58ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΡΙΤΗ 7/11/2017
του Γιάννη Φραγκούλη
Πολλές οι καλές ταινίες και την Τρίτη & Νοεμβρίου 2017, στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διαλέξαμε, από αυτές που είδαμε, και σας τις προτείνουμε.
«Ξενοδοχείο Occidental» (73΄)
(Φρίντα Λιάππα, Τρίτη 13.30, Ανοικτοί Ορίζοντες)
Στο Παρίσι, σε ένα ξενοδοχείο δύο αστέρων, συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πελάτες είναι κάποιοι Άγγλοι και δυο άντρες, μάλλον Ιταλοί, που είναι ομοφυλόφιλοι. Αυτό το τελευταίο κάνει έξω φρενών την υπεύθυνη του ξενοδοχείου, η οποία καλεί την αστυνομία, την ίδια ώρα που χιλιάδες έχουν ξεσηκωθεί και διαδηλώνουν στους δρόμους, όπου διαδραματίζονται επεισόδια. Η ταινία έχει θεατρικό παίξιμο για να δείξει το παράξενο της υπόθεσης, το ρατσισμό και την ομοφωβία. Όμορφη ταινία, με σεναριακές αλλαγές που κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή.
«Νύφη του ISIS» (78΄)
(Σταύρος Τορνές, Τρίτη 15.30, Beyond Borders)
Μία γυναίκα ήταν αιχμάλωτος του ISIS, βιάστηκε, έμεινε έγκυος και, όταν δραπέτευσε, ο πατέρας της την κλείδωσε στο σπίτι, επειδή θεωρούσε αυτή την εγκυμοσύνη ντροπή. Με τη βοήθεια της μάνας της κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα όπου περιμένει να γεννήσει το παιδί της. Κάποια γυρίσματα έχουν γίνει στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, στη Θεσσαλονίκη. Η ταινία είναι μία καταγγελία ενάντια στο ρατσισμό και στον εθνικισμό, της λείπει όμως η φινέτσα των ιρανικών ταινιών, τέτοιου είδους.
«Ο γιος της Σοφίας» (111΄)
(Ολύμπιον, Τρίτη 18.00, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου)
Η Σοφία είναι από τη Ρωσία. Έχει έρθει στην Ελλάδα και παντρεύτηκε έναν Έλληνα, διάσημο ηθοποιό, μεγαλύτερης ηλικίας από αυτήν. Ο γιος της είναι 11 χρόνων, φτάνει στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν ξέρει τη γλώσσα και βιώνει, στην εφηβεία του, τον κόσμο των μεγάλων, με όσες τραυματικές εμπειρίες σημαίνει αυτό. Καλή αφήγηση, προσεγμένη σκηνοθεσία, αναλύει τους χαρακτήρες, φτιάχνει μία εικόνα της ελληνικής κοινωνίας και του κομματιού της που περιλαμβάνει και τους μετανάστες.
«The cakemaker» (109΄)
(Τζων Κασσαβέτης, Τρίτη, 20.00, Εκτός Συναγωνισμού)
Η ιστορία ενός ζαχαροπλάστη που γνωρίζει έναν Ισραηλινό, γίνονται εραστές, αλλά, όταν μαθαίνει ότι έχει πεθάνει, λόγω ενός δυστυχήματος, στην Ιερουσαλήμ, πάει να γνωρίσει την οικογένειά του, τη γυναίκα και το παιδί του. Όταν θα μάθουν για αυτή τη σχέση του θα τον αναγκάσουν να φύγει άρον-άρον. Πολύ καλή ταινία, συγκινητική, πολύ καλό σενάριο, η σκηνοθεσία δεν έχει κάτι που να περισσεύει, σε καθηλώνει.
«Αυτοί που είναι καλά» (71΄)
(Φρίντα Λιάππα, Τρίτη, 23.00, Ανοιχτοί Ορίζοντες)
Εδώ έχουμε μία ταινία από την Ελβετία που αναφέρεται στην απατεωνιά που έκανε μία νεαρή, εξαπατώντας ηλικιωμένους για να τους αποσπάσει λεφτά. Θα γίνει αντιληπτή και θα την πιάσει η αστυνομία. Η αφήγηση είναι απλή, το μοντάζ περιγραφικό, σε κρατά με την ηθογραφία που δημιουργεί. Μας δείχνει ένα πρόσωπο της Ελβετίας που δεν ξέραμε, μία εικόνα που είναι παγκόσμια.
(Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ στο www.filmandtheater.gr)