ΟΙ ΒΛΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΣΑΜΗ ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ

Για μία ακόμη φορά αποδείχτηκε περίτρανα και με απτό τρόπο κατά πόσο η επίσημη Εκκλησία ακολουθεί τα διδάγματα του χριστιανισμού όπως και κατά πόσο νοιάζεται για τον άνθρωπο, ο οποίος είναι ο τελικός αποδέκτης των ενεργειών της.

Ο λόγος για το πάρκο Τσάμη Καρατάσου, στη Σταυρούπολη, στη Θεσσαλονίκη. Αυτό το πάρκο έχει εγκαταλειφθεί απ’το στρατό και μέρος του χρησιμοποιείται είτε για αθλητικές είτε για γεωργικές-περιβαλλοντολογικές δραστηριότητες. Μέσα στο πάρκο υπάρχει η εκκλησία του αγίου Δημητρίου. Τέλος, μπορεί να μπει κανείς από δύο εισόδους, απ΄τις οποίες η μία είναι κλειστεί για τα οχήματα ενώ η άλλη είναι ανοιχτή σε ώρες που κανονίζει η εν λόγω εκκλησία.

Η πρώτη είσοδος καλώς είναι κλειστή γιατί ακριβώς δίπλα της παίζουν παιδιά και τα οχήματα θα δημιουργούσαν πρόβλημα. Η δεύτερη όμως εξυπηρετεί τις λειτουργίες της εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι εκκλησιαστικοί παράγοντες ουσιαστικά και πρακτικά να κανονίζουν τη λειτουργία του πάρκου, όσον αφορά στην είσοδο οχημάτων που εξυπηρετούν αυτούς που δραστηριοποιούνται σε αυτό το πάρκο.

parko-tsami-karatasoy-apokleismos-exodou-foto2

Την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, στο χώρο των Περιβαλλοντολογικών Καλιεργειών (ΠΕΡ.ΚΑ.) έγινε η σημαντικότερη ετήσια εκδήλωση που αφορά στο χώρο των καλλιεργειών. Δωρεάν διανομή σπόρων, εργαστήρια κατασκευής ψωμιού, πιττών, ψήσιμο σε φούρνο με ξύλα, ξενάγηση στο πάρκο, συζητήσεις για διάφορα θέματα. Η πόρτα είχε ανοίξει και καταλάβαμε ότι θα έμενε ανοικτή για τις ανάγκες της εκδήλωσης. Κάποια αυτοκίνητα μπήκαν και στάθμευσαν μέσα.

Το μεσημέρι αυτός που κανονίζει τη λειτουργία της εκκλησίας, σύμφωνα με τις οδηγίες της Μητρόπολης Νεάπολης και Σταυρούπολης, έκλεισε την πόρτα, την κλείδωσε με λουκέτο ασφαλείας και έφυγε. Η πόρτα θα άνοιγε μετά από τρεις ώρες. Αυτά ορίζει ο κανονισμός λειτουργία της εκκλησίας που θέλει μέρος του πάρκου να το κάνει τσιφλίκι της.

Όμως αν κάποια ή κάποιος είχε άμεση ανάγκη να βγει με το όχημά του, π.χ. ξαφνική ασθένεια, αν κάποια παιδιά είχαν πανικοβληθεί, αν κάποιες γυναίκες έγκυες είχαν εγκλωβιστεί μέσα, όλα αυτά και άλλα που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί, αφήνουν αδιάφορο τον άγιο Μητροπολίτη Σταυρούπολης και Νεάπολης, κ. Βαρνάβα, και τα στελέχη της Μητρόπολης που έχουν βάλει στο μάτι μέρος των πρώην στρατοπέδων Καρατάσου και Παύλου Μελά.

parko-tsami-karatasoy-apokleismos-exodou-foto3

Η ντροπή και η προσφορά στους ανθρώπους που μένουν σε αυτή την περιοχή είναι άγνωστες λέξεις για τον διευθύνοντα και τους ανώτερους κληρικούς αυτής της μητρόπολης. Αν θυμηθούμε όμως τις παράτες της επίσκεψης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και του Αρχιεπισκόπου Σερβίας, το κόκκινο χαλί στο δρόμο, τα πανό, τη φιλαρμονική και τους επίσημους καλεσμένους, καταλαβαίνουμε ότι ο εν λόγω Μητροπολίτης νοιάζεται μόνο για τα θεάματα, την αυτοπροβολή του, την ανέλιξή του και όχι για το ουσιαστικό έργο της Εκκλησίας του.

Αυτά τα ξέρει ο Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδας; Γνωρίζει τις ενέργειες του Μητροπολίτη του; Τις έχει εγκρίνει; Συμφωνεί με αυτό το ιερό έργο του; Ο μέχρι τώρα βίος του και το έργο του δε μας αφήνουν να συμφωνήσουμε.

Γιάννης Φραγκούλης



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960, όπου τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε χημεία στον Καναδά, στο Μόντρεαλ (Quebec), στο Μόνκτον (New Brunswick) και στην Ορλεάνη (Γαλλία). Το 1989 σπούδασε φωτογραφία στην ΑΚΤΟ, στην Αθήνα. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, με το Δημήτρη Τσατσούλη (φωτογραφίας, λογοτεχνίας και θεάτρου), στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της οποίας έχει διατελέσει Πρόεδρος, και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), στο οποίο ήταν Πρόεδρος για δύο θητείες. Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου στην Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), στο «Μικρό», στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Μουσείο Κινηματογράφου, στο Μικρό Πολυτεχνείο, στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου, στο δικό του χώρο και σε συνεργασία με τη filmfabrik Productions, στη Θεσσαλονίκη, όπου διδάσκει κινηματογράφο μέχρι σήμερα στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι Fabula, το οποίο διευθύνει. Συμμετείχε στο στρογγυλό τραπέζι της FIPRESCI, στην Κωνσταντινούπολη και στη Φιλιππούπολη με θέμα τον βαλκανικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και σε Φεστιβάλ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποία ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance). Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στην οποία ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος, στην Αθηναϊκή, στη Νίκη, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στη Σύγχρονη Εκπαίδευση, στον κατάλογο του Φεστιβάλ της Λάρισας, στη Γραφή, στο Κ.ΛΠ., στο Ριζοσπάστη και στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», στο οποίο ήταν διευθυντής σύνταξης, το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», στο οποίο ήταν διευθυντής, το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε, μαζί με τον Κώστα Σταματόπουλο, την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV, από το 2008 έως το 2009. Ήταν υπεύθυνος για τους διαδικτυακούς τόπους www.cinemainfo.gr και www.theaterinfo.gr. Ίδρυσε και διεύθυνε το greeceactuality.wordpress.com. και τώρα διευθύνει και αρθρογραφεί στα www.filmandtheater.gr και www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών (σειρά νεανική Βιβλιοθήκη) και «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις στην Ελλάδα, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου και την Εβδομάδα Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το 2002, ως μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. Ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Πανοράματος Νέων Δημιουργών, στο Ε.Κ.Θ., στη Θεσσαλονίκη, και ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται πλέον στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας». ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ «Μέσα από τις βιτρίνες», 8΄, 2009, σκηνοθεσία «Nafasz», 7΄, 2009, σκηνοθεσία «Η αγία της αρχαίας Μαντινείας», 50΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Στιγμή απολιθωμένη», 31΄, 2010, ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία «Η τελευταία λατέρνα», 6΄, 2010, σεναριακή επιμέλεια «Το κλειδί της επιστροφής», 13΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Το συρματόπλεγμα», 19΄, 2015, σεναριακή επιμέλεια «Στο Τσινάρι», 7΄, 2017, σκηνοθεσία «Sotos, ζωγράφος αει…πράγμων», 2020, 97΄, σκηνοθεσία-φωτογραφία ΒΙΒΛΙΑ «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», του Jean Mitry, μετάφραση, εκδ. Entracte και Σύγχρονη Εκπαίδευση, Αθήνα, 2001 «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, Αθήνα, 2004 «Κώστας Φέρρης», εκδ. Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Αθήνα 2004 «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, Τρίπολη, 2006


Copyritght 2022 Thessalonikinfo / All rights reserved