ΑΡΝΑΚΙ ΑΣΠΡΟ ΚΑΙ ΠΑΧΥ….

Το οικόσιτο πρόβατο (Ovisaries – Πρόβατο ο κριός), το πιο κοινό μέλος της οικογένειας των προβάτων (Πρόβατο – Ovis), είναι ένα μηρυκαστικό τετράποδο ζώο, που πιθανότατα κατάγεται από τα άγρια πρόβατα mouflon της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασίας. Για την εξημέρωση των προβάτων υπάρχουν τεκμήρια στο Ιράκ, που χρονολογούνται από το 9.000 π.Χ. Τα πρόβατα συνδέθηκαν με πολλούς πολιτισμούς. Ανάλογα με την ηλικία και το φύλο τους, ονομάζονται αρνιά μέχρι δυο μηνών, ζυγούρια μέχρι ενός έτους, κριάρια τα ώριμα αρσενικά και προβατίνες τα θηλυκά. Έχουν μέτριο σώμα που καλύπτεται από πυκνό τρίχωμα, απαλό στην αφή, σγουρό ή ίσιο, μακρύ ή κοντό, λευκό, μαύρο, καστανό ή γκρίζο. Ζουν 10 έως 14 χρόνια, ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσής τους.

Το αρνί συνδέεται με το Πάσχα με πολλούς τρόπους. Στην Εβραϊκή γιορτή θυσιάζονταν αρνιά για να εορταστεί η απελευθέρωση του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο, ενώ στη Χριστιανική παράδοση ο πασχαλινός αμνός αντιπροσωπεύει τον Χριστό. Μια άλλη άποψη τοποθετεί τον αμνό σε μια ποιμενική γιορτή: επρόκειτο για τη θυσία ενός αρνιού, έτσι ώστε ο θεός των ποιμνίων-της γονιμότητας, να πάρει το μερίδιό του για να εξασφαλίσει τη γονιμότητα του ποιμνίου. Το αρνί τρωγόταν σε ένδειξη κοινωνίας με το θεό προστάτη.

Το έθιμο του αρνιού προέρχεται από το εβραϊκό Πάσχα και σχετίζεται με την έξοδό τους από την Αίγυπτο. Πριν ξεκινήσουν για την μεγάλη έξοδο, ο Θεός τους είπε -μέσω του Μωυσή- να συγκεντρωθούν σε μικρές ομάδες και να θυσιάσουν όλες οι οικογένειες από ένα αρνί. Με το αίμα έπρεπε να βάψουν τους παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους για να μην εξολοθρευτούν από τον άγγελο του Θεού, που εκείνο το βράδυ θα έφερνε θανατικό στα πρωτότοκα όποιας οικογένειας δεν θα είχε με αυτό το αίμα του αρνιού σημαδέψει την είσοδο του σπιτιού της. Μετά βγήκαν περίπου ένα εκατομμύριο λαός από την Αίγυπτο με εντολή του ίδιου του Φαραώ. Εκείνο το βράδυ, της εξόδου, κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία όλου του λαού. Το έφαγαν, χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα. Με το αίμα του έβαψαν τις πόρτες τους. Την έξοδό τους από την Αίγυπτο οι Ισραηλίτες τη γιορτάζουν κάθε χρόνο στις 14 του μήνα Νισάν (μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου) και την ονομάζουν Πάσχα (στα εβραϊκά Πεσάχ), που σημαίνει πέρασμα, διάβαση, γιατί με τη διέλευση της Ερυθράς Θάλασσας πέρασαν από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία.

Αντίστοιχα, στο Χριστιανικό Πάσχα, το οποίο συμβολίζει το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή μέσω της Ανάστασης του Χριστού, το αρνί (αμνός) που θυσιάζεται συμβολίζει τον Ιησού Χριστό, σύμφωνα με την αναφορά του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου σε Αυτόν, ως τον Αμνό του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.

Τόσο  στη χριστιανική όσο και στην εβραϊκή παράδοση το σφάξιμο του αρνιού είναι μια θυσία-προσφορά στον Θεό. Το αρνί αποτελεί ένα κατεξοχήν μυθικό σύμβολο, με την έννοια της αθωότητας και της αγνότητας κυρίως σε πνευματικό επίπεδο, έτσι με τον διαμελισμό του επιτρέπει στους ανθρώπους την επικοινωνία με αυτή την αγνότητα.

gevsignosia tefxos 100 foto2

Στη σύγχρονη εκδοχή του εθίμου, ο κόσμος δεν θυσιάζει απλά το ζωντανό (συνήθως αρνί ή κατσίκι), αλλά το σουβλίζει και το τρώει. Το «παραδοσιακό» Πασχαλινό τραπέζι διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αν και σε όλη τη χώρα αντικατοπτρίζει την ίδια αρχαία σοφία: «τίποτα δεν πάει χαμένο». Ξεκινώντας με την παραδοσιακή μας μαγειρίτσα, μια σούπα φτιαγμένη από τα σπλάχνα του αρνιού, ρύζι και αρωματικά βότανα περνώντας στα συνοδευτικά γαρδουμπάκια, στο ψητό ή σουβλιστό αρνί, στο κοκορέτσι και τη συκωταριά.

Αν κάποιος έχει νηστέψει για 40 ολόκληρες ημέρες, απέχοντας από κρέας και γαλακτοκομικά, τότε η ιδέα να γευτεί και την τελευταία μπουκιά είναι ακόμη πιο σημαντική!

Παραδοσιακό ψητό αρνάκι με λαχανικά – Λαμπριάτης της Άνδρου

αρνάκι γεμιστό με λαχανικά

Είναι ένα παραδοσιακό Πασχαλινό πιάτο της Άνδρου. Εκεί το Πάσχα φτιάχνουν αρνί γεμιστό με τα συκωτάκια του, φρέσκα κρεμμυδάκια, μυρωδικά τυριά και αυγά. Το ραντίζουν με άφθονο λεμόνι και φρέσκο βούτυρο.

Συστατικά: 1 αρνάκι ή κατσικάκι του γάλακτος (7-8 κιλά) από το οποίο έχουν αφαιρεθεί τα εντόσθια και έχετε κρατήσει το συκώτι, αλάτι και μαύρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο, 1 φλιτζάνι του τσαγιού ανάλατο βούτυρο, ½ κιλό φρέσκα κρεμμυδάκια άσπρα και τρυφερά πράσινα μέρη ψιλοκομμένα, 1 φλιτζάνι του τσαγιού άνηθο ψιλοκομμένο, 1 φλιτζάνι του τσαγιού μάραθο ψιλοκομμένο, 1 φλιτζάνι του τσαγιού φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο, 500 γρ. φέτα ή κεφαλογραβιέρα χοντροκομμένη, 10 μεγάλα αυγά ελαφρά χτυπημένα, 6-7 λεμόνια, 2 κιλά πατάτες ξεφλουδισμένες και κομμένες σε τέταρτα

Οδηγίες: 1) Βράζετε ελαφρώς αλατισμένο νερό μέσα σε μια κατσαρόλα και ζεματάτε το συκώτι, από οποίο έχετε αφαιρέσει τη διάφανη μεμβράνη, για 8’ περίπου. Το στραγγίζετε, αφήνετε να κρυώσει λίγο και το ψιλοκόβετε. 2) Ζεσταίνετε 2-3 κουταλιές της σούπας βούτυρο σ’ ένα μεγάλο τηγάνι σε μέτρια φωτιά και σοτάρετε τα κρεμμύδια ανακατεύοντας, ώσπου να μαραθούν 6’ περίπου. Προσθέτετε τα μυρωδικά και το συκώτι και τα ανακατεύετε όλα μαζί για μερικά λεπτά. Ανακατεύετε και το μείγμα των τυριών και των μυρωδικών σ’ ένα μεγάλο μπολ. Προσθέτετε τα αυγά και τα ανακατεύετε καλά, ρίχνοντας άφθονο αλάτι και πιπέρι. 3) Προθερμαίνετε το φούρνο στους 220°C. Τοποθετείτε το αρνάκι ή το κατσικάκι σε ένα μεγάλο βαθύ ταψί. Κόβετε τα λεμόνια και τα τρίβετε όλα μαζί, βάζοντάς τα επάνω στο αρνί ή στο κατσίκι εσωτερικά και εξωτερικά στύβοντάς τα συγχρόνως. Πασπαλίζετε με άφθονο αλάτι και πιπέρι. 4) Γεμίζετε την κοιλιά χαλαρά με τη γέμιση και ράβετε το άνοιγμα με σακοράφα. Τοποθετείτε τις πατάτες γύρω από το αρνί, τις αλατοπιπερώνετε και τις ραντίζετε με επιπλέον λεμόνι. Λιώνετε τις υπόλοιπες 13-14 κουταλιές της σούπας βούτυρο και το ρίχνετε επάνω στο αρνάκι. Το ψήνετε 30’ ύστερα χαμηλώνετε τη θερμοκρασία του φούρνου σας στους 190°C και συνεχίζετε το ψήσιμο, ώσπου να γίνει τραγανό εξωτερικά και μαλακό εσωτερικά 2 1/2 -3 ώρες. 5) Αν χρειαστεί, σκεπάζετε με αλουμινόχαρτο, προσθέτετε λίγο νερό στις πατάτες την ώρα του ψησίματος. Βγάζετε την κλωστή και βάζετε τη γέμιση σ’ ένα μπολ. Τοποθετείτε το αρνί ή το κατσίκι σε μία μεγάλη πιατέλα σερβιρίσματος, το τεμαχίζετε και το γαρνίρετε με τις πατάτες και τη γέμιση στο πλάι.

Τάσος Ρόζος



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved