, οι περισσότεροι αποφεύγουν να θίξουν τον ταξικό χαρακτήρα τέτοιων ιδεών, όπως επιβεβαιώνουν τα ευρήματα της παρούσας έρευνας. Υποβαθμίζουν την αδιαμφισβήτητη αυτοκρατορική προβολή που χαρακτηρίζει τις προτάσεις και τις δράσεις αυτές, εστιάζοντας στο σωστό ή λάθος σχεδιασμό και την εφαρμογή στρατηγικών, αδιαφορώντας για την πρόθεση κυριαρχίας των ολιγαρχικών τάξεων, οι οποίες ανεμίζουν το Δόγμα ως το αμυντικό λάβαρο του έθνους.
Παρ’όλα ταύτα, σημαντικά κριτήρια ανάλυσης του θέματος ήταν άξια αναφοράς, λόγω της αντικειμενικής ανάλυσης των τάσεων που ακολουθεί η σκέψη στις Η.Π.Α. Από μια ακαδημαϊκή προοπτική, οι συγγραφείς αυτοί προσφέρουν τον προβληματισμό τους πάνω στους σκοπούς που υποκρύπτουν οι πολιτικές «εθνικού συμφέροντος» και «εθνικής ασφάλειας». Ταυτοχρόνως επιχειρούν να απεικονίσουν την πορεία μιας αντιπαράθεσης, πάνω σε ένα θέμα που παραδέχονται ότι στερείται θεωρητικού ορισμού.
(Επιμέλεια: Γιάννης Φραγκούλης)
